ما دلیلی در قرآن کریم واحادیث وروایات نمی توانیم پیدا کنیم که بصورت قطعی بگوییم نظر اسلام بخصوص قرآن در رابطه با الف ، لام ، میم و رابطه اش با عشق چیست ونظرات شخصی چنانچه مورد تایید احادیث وآیات دیگر نباشد قابل انتساب به قرآن نبوده ، از درجه اعتبار ساقط است . به نظرات حضرت امام ( پیرامون حروف مقطعه در قرآن که مرتبط با موضوع سؤال است توجه می کنیم :
((در حروف مقطعه اوایل سور اختلاف شدید است ، وآنچه بیشتر موافق اعتبارآید‌آن‌است‌که آن از قبیل رمز بین محب ومحبوب است ، وکسی را از علم آن بهره ای نیست . وچیزهایی را که بعضی مفسرین به حسب حدس وتخمین خود ذکر کردند ، غالباً حدسهای بارد بی‌مأخذی است ... وهیچ استبعاد ندارد که اموری باشد که از حوصله بشر فهم آن خارج باشد وخدای تعالی به مخصوصین به خطاب ،اختصاص داده باشد ... علوم قرآن وحدیث را همه کس نمی تواند بفهمد وبرای همه کس هم نیامده است ، بلکه بعضی از آنها رمز است میان گوینده ویک دسته خاصی در قرآن از اینگونه رمزهاست که حتی به حسب روایات جبرئیل هم که قرآن را آورد خود نمی دانست معنی آنرا ، فقط پیغمبر اسلام وهرکس را او تعلیم کرده کشف این رمزها را می توانست بنماید ، مانند همان حروفی که در اول سوره هاست .
در این مخاطبه بین حبیب ومحبوب ومناجات بین عاشق ومعشوق اسراری است که جز او و حبیبش کسی را بر آن راه نیست وامکان راه یافتن نیز نمی باشد. شاید حروف مقطع در بعضی سور مثل (( الم )) ، (( ص )) و (( یس )) این قبیل باشد....)) (1)
پی نوشت:
1) تبیان ،دفتر سیزدهم -قرآن کتاب هدایت ص 141و140
eporsesh.com
