اینکه قرآن می گوید : «الا بذکر اللّه تطمئن القلوب». یاد خدا آرامبخش دلهاست چگونه دل با یاد خدا آرام می گیرد؟

ابتدا باید عوامل نگرانی و پریشانی را بررسی کنیم تا کلام قرآن روشن شود.
1- گاهی اضطراب و نگرانی به خاطر آینده تاریک و مبهمی است که در برابر فکرانسان خودنمائی می کند اما ایمان به خداوند قادر و متعال، خدایی که همواره کفالت بندگان خویش را بر عهده دارد می تواند این گونه نگرانیها را از میان ببردو به او آرامش دهد که تو در برابر حوادث آینده درمانده نیستی خدایی داری توانا.
2- گاه گذشته تاریک فکر انسان را به خود مشغول می دارد، نگرانی از گناهانی که انجام داده، اما توجه به اینکه خداوند غفار و توبه پذیر و رحیم است به اوآرامش می دهد.
3- گاه ضعف و ناتوانی انسان در برابر عوامل طبیعی و گاه در مقابل انبوه دشمنان داخلی و خارجی او را نگران می سازد، اما هنگامی که به یاد خدامی افتد و متکی به قدرت و رحمت او می شود قدرتی که برترین قدرتهاست و هیچ چیز دربرابر آن یارای مقاومت ندارد قلبش آرام می گیرد.
4- گاهی ریشه نگرانیهای آزاردهنده انسان احساس پوچی زندگی و بی هدف بودن آن است ولی کسی که به خدا ایمان دارد و مسیر تکامل زندگی را به عنوان یک هدف بزرگ پذیرفته همچون افراد بی هدف سرگردان نیست.
5- دنیا پرستی و دلباختگی در برابر زرق و برق زندگی مادی یکی ازبزرگترین عوامل اضطراب انسانها بوده و هست اما ایمان به خدا و توجه به آزادگی مومن که همیشه با زهد و پارسایی سازنده و عدم اسارت در چنگال زرق و برق زندگی مادی همراه است به همه این اضطرابها پایان می دهد.
6- یک عامل مهم دیگر برای نگرانی ترس و وحشت از مرگ است از آنجا که امکان مرگ تنها در سنین بالا نیست بلکه در سنین دیگر بخصوص هنگام بیماریها، جنگها، ناامنیها وجود دارد این نگرانی می تواند عمومی باشد ولی اگر ما از نظر جهان بینی مرگ را به معنی فنا و نیستی وپایان همه چیز بدانیم این اضطراب و نگرانی کاملا بجاست اما هرگاه در سایه ایمان به خدا مرگ را دریچه ای به یک زندگی وسیعتر و والاتر بدانیم و گذشتن از گذرگاه مرگ را همچون عبور از دالان زندان و رسیدن به فضای آزاد بشمریم دیگر این نگرانی بی معنی است. و هنگامی که دیدیم این عوامل- که البته عوامل نگرانی منحصر به اینها نیست- در برابر ایمان به خدا ذوب و بی رنگ و نابود می گردد تصدیق خواهیم کرد که یاد خدامایه آرامش دلهاست.
منبع:تفسیر نمونه ج 10 ص 210، آیت الله العظمی ناصرمکارم شیرازی (حفظه الله)و دیگران