خلقت انسان
خلقت انسان از خاک است که اولین موجود -حضرت آدم- با آن ساخته شده هست، و خلقت انسان‌هایی از نسل او به وسیله نطفه؛ که در ذیل به این موضوع پرداخته می‌شود.
هدف از خلقت انسان در دنیا چیست ؟
چرا خدا انسان را خلق کرد و برای چه کاری خلق کرد ؟ خدا خالق است و این یکی از ویژگی های خداوند است . کار خدا خلق کردن است . چون او حکیم و عالم است خلقش را براساس حکمت و علم مطلق انجام می دهد . خدا یک نظام احسن خلق کرده است . ما وقتی از زاویه خودمان خلقت را می بینیم اشکالاتی به آن وارد می کنیم . حالا چرا انسان را خلق کرد و هدف او چه بوده است ؟ مقصدی که انسان می خواهد به آن برسد چیست ؟ خدا می فرماید : ما شما را برای عبودیت خلق کردیم . عبودیت یعنی چه ؟ خدا از طرفی می گوید که من بی نیاز هستم و به عبادت شما احتیاجی ندارم . ما باید از عبودیت ، هدف خلقت انسان را در بیاوریم . زمین هموار را عبد می گویند . خدا انسان را روی زمین قرار داد و به او شرایط و امکاناتی داد منتها از او می خواهد که به یکجا برسد . هر چیزی که به انسان داده ، در موردش اندیشه بکند . مثلا وقتی من بدنیا آمد ، اول پدر و مادرم را دیدم ، بزرگتر که شدم اقوام را دیدم ، بعد مدرسه و بعد خانواده ی خودم را تشکیل دادم و اینها از ما یک شخصیت ساخته که ما شده ایم . خدا هم در یک طرف ذهن من قرار گرفته است . اگر این ما و خدا دو تا موجود کاملا جدا از هم باشند خلق خدا محقق نمی شود. اگر بیاییم تمام این چیزهایی که باعث شده انسان مَن بشود را تجزیه و تحلیل بکنیم می بینم که هیچ کدام انسان نبوده است و همه اش خدا بوده است . انسان باید از اینها عبور کند . انسان باید مَن دروغی را تخریب کنید . انسان بدون خدا هیچی نیست . اگر انسان درک عمیقی از هستی خودش پیدا بکند به اینجا می رسد که بگوید : خدایا من فقیر و مسکین هستم ، من مالک سود و زیان خودم هم نیستم ، مالک بود و نبود خودم نیستم . عبودیت یعنی رسیدن به نقطه ی صفر و نیستی و هموار شدن و منی وجود نداشته باشد . اگر می خواهید که این ارتباط با خدا برقرار بشود ، انسان باید محو بشود. انسان وقتی به اینجا می رسد یعنی با دریا پیوند می خورد و قطره چون با دریاست پس دریاست . انسان در اینجا اتصال برقرار می کند ، انسان نیست می شود و خدا همه ی هستی بشود ، در اینجا خدا و انسان می توانند با هم رفیق بشوند . در اینجا من دیگر خودم نیستم و خداگونه هستم . ربوبیت یعنی خداگونگی . یعنی من به جایی می رسم که صفات خدایی در من بوجود می آید . حکما و فلاسفه هم به این رسیده اند که اگر انسان می خواهد شبیه خدا بشود باید به مقام کُن فیکون برسد یعنی هرچه اراده می کند می شود . خدا می گوید که اگر تو به این نقطه رسیدی ، یک وجود گسترده ای پیدا می کنی ، شبیه به خدا می شوی و به ربوبیت یعنی خدا گونگی می رسی و تو هم هرچه اراده کنی محقق می شود. اینها جلوه های جود خداوند می شود.
