آیا برخی از آیات قرآم کریم اختصاص به گذشته دارد یا می توان برای زمان حال نیز تعمیم داد؟

به زمان حاضر، یا حالت فاعل و مفعول در زمان وقوع فعل را حال یا زمان حال می گویند.

اختصاص ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • اختصاص (فقه)، به معنای مخصوص بودن و بحث شده در باب‌های صلات، حج، تجارت، نکاح و ارث در فقه• اختصاص (نحو)، به معنای فضیلت دادن و مختص گرداندن و بحث در علم نحو• ادات اختصاص، واژه بیانگر اختصاص چیزی برای چیز دیگر

تعمیم یعنی توسعه دادن و همه را شامل گردانیدن.که از آن به مناسبت در بابهاى صلات، نکاح، مزارعه و وکالت سخن رفته است. تعمیم در دعا مستحب است؛ بدین گونه که دعا کننده، دیگر مؤمنان را نیز در دعاى خود شریک و سهیم کند؛ چه اینکه این‏گونه دعا به اجابت نزدیک‏تر است. [۱] [۲] بر تعمیم در دعا براى امام جماعت تأکید بیشترى شده است. [۳] [۴] از شرایط استجابت دعوت مؤمن آن است که دعوت‏کننده دعوت خود را به فقرا نیز تعمیم دهد و در صورت اختصاص دعوت به توانگران، اجابت آن رجحان ندارد. [۵] مردى که از سوى زنى وکیل شده تا او را به عقد کسى درآورد، نمى‏تواند زن را براى خود عقد کند مگر آنکه زن تصریح به تعمیم مورد وکالت کرده باشد. [۶] در عقد مزارعه مزروع (آنچه زراعت مى‏شود از گندم، جو و غیر آن) باید تعیین گردد و اگر تصریح به تعمیم آن شود عقد صحیح است و زراعتکار بین انواع زراعت مخیر خواهد بود. [۷]

آیه، عبارت، جمله یا جملات تشکیل‌دهنده قرآن که با ترتیب خاصی از یکدیگر تفکیک شده‌اند و سوره‌های قرآن را به وجود آورده‌اند. در قرآن کریم، کلمه آیه به همین معنا استفاده شده و آیات قرآن، «‌بیّنات‌» یعنی آشکار و واضح دانسته شده‌اند.

توحید معاد نبوت عدل (شیعه) • 

ادامه داشتن و ادامه دادن را استمرار گویند و این عنوان به مناسبت در باب‌های طهارت، صلات، صوم، اعتکاف و امر به معروف آمده است.

اختصاص ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • اختصاص (فقه)، به معنای مخصوص بودن و بحث شده در باب‌های صلات، حج، تجارت، نکاح و ارث در فقه• اختصاص (نحو)، به معنای فضیلت دادن و مختص گرداندن و بحث در علم نحو• ادات اختصاص، واژه بیانگر اختصاص چیزی برای چیز دیگر

داستان، تصویری عینی از چشم‌انداز و برداشت نویسنده از زندگی است.

آموزش به عمل یاد دادن (تعلیم) و یاد گرفتن (تعلّم) می گویند که از آن در باب‌هاى: اجتهاد و تقلید، صلات، زکات، تجارت، اجاره، نکاح و دیات به مناسبت سخن رفته است.

اَصل ، اصطلاحی در علم حدیث است. برخی از کسانی که مستقیم و بی‌واسطه از معصومین (ع) روایت شنیده‌اند، متن شنیده شده را به صورت نوشتاری ثبت کرده‌اند. به هر یک از این نوشته‌ها اصل می‌گویند. چهارصد اصل روایی موسوم به اصول اربعمائه ، از مهمترین زیربناهای شکل گیری جوامع حدیثی بعدی است.

عصر ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • سوره عصر، یکصد و سومین سوره قرآن کریم• عصر (زمان)، به معنای زمان

نقل به معنای حالت حاصل از انتقال لفظ از معنای اصلی به معنای دیگر می‌باشد.

عام، غير معين