واحد
وجود واحدِ دارای عنوان را واحد گویند؛ اصطلاح مورد بحث در باب اجتماع امر و نهی به کار میرود.
به کار بردن ضمیر جمع متکلّم (ما) رمز عظمت و نشانه بزرگی گوینده است و خداوند برای این تعبیر از همه شایسته تر می باشد. ادبا می گویند علّت این که به کار بردن ضمیر جمع متکلّم رمز عظمت شناخته می شود این است که افراد بزرگ معمولا تنها نیستند; یعنی خدمتگزاران و فرمانبردارانی همیشه در راه اهداف آنها کوشش می کنند و به این ترتیب همواره اجتماعی را تشکیل می دهند و همین معنا سبب شده که به کار بردن این لفظ (کنایه از عظمت) باشد.
به این ترتیب، هر موقع ضمیر جمع در کلمات خدا به کار برده شود بار دیگر ما به یاد عظمت و بزرگی او و آن همه نیروهای آشکار و پنهان عالم هستی که همه سر بر فرمان او دارند می افتیم و از این رو توحید ما کاملتر و توجّه ما نسبت به آن ذات مقدّس بیشتر می شود.