اگر کسی مطمئن باشد به گناه آلوده نمی شود، آیا لازم است روابط وی با جنس مخالف محدود باشد؟

1. وقتی بنا بر مصالح، قانونی وضع می شود و افراد به رعایت آن موظف می شوند، این مصلحت برای نوع افراد وجود دارد و اگر کسانی نیز خارج از این محدوده باشند، مصلحت جامعه برای جلوگیری از تخلف قانونی، ایجاب می کند آنها نیز سر تسلیم در برابر قانون فرود آورند و از تخلف بپرهیزند. برای مثال، ممنوعیت عبور از چراغ قرمز برای رعایت مصلحت عموم مردم و جلوگیری از تصادف های رانندگی و خسارت های ناشی از آن وضع شده است، درحالی که بسیاری از رانندگان در مواقع گوناگون از چراغ قرمز می گذرند و تصادفی نیز پیش نمی آید. با این حال، این مسئله سبب نمی شود کار این قانون شکنان، تخلف به شمار نیاید یا در قانون راهنمایی و رانندگی بنویسند هر کس می داند دچار مشکل نمی شود، مجاز است از چراغ قرمز عبور کند؛ زیرا این اجازه، هرج و مرج به وجود می آورد. بر همین اساس، در آموزه های دینی نیز آنجا که خداوند متعال حکمی را مقرر می کند، باید همه در برابر آن سر تسلیم فرود آورند و به بهانه های گوناگون از آن سرپیچی نکنند.
2. هیچ کس هرگز نمی تواند مطمئن باشد و ادعا کند در رابطه آزاد با جنس مخالف، دچار گناه نمی شود. شهوت جنسی در وجود انسان ها غریزی است و کسانی که سال ها برای تهذیب نفس خویش زحمت کشیده اند، اجازه و جرئت چنین ادعایی را به خود نمی دهند. نقل است مقدس اردبیلی، دانشمند بزرگ و مجتهد محقق که قداست و پرهیزکاری فراوانش وی را به مقدس اردبیلی معروف کرده است، در پاسخ شخصی که پرسید: اگر شما و زن جوان نامحرمی در محیطی تنها قرار بگیرید، آیا می توانید خود را کنترل کنید؟ فرمود: (به خدا پناه می برم از اینکه چنین صحنه ای برای من پیش آید) و به طور قطع نفرمود بلی. خداوند در قرآن مجید درباره ماجرای یوسف صدیق علیه السلام می فرماید:
... وَ هَمَّ بِهَا لَوْلا أَنْ رَأی بُرْهَانَ رَبِّهِ کَذلِکَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ الْسُّوءَ وَالْفَحْشاءَ... . (یوسف: 24)
و او نیز اگر برهان پروردگارش را نمی دید قصد وی (همسر عزیز مصر) می کرد. چنین کردیم تا بدی و فحشا را از او دور سازیم.
بنابراین، اطمینان به اینکه هرگز با رابطه با جنس مخالف، به گناه آلوده نمی شویم، ادعایی بیش نیست.
3. گناه تنها به نزدیکی جنسی با نامحرم محدود نمی شود، بلکه هر کاری برخلاف آموزه های الهی باشد، گناه است، از جمله نگاه به بدن نامحرم و تماس با آن، اگرچه بدون شهوت باشد. همچنین سخن گفتن از روی مسائل شهوانی و حتی نگاه شهوانی، گناه است. پس چگونه می توان رابطه داشت و مرتکب گناه نشد؟
نتیجه سخن اینکه: تنها رابطه نزدیک جنسی با نامحرم گناه به شمار نمی آید، بلکه نگاه شهوت انگیز یا تماس با بدن نامحرم یا سخن گفتن از مسائل و مطالبی که موجب برانگیخته شدن شهوت است نیز گناه است و فلسفه محدودیت در این نوع روابط جز مصونیت بخشیدن به زن و مرد و دور نگه داشتن آنان از خطر گناه نیست.
www.irc.ir