درمورد زندگی برزخی تصویرهای مختلفی ذکر شده است که روشن ترین آنها آن است که: روح انسان بعد از پایان زندگی این جهان، در اجساد لطیفی قرار می گیرد که از بسیاری از عوارضِ این ماده کثیف بر کنار است، و چون از هر نظر شبیه این جسم است، به آن (قالب مثالی) یا (بدن مثالی) می گویند که نه، به کلی مجرد است، و نه مادی محض، بلکه دارای یک نوع (تجرد برزخی) است. بعضی از محققان آن را تشبیه به وضع روح در حالت خواب کرده اند که: در آن حال، ممکن است با مشاهده نعمت هائی به راستی لذت ببرد و یا بر اثر دیدن مناظر هولناک معذب و متألم شود آنچنان که گاه واکنش آن در همین بدن نیز ظاهر می شود، و به هنگام دیدن خواب های هولناک، فریاد می کشد، نعره می زند، پیچ و تاب می خورد، بدن او غرق عرق می شود.حتی بعضی معتقدند: در حال خواب، به راستی روح با قالب مثالی فعالیت می کند، و حتی بالاتر از آن معتقدند: روح قوی در حال بیداری نیز می تواند همان تجرد برزخی را پیدا کند، یعنی از جسم جدا شده و با همین قالب مثالی به میل خود، و یا از طریق خواب های مغناطیسی در جهان سیر کند و از مسائلی با خبر گردد. بلکه بعضی تصریح می کنند: قالب مثالی در باطن بدن هر انسانی هست، منتها به هنگام مرگ و آغاز زندگی برزخی، جدا می شود و گاه در همین زندگی مادی دنیا نیز امکان جدائی چنان که گفتیم برای او حاصل می شود. حال اگر تمام این مشخصات را برای قالب مثالی نپذیریم، اصل مطلب را نمی توان انکار کرد چرا که در روایات بسیاری به آن اشاره شده و از نظر دلیل عقل نیز هیچگونه مانعی ندارد.(1)
پی نوشت:
1. تفسیر نمونه، ج 14، ص 345
منبع:سایت انوار طاها
