آیا صحیح است اگر انسان تجربه هایی از دنیای دیگر داشت، دیگر به گناه آلوده نمی شد؟

یکی ازامتیازات انسان نسبت به حیوان،مختاربودن آن است.به این معناکه بتواند با اراده خویش طریق خیر و شر را انتخاب کند.این اختیارجائی معناپیداکرده و ممکن خواهد بودکه انسان، با اراده بتواند هم به راه هم به بیراهه برود. بنابراین بایدگفت انسان در همین دنیاست که می تواند مختارباشد زیرا این جهان محل امتحان و آزمایش است.
اگردقت کنید خداوند غرایز و تمایلات مادّی را در انسان قرار داده است تا حیات مادّی انسان براساس آنها سامان یابد. این به عنوان مقدّمه ای برای حیات معنوی و رشد و تکامل انسان لازم است. ولی اگر انسان رشد معنوی خود را در نظر نداشته باشد، در حیات مادّی دچار افزون خواهی و زیاده روی می گردد. در این صورت، نفس او پیرو هواها و خواسته های بی حدّ و مرز و نادرست و ناروا می شود. ارزش انسان نیز در همین است که با وجود چنین زمینه ای، که از ساخت سرشت او برخاسته است، در راه رشد و تعالی گام بگذارد. چرا که تعالی انتخابی، که با وجود عوامل مزاحم در کنار عوامل یاری دهنده تحقق می یابد، از تعالی جبری، والاتر و برتر است.