قیامت روز ظاهر شدن سیرت هاست (یوم تبلی السّرائر) و صورت هرکس در قیامت متناسب با سیرت و باطن حقیقی او و اعمالی است که در دنیا انجام داده است. بنابراین انسان های آلوده به گناه و فساد به صورت حیوانات و شیاطین محشور می گردند و تنها اهل ایمان و عمل صالح صورت حقیقی انسانی و سیمای نورانی و زیبا دارند.
متون دینی دلالت بر آن دارند که زمین پیش از قیامت مانند جنین انسان هاست و بدن ها در آن شکل گرفته و در هنگامه قیامت آنها را از خود بیرون میراند؛ یعنی انسان ها تولدی جدید یافته و به زودی رشد میکنند. کفّار و اهل معاصی و مفاسد، از شدت هراس آن روز، به سرعت پیر و سالخورده می گردند: (یوما یجعل الولدان شیبا)1.
ولی مونان و صالحان برای همیشه جوان و خوش سیما باقی مانده و با زیباترین صورت ها وارد بهشت می گردند.2
همان طور که میدانید پاکدامنی برای خدا از همه چیز مهم تر است و طبق احادیث و قرآن، پاکدامنی با چهره کاملاً ارتباط دارد.
قیافه، خواه زیبا و یا زشت، ملاک لیاقت نیست؛ بله؛ زیبایی؛ کمال است. ولی چنین نیست هر فردی که این کمال را داشته باشد و از این نعمت برخوردار باشد، دارای لیاقت و شایستگی درنزد خداوند نیز باشد.
شاید دلیل چنین تصوری، این باشد که انبیاء و اولیاء غالبا دارای چهره ای زیبا بوده اند، این درست است؛ و دلیلش این است که خداوند به دلایلی از جمله اقبال مردم به ایشان، همه کمالات خصوصا کمالات ظاهری را به ایشان داده است.
معیارها و مؤلّفه های تقرّب انسان به خداوند از نظر قرآن کریم و روایات اسلامی عبارت است از: ایمان، یقین، تقوا، عمل صالح، ولایت پذیری، اطاعت، عبادت، اخلاص، صداقت، اخلاق حسنه و مانند آن است.
بنابراین کسب کمالات درونی و شخصیتی و همچنین سلوک عملی به سوی خدای متعال تا حدود زیادی بستگی به اصلاح صفات و ملکات اخلاقی و اخلاق اجتماعی دارد و این مقطع از مقاطع حساس سلوک و قرب الیاللّه است.
خودخواهی، تکبر، عجب، غرور، حسادت، بخل و مانند آن، از موانع درونی راه خدا و تخریب کننده شخصیت انسانی انسان هستند که در این مرحله باید به ضد آنها، یعنی انسان دوستی، تواضع، انصاف، آگاهی، خیرخواهی و بخشندگی و مانند آن تبدیل شوند، تا بتواند در جامعه با بندگان خدای تعامل و زندگی آرامی داشته باشد و راه کمال به روی انسان گشوده گردد.
پی نوشت:
1. مزمل 73، آیه 17.
2. برای آگاهی بیشتر ر.ک:
الف. گذشته و آینده جهان، بیآزار شیرازی،
ب. معاد، مکارم شیرازی،
ج. معاد شناسی، علامه طهرانی.
منبع: www.porseman.org
