غرب در این مسیری که طی کرده ، موفقیتهای زیادی را بدست آورده است ولی دچار یک سری خلاهایی شده است که ما معتقد هستیم آن خلاهای را دین می تواند پر بکند . غرب حیات مادی بشر را ساخت . بهترین ابزارها و امکانات را ساخت ولی بسیاری از پرسش های اساسی بشر را پاسخ نداد . مثلا اینکه من چه کسی هستم و برای چه آمده ام ؟ سرانجام زندگی من چه خواهد شد ؟ خیلی از اندیشمندان غرب وقتی به پیری رسیدند اذعان داشتند که ما در زندگی مادی خیلی تلاش کردیم ولی الان وارد یک فضای تاریک و مبهم می شویم و ابدیت برای ما روشن نشده است . اگر حیات بشر منحصر به همین دنیای مادی بود ، شاید بهترین کار این بود که ما از عقل بشر استفاده بکنیم و نتایجی که غرب گرفته نتایج بسیار عالی است . منتها مشکل این است که حیات بشر به این دنیا ختم نمی شود و حیات بشر دامنه ی گسترده ای دارد و بخش کوچکی از آن در این دنیاست . بقول استاد مطهری اینجا رحم دوم است . در رحم اول جسم ما رشد کرده است ، در رحم دوم قرار است که روح ما تکامل پیدا بکند و به تعبیر قرآن حیات تازه بعدا شروع می شود. بعضی ها فکر می کنند که الان در حیات هستند و حیات را از آنها می گیرند. دین آمده است که این را روشن بکند که ما هنوز متولد نشده ایم . اگر این مقطع پایان زندگی بشر بود روش غرب بهترین روش بود منتها اگر حیات را جور دیگری معنا بکنیم ، عقل نمی تواند پاسخ بخش ناشناخته ی حیات را تجربه بکند .
