"کَیْف‌َ تَکْفُرُون‌َ بِاللَّه‌ِ وَ کُنتُم‌ْ أَمْوَ َتًا فَأَحْیََکُم‌ْ ثُم‌َّ یُمِیتُکُم‌ْ ثُم‌َّ یُحْیِیکُم‌ْ ثُم‌َّ إِلَیْه‌ِ تُرْجَعُون;(بقره،28) چگونه به خداوند کافر می‌شوید، در حالی که شما اجسام بی‌روحی بودید و او شما را زنده کرد، سپس شما را می‌میراند، و بار دیگر شما را زنده می‌کند، سپس به سوی او باز می‌گردید."
در این آیة شریفه، سخن از یک مردن ]=کنتم أمواتا[ و یک میراندن ]=یمیتکم[ و دو بار زنده گردانیدن است. ]=1 فاحیاکم 2 یحییکم[ تفسیری که مناسب با اثبات رجعت است این است که بگوییم: منظور از "مردن" در آیة شریفه زمانی است که ما هنوز به دنیا نیامده‌ایم; به همین جهت هم تعبیر به میراندن نفرمود; زیرا میراندن، بعد از حیات است; ولی مرده بودن لازم نیست بعد از حیاتی باشد; پس وقتی انسان به دنیا آمد، "زنده گردانیدن" اوّل محقق می‌شود. و بعد از آن که خدا او را از این زندگی فعلی میراند "میراندن‌ِ" آیه هم محقق می‌شود، پس تا این‌جا سه مرحله محقق شد. "مردن"، "زنده گردانیدن"، "میراندن"; سپس می‌فرماید: "شما را زنده می‌گردانیم" مقصود از این زنده کردن، همان رجعت است. و در آخر می‌فرماید: "ثم‌ّ إلیه ترجعون"; یعنی بعد از آن به سوی خدا برمی‌گردید (اشاره به میراندن بعد از پایان رجعت). البته این آیة شریفه را به‌گونه‌های دیگر نیز می‌توان تفسیر کرد که مطابق با وقوع رجعت باشد، ولی به هر حال، تطبیق آیه شریفه بر مسئلة رجعت مشکل است، زیرا 1. آیه دربارة همة کفّار سخن می‌گوید، در حالی که این مطلب که رجعت دربارة همة کفّار باشد مسلّم نیست. 2. آیه به صراحت می‌فرماید: بعد از مرگ یک حیات بیش‌تر نیست که طبعاً حیات و زندگی آخرت است.(ر.ک: تفسیر نمونه، آیة‌الله مکارم شیرازی و دیگران، ج 1، ص 164، نشر دارالکتب الاسلامیّة.)
www.eporsesh.com
