باید بگوییم ما در باب خیلی از مسایل سخن می گوییم که آنها را مشاهده نکرده ایم و با ابزار حسی به شناختشان نایل نشده ایم ، حتی مساله خداشناسی که مهم تر و اصلی تر از مساله فرجام شناسی و قیامت است از جمله مسایلی است که ما بدون رویت حسی خداوند، درباره آن گفت و گو می کنیم . بر این اساس آیا این همه مباحث پیرامون خدا بیهوده و لغو است ؟ اما در پاسخ به پرسش شما باید بگوییم که اگر شناخت تنها در شناخت حسی و ابزار شناخت تنها در ابزار حسی محدود و منحصر بود می توانستیم بگوییم که چون ما قیامت را به ابزار حسی ندیده ایم سخن از چند و چون و اثبات و کم و کیف آن لغو است و اصلا"قیامت یک توهم باطل و ساخته خیال است . اما در مباحث معرفت شناسی اثبات شده است که معرفت تنها در حس و ابزار حسی منحصر نیست بلکه ما معرفت حضوری و رویت قلبی و همچنین معرفت عقلی و ذهنی نیز داریم که با ابزار خود ما را به مسایلی فراحسی و فراطبیعی رهنمون می سازد .مساله قیامت را می توان در قالب براهین عقلی اثبات کرد و از این رو به معرفت آن نایل شد و می توان با سلوک عملی حجاب ها را کنار زد و با چشم دل و قلب آن را یافت . همچنین می توان در باب قیامت با مراجعه به کلمات انبیا و ایمه و بالاتر قرآن که حقانیت آن توسط ادله عقلی به اثبات رسیده است و ما به آن معرفت عقلانی داریم ، به شناخت مسایل جزیی و مراحل و مراتب عالم آخرت نایل آمد هر چند آن مسایل جزیی اش را با ابزار حسی مشاهده نکرده باشیم.
www.eporsesh.com
