قبل از هر چیز توجه شما را به نکاتی جلب میکنیم: 1 قرآن کریم درباره کیفیت سخن گفتن به برخی از محورهای چگونگی سخن گفتن اشاره فرموده است، از جمله: الف) سخن گفتن باید با نرمی باشد،( فقولا له قولاً لیّنا لعله یتذکّر او یخشی؛[1] ولی به نرمی با او (فرعون) سخن بگویید؛ شاید متذکر شود، یا (از خدا) بترسد!). ب) سخن گفتن نباید با داد و فریاد همراه باشد، نه در همه جا بلکه در نوع محاورات عرفی و در شرایط عمومی و الا در مقابل حاکم (لایحب الله البحر بالسوء من القول الا من ظلم؛[2] زیرا خداوند متعال میفرماید: ( .. واغضض من صوتک انّ انکر الاصوات لصوتُ الحمیر،...؛[3] از صدای خود بکاه (و هرگز فریاد مزن) که زشتترین صداها صدای درازگوشان است)،[4] ج) سخن گفتن در غیر جای خودش نباید همراه با ناله و نفرین و یا اف گفتن و ... باشد زیرا در قرآن کریم از این گونه تکلم کردن و سخن گفتن نهی شده است.[5] مثلاً دربارة سخن گفتن با پدر و مادر میفرماید:(... وقل لهما قولاً کریماً؛[6] و گفتار سنجیده و بزرگوارانه به آنها (پدر و مادر) بگو و... ) 2 در سخن گفتن باید سعی شود که محتوای سخن از امراض و بیماریهای اخلاقی که غالباً زبان انسان به آنها آلوده میشود، مبرّا و پاک باشد. برخی بیماریهای زبان عبارتند از: الف) کذب[7] ب) غیبت[8] ج) تمسخر دیگران و آنها را با القاب زشت صداکردن.[9] و... 3 باید از سخن گفتن در جایی که زمینة انگیزههای فاسد و امراض گوناگون میشود خودداری کرد. 4 انسان باید سخنانش مزّین به صفات پسندیده و خوب باشد از جمله: الف) صادقانه باشد: (... والصادقین والصادقات.. لهم مغفرةً و اجراً عظیماً..).[10] مردان راستگو و زنان راستگو و ... خداوند برای همه آنها مغفرت و پاداش عظیمی فراهم ساخته است). معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 1. آیه الله مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، اخلاق در قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج1-3. 2. آیه الله مصباح یزدی، محمد تقی، اخلاق در قرآن، قم، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ره، ج 1-3. -------------------------------------------------------------------------------- [1]. طه/ 44. [2]. نساء/ 148. [3]. لقمان/ 19. [4]. ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ج 17،ص 59. [5] . لقمان/ 19؛ نساء/ 8،9،148.. [6] . اسراء/23. [7]. حج/30. [8]. حجرات/ 12. [9]. حجرات/ 11. [10]. احزاب/ 35.
قبل از هر چیز توجه شما را به نکاتی جلب میکنیم:
1 قرآن کریم درباره کیفیت سخن گفتن به برخی از محورهای چگونگی سخن گفتن اشاره فرموده است، از جمله:
الف) سخن گفتن باید با نرمی باشد،( فقولا له قولاً لیّنا لعله یتذکّر او یخشی؛[1] ولی به نرمی با او (فرعون) سخن بگویید؛ شاید متذکر شود، یا (از خدا) بترسد!).
ب) سخن گفتن نباید با داد و فریاد همراه باشد، نه در همه جا بلکه در نوع محاورات عرفی و در شرایط عمومی و الا در مقابل حاکم (لایحب الله البحر بالسوء من القول الا من ظلم؛[2] زیرا خداوند متعال میفرماید: ( .. واغضض من صوتک انّ انکر الاصوات لصوتُ الحمیر،...؛[3] از صدای خود بکاه (و هرگز فریاد مزن) که زشتترین صداها صدای درازگوشان است)،[4]
ج) سخن گفتن در غیر جای خودش نباید همراه با ناله و نفرین و یا اف گفتن و ... باشد زیرا در قرآن کریم از این گونه تکلم کردن و سخن گفتن نهی شده است.[5] مثلاً دربارة سخن گفتن با پدر و مادر میفرماید:(... وقل لهما قولاً کریماً؛[6] و گفتار سنجیده و بزرگوارانه به آنها (پدر و مادر) بگو و... )
2 در سخن گفتن باید سعی شود که محتوای سخن از امراض و بیماریهای اخلاقی که غالباً زبان انسان به آنها آلوده میشود، مبرّا و پاک باشد. برخی بیماریهای زبان عبارتند از: الف) کذب[7] ب) غیبت[8] ج) تمسخر دیگران و آنها را با القاب زشت صداکردن.[9] و...