چرا خدا انسان را خلق کرد و برای چه کاری خلق کرد ؟ خدا خالق است و این یکی از ویژگی های خداوند است . کار خدا خلق کردن است . چون او حکیم و عالم است خلقش را براساس حکمت و علم مطلق انجام می دهد . خدا یک نظام احسن خلق کرده است . ما وقتی از زاویه خودمان خلقت را می بینیم اشکالاتی به آن وارد می کنیم . حالا چرا انسان را خلق کرد و هدف او چه بوده است ؟ مقصدی که انسان می خواهد به آن برسد چیست ؟ خدا می فرماید : ما شما را برای عبودیت خلق کردیم . عبودیت یعنی چه ؟ خدا از طرفی می گوید که من بی نیاز هستم و به عبادت شما احتیاجی ندارم . ما باید از عبودیت ، هدف خلقت انسان را در بیاوریم . زمین هموار را عبد می گویند . خدا انسان را روی زمین قرار داد و به او شرایط و امکاناتی داد منتها از او می خواهد که به یکجا برسد . هر چیزی که به انسان داده ، در موردش اندیشه بکند . مثلا وقتی من بدنیا آمد ، اول پدر و مادرم را دیدم ، بزرگتر که شدم اقوام را دیدم ، بعد مدرسه و بعد خانواده ی خودم را تشکیل دادم و اینها از ما یک شخصیت ساخته که ما شده ایم . خدا هم در یک طرف ذهن من قرار گرفته است . اگر این ما و خدا دو تا موجود کاملا جدا از هم باشند خلق خدا محقق نمی شود. اگر بیاییم تمام این چیزهایی که باعث شده انسان مَن بشود را تجزیه و تحلیل بکنیم می بینم که هیچ کدام انسان نبوده است و همه اش خدا بوده است . انسان باید از اینها عبور کند . انسان باید مَن دروغی را تخریب کنید . انسان بدون خدا هیچی نیست . اگر انسان درک عمیقی از هستی خودش پیدا بکند به اینجا می رسد که بگوید : خدایا من فقیر و مسکین هستم ، من مالک سود و زیان خودم هم نیستم ، مالک بود و نبود خودم نیستم . عبودیت یعنی رسیدن به نقطه ی صفر و نیستی و هموار شدن و منی وجود نداشته باشد . اگر می خواهید که این ارتباط با خدا برقرار بشود ، انسان باید محو بشود. انسان وقتی به اینجا می رسد یعنی با دریا پیوند می خورد و قطره چون با دریاست پس دریاست . انسان در اینجا اتصال برقرار می کند ، انسان نیست می شود و خدا همه ی هستی بشود ، در اینجا خدا و انسان می توانند با هم رفیق بشوند . در اینجا من دیگر خودم نیستم و خداگونه هستم . ربوبیت یعنی خداگونگی . یعنی من به جایی می رسم که صفات خدایی در من بوجود می آید . حکما و فلاسفه هم به این رسیده اند که اگر انسان می خواهد شبیه خدا بشود باید به مقام کُن فیکون برسد یعنی هرچه اراده می کند می شود . خدا می گوید که اگر تو به این نقطه رسیدی ، یک وجود گسترده ای پیدا می کنی ، شبیه به خدا می شوی و به ربوبیت یعنی خدا گونگی می رسی و تو هم هرچه اراده کنی محقق می شود. اینها جلوه های جود خداوند می شود.
پاسخ:
چرا خدا انسان را خلق کرد و برای چه کاری خلق کرد ؟ خدا خالق است و این یکی از ویژگی های خداوند است . کار خدا خلق کردن است . چون او حکیم و عالم است خلقش را براساس حکمت و علم مطلق انجام می دهد . خدا یک نظام احسن خلق کرده است . ما وقتی از زاویه خودمان خلقت را می بینیم اشکالاتی به آن وارد می کنیم . حالا چرا انسان را خلق کرد و هدف او چه بوده است ؟ مقصدی که انسان می خواهد به آن برسد چیست ؟ خدا می فرماید : ما شما را برای عبودیت خلق کردیم . عبودیت یعنی چه ؟ خدا از طرفی می گوید که من بی نیاز هستم و به عبادت شما احتیاجی ندارم . ما باید از عبودیت ، هدف خلقت انسان را در بیاوریم . زمین هموار را عبد می گویند . خدا انسان را روی زمین قرار داد و به او شرایط و امکاناتی داد منتها از او می خواهد که به یکجا برسد . هر چیزی که به انسان داده ، در موردش اندیشه بکند . مثلا وقتی من بدنیا آمد ، اول پدر و مادرم را دیدم ، بزرگتر که شدم اقوام را دیدم ، بعد مدرسه و بعد خانواده ی خودم را تشکیل دادم و اینها از ما یک شخصیت ساخته که ما شده ایم . خدا هم در یک طرف ذهن من قرار گرفته است . اگر این ما و خدا دو تا موجود کاملا جدا از هم باشند خلق خدا محقق نمی شود. اگر بیاییم تمام این چیزهایی که باعث شده انسان مَن بشود را تجزیه و تحلیل بکنیم می بینم که هیچ کدام انسان نبوده است و همه اش خدا بوده است . انسان باید از اینها عبور کند . انسان باید مَن دروغی را تخریب کنید . انسان بدون خدا هیچی نیست . اگر انسان درک عمیقی از هستی خودش پیدا بکند به اینجا می رسد که بگوید : خدایا من فقیر و مسکین هستم ، من مالک سود و زیان خودم هم نیستم ، مالک بود و نبود خودم نیستم . عبودیت یعنی رسیدن به نقطه ی صفر و نیستی و هموار شدن و منی وجود نداشته باشد . اگر می خواهید که این ارتباط با خدا برقرار بشود ، انسان باید محو بشود. انسان وقتی به اینجا می رسد یعنی با دریا پیوند می خورد و قطره چون با دریاست پس دریاست . انسان در اینجا اتصال برقرار می کند ، انسان نیست می شود و خدا همه ی هستی بشود ، در اینجا خدا و انسان می توانند با هم رفیق بشوند . در اینجا من دیگر خودم نیستم و خداگونه هستم . ربوبیت یعنی خداگونگی . یعنی من به جایی می رسم که صفات خدایی در من بوجود می آید . حکما و فلاسفه هم به این رسیده اند که اگر انسان می خواهد شبیه خدا بشود باید به مقام کُن فیکون برسد یعنی هرچه اراده می کند می شود . خدا می گوید که اگر تو به این نقطه رسیدی ، یک وجود گسترده ای پیدا می کنی ، شبیه به خدا می شوی و به ربوبیت یعنی خدا گونگی می رسی و تو هم هرچه اراده کنی محقق می شود. اینها جلوه های جود خداوند می شود.