3 باید از سخن گفتن در جایی که زمینة انگیزههای فاسد و امراض گوناگون میشود خودداری کرد.
4 انسان باید سخنانش مزّین به صفات پسندیده و خوب باشد از جمله: الف) صادقانه باشد: (... والصادقین والصادقات.. لهم مغفرةً و اجراً عظیماً..).[10] مردان راستگو و زنان راستگو و ... خداوند برای همه آنها مغفرت و پاداش عظیمی فراهم ساخته است).
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. آیه الله مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، اخلاق در قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج1-3.
2. آیه الله مصباح یزدی، محمد تقی، اخلاق در قرآن، قم، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ره، ج 1-3.
--------------------------------------------------------------------------------
[1]. طه/ 44.
[2]. نساء/ 148.
[3]. لقمان/ 19.
[4]. ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ج 17،ص 59.
[5] . لقمان/ 19؛ نساء/ 8،9،148..
[6] . اسراء/23.
[7]. حج/30.
[8]. حجرات/ 12.
[9]. حجرات/ 11.
[10]. احزاب/ 35.
- [سایر] زندگی حضرت زهرا (س) وامام علی (ع) و روش الگو گیری از آنها را تبیین کنید ؟
- [سایر] زندگی حضرت زهرا (س) وامام علی (ع) و روش الگو گیری از آنها را تبیین کنید ؟
- [سایر] قرآن از چه شیوههایی در تبیین معارف استفاده میکند؟
- [سایر] جایگاه خانواده را از دیدگاه قرآن تبیین کنید؟
- [سایر] تفاوت قرآن با کتب علمی، در تبیین معارف چیست؟
- [سایر] آیا قرآن در حجیت و تبیین معارف مستقل است؟
- [سایر] تبیین قرآن بعد از پیامبر به عهده چه کسانی است؟
- [سایر] بهترین روش تفسیر قرآن چیست؟
- [سایر] روش برداشت از قرآن یا منطق تفسیر قرآن چیست؟
- [سایر] فهم قرآن روش ها و شرایط خاص خود را دارد، عمده ترین روش های شناخت قرآن کریم کدام اند؟
- [آیت الله سبحانی] اگر زن بگوید حائضم یا از حیض پاک شده ام، باید سخن او را پذیرفت.
- [آیت الله مکارم شیرازی] سخن گفتن از روی سهو و فراموشی و نسیان نماز را باطل نمی کند.
- [آیت الله نوری همدانی] احتیاط مستحبّ آن است که امام درحال خطبه ، سخنی غیرمربوط به خطبه ها نگوید ، اَلْبَتَّه در فاصلة بین خطبه ها ونماز ، سخن گفتن بلامانع است .
- [آیت الله فاضل لنکرانی] احتیاط مستحب آن است که امام در حال خطبه سخنی غیر مربوط به خطبه ها نگوید البته در فاصله بین خطبه ها و نماز، سخن گفتن بلامانع است.
- [آیت الله جوادی آملی] .مستحب است گوینده اذان رو به قبله بایستد و با طهارت باشد و با صدای بلند و کشیده اذان بگوید و بین جملههای اذان کمی فاصله دهد و بین آنها غیر از ذکر و دعا سخن دیگری نگوید.
- [آیت الله سبحانی] اگر کسی بگوید من وصی میتم که مال او را به مصرفی برسانم، یا میت مرا قیم بچه های خود قرار داده، در صورتی باید سخن او را قبول کرد که دو مرد عادل گفته او را تصدیق نمایند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] کسی که می خواهد وصیت کند می تواند با گفتن یا نوشتن مقصود خود را بفهماند و اگر قادر به سخن گفتن و نوشتن نباشد می تواند با اشاره ای که مقصودش را برساند وصیت کند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] باید تکبیرها و دعا را طوری پشت سر هم بخوانند که نماز از صورت خود خارج نشود و احتیاط واجب آن است که در وسط نماز با کسی سخن نگویند.
- [آیت الله نوری همدانی] در صورت وجود شرائط لازم ، نماز جمعه بر سَکنة شهراها و شهرکها و حاشیه نشینان آنها و روستائیان ، چادر نشینان و بیابان گردهائی که روش زندگی آنها چنین است واجب است .
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . هر مسلمانی باید سعی کند روش و رفتار و اخلاق او، طبق تعالیم اخلاقی و فقهی اسلام باشد تا هم خودش سعادتمند گردد و هم بر آبروی جامعه اسلامی بیفزاید.