- [سایر] هدف خداوند متعال از خلقت این دنیا چه بوده است؟
- [سایر] هدف خلقت انسان چیست؟
- [سایر] هدف از خلقت انسان چیست؟
- [سایر] هدف از خلقت انسان در قران چیست؟
- [سایر] اگر هدف خلقت انسان تکامل است هدف تکامل چیست و چه فایده ای دارد؟
- [سایر] اگر هدف خلقت انسان تکامل است هدف تکامل چیست و چه فایده ای دارد؟
- [سایر] هدف از خلقت انسان و جهان چه بوده است؟
- [سایر] هدف از خلقت انسان چیست؟ آیا فقط عبادت خداوند است؟
- [سایر] راز خلقت و هدف از آفرینش انسان چیست؟
- [سایر] هدف و مقصود خداوند از خلقت حضرت آدم (علیهالسّلام) و انسان چیست؟
- [آیت الله مظاهری] انسان باید از مجتهد زنده تقلید کند و اگر مجتهدی که انسان از او تقلید می‌کند از دنیا برود، میتوان در همه مسائل بر تقلید او باقی بود، گرچه به هیچ یک از فتواهای او عمل نکرده باشد.
- [آیت الله مظاهری] اگر مجتهدی که انسان از او تقلید می‌کند از دنیا برود، بقاء بر تقلید از او جایز است نه واجب. گرچه مجتهدِ میّت، اعلم از مجتهدینِ زنده باشد.
- [آیت الله سبحانی] انسان می تواند اعتکاف را از جانب خود و یا از جانب افراد از دنیا رفته انجام دهد، ولی از طرف فرد زنده جایز نیست.
- [آیت الله نوری همدانی] لازم نیست که خلقت بچه تمام باشد ، بلکه اگر خون بسته ای هم از رحم زن خارج شود و خود زن بداند ، یا چهار نفر قابله بگویند که اگر در رحم می ماند انسان می شد ، خونی که تا ده روز ببیند خون نفاس است .
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . لازم نیست که خلقت بچه تمام باشد، بلکه اگر خون بسته ای هم از رحم خارج شود و خود زن بداند، یا چهار نفر قابله بگویند، که اگر در رحم می ماند انسان می شد، خونی که تا ده روز ببیند خون نفاس است.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] لازم نیست که خلقت بچه تمام باشد، بلکه اگر خون بسته ای هم از رحم زن خارج شود و خود زن بداند، یا چهار نفر قابله بگویند که اگر در رحم می ماند انسان می شد، خونی که تا ده روز همراه آن می بیند خون نفاس است.
- [آیت الله بروجردی] لازم نیست که خلقت بچّه تمام باشد، بلکه اگر خون بستهای هم از رحمِ زن خارج شود و خودِ زن بداند، یا چهار نفر قابله بگویند که اگر در رحم میماند انسان میشد، خونی که تا ده روز ببیند خون نفاس است.
- [امام خمینی] اگر مالی را برای کسانی که به دنیا نیامدهاند وقف کند درست نیست ولی وقف برای اشخاصی که بعضی از آنها به دنیا آمدهاند صحیح و آنها که به دنیا نیامدهاند بعد از آمدن به دنیا با دیگران شریک میشوند.
- [آیت الله علوی گرگانی] لازم نیست که خلقت بچه تمام باشد، بلکه اگر خون بستهای هم از رحم زن خارج شود وخود زن بداند، یا چهار نفر قابله بگویند، که اگر در رحم میماند انسان میشد، خونی که تا ده روز میبیند خون نفاس است.
- [آیت الله سبحانی] لازم نیست که خلقت بچه تمام باشد، بلکه اگر خون بسته ای هم از رحم زن خارج شود و خود زن بداند، یا دو نفر قابله بگویند که اگر در رحم می ماند انسان می شد، خونی که تا ده روز ببیند خون نفاس است.