1 پیامبر اسلام(ص) فرمود: (إذا کان یوم القیامة و نصب الصّراط علی جهنّم لم یجُز علیه إلاّ من معه جوازٌ فیه ولایة علیّ بن أبی طالب و ذلک قوله تعالی: (وقفوهم إنّهم مسئولون)، [یعنی عن ولایة علیّ بن أبی طالب) (نور الثقلین 4/401)؛ [در روز قیامت وقتی بر جهنم، صراط استوار گردد هیچ کس حق عبور ندارد، مگر این که با او جواز ولایت علی بن ابی طالب باشد و این است معنای آیة (وقفوهم إنّهم مسئولون)؛ یعنی از ولایت علی بن ابی طالب سؤال می شود.] 2 امام رضا(ع) نام مبارک علیّ(ع) را یاد آور شد و از پیامبر(ص) چنین نقل فرمود: (وعزّة ربّی إنّ جمیع أمّتی لموقوفون یوم القیامة و مسؤولون عن ولایته و ذلک قول الله عزوجل: (وقفوهم إنّهم مسئولون)) (همان مدرک)؛ [به عزّت پروردگارم سوگند در روز قیامت همة امّتم نگهداشته می شوند و از ولایت علیّ بن ابی طالب از آنان پرسش می کنند و این معنای آیة (وقفوهم إنّهم مسئوولون) است.] 3 امیر مؤمنان(ع) از پیامبر(ص) نقل می کنند: (أوّل ما یُسأل عنه العبد حبّنا أهل البیت) (همان/402)؛ [نخستین پرسش در قیامت از دوستی اهل بیت است.] 4 پیامبر اکرم(ص) می فرماید: (لا تزل قدم عبد یوم القیامة حتّی یسأل عن أربع: عن عمره فیما أفناه، وشبابه فیما أبلاه، وعن ماله من أین کسبه وفیما أنفقه، وعن حبّنا أهل البیت) (همان مدرک)؛ [در روز قیامت هیچ کس قدم از قدم بر نمی دارد تا به چهار پرسش پاسخ دهد: از عمر او سؤال می شود در چه چیز فانی کرده؛ جوانی را در چه چیز صرف کرده، مالش را از کجا به دست آورده و در کجا خرج کرده و از دوستی اهل بیت(ع)] 5 امیر المؤمنین(ع) می فرماید: (اتّقوا الله فی عباده وبلاده فإنّکم مسؤولون حتی عن البقاع والبهائم) (نور الثقلین 4/402.) از خدا حتی دربارة بندگان و شهرهای او پروا داشته باشید؛ زیرا شما مورد سؤال خواهید بود حتی از شهرها آبادگر بودید یا خرابکار؟ و از چهارپایان با آنها چه کردید؟، اذّیت و آزار یا رفاه و آسایش؟ 6 از نعمتهای پروردگار: (ثم لتسئلنّ یومِئذٍ عن النّعیم) تکاثر/8؛ [در آن روز همة شما از نعمتهایی که پروردگار به شما ارزانی داشت سؤال خواهید شد که آیا در راه حق هزینه کردید یا باطل؟ از مجرای حق به دست آوردید یا از راه ستم و زور؟] از غذا و آب زلال و سرد، از طعامهای گونه گون و از همه مهمتر از نعمت توحید، نبوّت، ولایت و حبّ اهل بیت. در این مورد احادیث فراوانی وارد شده است؛ چنان که امام رضا(ع) در تفسیر (نعیم) می فرماید: نعیم، حبّ و دوستی ما اهل بیت است. خداوند پس از توحید و نبوّت از شما راجع به نعمت دوستی با ما سؤال می کند. اگر کسی محبّ ما اهل بیت باشد حق تعالی او را به نعمت جاودانة بهشت می رساند. سپس افزود: (قال رسول الله(ص) أوّل ما یسئل عنه العبد بعد موته شهادة أن لا إله إلاّ الله و أنّ محمّداً رسول الله و أنّک ولیّ المؤمنین بما جعله الله و جعلته لک. فمن أقرّ بذلک و کان معتقده صار إلی النّعیم الّذی لا زوال له) (نور الثقلین 5/664.) ابو حنیفه از امام صادق(ع) از تفسیر آیه فوق پرسید. امام صادق(ع) سؤال را به او بازگرداند و فرمود: ای نُعمان! به نظر تو نعیم چیست؟ گفت: طعام و آب سرد است. فرمود: اگر خداوند تو را در روز قیامت در برابر خود نگهدارد تا از هر لقمه ای که خورده و هر جرعه ای که نوشیده ای پاسخ گویی، باید مدّت بسیاری بایستی و پاسخ دهی. عرض کرد پس (نعیم) چیست؟ فرمود: ما اهل بیت هستیم که به واسطه ما به بندگانش نعمت می دهد و به وسیله ما میان بندگان الفت و محبت ایجاد می کند، از آن پس که با یکدیگر اختلاف داشتند. به واسطه ما، خداوند میان دلهایشان الفت انداخت و آنان را برادر ساخت، پس از آن که دشمن بودند و به واسطه ما، آنان را به نور اسلام هدایت کرد. این همان نعمت همیشگی است. حق تعالی از بابت حقّ نعمتی که به آنان بخشید، یعنی از پیامبر و عترت او از آنان سؤال می کند (نور الثقلین 5/663.) بنابراین، همه نعمتهای مادّی و طبیعی بر اثر نعمتهای معنوی مانند توحید، نبوّت، ولایت، امامت و حبّ اهل بیت است. پیامبر(ص) و پیشوایان معصوم(ع) واسطه فیض نعمتها به شمار می روند؛ چنان که این مفاد از سراسر زیارت (جامعه کبیره) آشکار است. 7 دعوت پیامبران(ع) نیز از موارد پرسش است. در روز قیامت خداوند به مردم ندا می دهد که رسولان حق را چگونه پاسخ دادید؟ دعوتشان را پذیرفتید و اطاعت کردید یا مخالفت و عصیان ورزیدید؟ پس آن روز راه هر گونه عذر و سخن بر تبه کاران مسدود می شود و از هول عذاب هیچ پرسش و پاسخی ندارند: (ویوم ینادیهم فیقول ماذا أَجِبتُم المُرسلین فعمیت عَلَیهم الأَنباء یومئذٍ فهم لایَتَساءَلوُن) قصص/6566 8 از دختران زنده به گور شده پرسیده می شود که به کدام جرمی کشته شدند: (وإذا الموءُودة سُئِلت باَیِّ ذنبٍ قتلت) تکویر/8 9. فرهنگ برخی از طوایف عرب جاهلی چنین بود که هرگاه به یکی از آنان مژده تولّد دختر داده می شد صورتش از شدت خشم سیاه می گشت و از قبیله خود متواری می شد و با خود می اندیشید که دختر را با خواری و ذلّت نگهداری کند یا او را زنده به گور سازد: (و إذا بشّر أحدُهم بالأُنثی ظَلّ وجهُه مُسودّاً وهُوَ کَظیمٌ یتوری مِن القوم مِن سوءِ ما بُشّر به أُیمسِکه علی هونٍ أم یَدُسُّه فی التّراب) نحل/58 59. اما اسلام با این فرهنگ غلط شدیداً به مبارزه برخاست و پیامبر اسلام(ص) برای مبارزه با آن نقش اساسی و عمده ایفا فرمود، چنان که به وجود مقدس حضرت فاطمه(ع) بی اندازه احترام می گذاشت، دستش را می بوسید و هنگام رفتن به سفر و هنگام بازگشت به دیدارش می شتافت. امام صادق(ع) می فرماید: (البنات حسنات و البنون نعمة و الحسنات یثاب علیها و النعمة یسئل عنها، و قال: إنّه بشر النّبی(ص) بفاطمة(ع) فنظر فی وجوه أصحابه فرأی الکراهیّة فیهم. فقال مالکم؟ ریحانة أشمّها و رزقها علی الله) (نور الثقلین 3/61)؛ [دختران از قبیل عمل صالح و حسنه به شمار می روند و پسران نعمتند. حسنه و عمل صالح دارای ثواب است، اما نعمت، مورد سؤال قرار می گیرد. سپس فرمود: هنگامی که بشارت تولّد فاطمه(ع) را به پیامبر(ص) دادند به چهره های اصحابش نگریست و چون آثار فرهنگ غلط جاهلی در آنان مشاهده کرد، فرمود این چه حالتی است که در شما می نگرم؟! فاطمه دسته گلی است که او را می بویم و روزی او نیز بر خداست.] پیامبر و ائمه طاهرین(ع) درباره (وإذا الموءُودة سئلت * بأیّ ذنب قتلت) تأویلهای دیگری نیز دارند. مانند این که در روز قیامت هر مقتولی که از روی ستم کشته شده باشد دامن قاتل خود را می گیرد و می گوید: پروردگارا! از این قاتل بپرس چرا مرا کشت؛ همچنین از خویشان رسول خدا(ص) پرسیده می شود که مؤمنان صدر اسلام اقربای شما بودند، با ذوی القربی چه کردید؟ و چرا آنان را کشتید؟، همچنین از ستمی که بر بندگان شده سؤال می شود. امام باقر(ع) در تفسیر آیة مزبور فرمود: (من قتل فی مودّتنا) (نور الثقلین 5/514.) درباره آنان که در راه محبت و دوستی ما اهل بیت کشته شدند سؤال خواهد شد. گفتنی است، مرحوم فیض کاشانی پاسخ و پرسشهای اخروی را با عنوان (المسائلة والشهداء) نگاشته و احادیث فراوانی دربارة سؤال از قلم، لوح، اسرافیل، جبرئیل، محمد(ص)، علی(ع)، پیشوایان دینی(ع)، دوستان مؤمن، کفّار، اغنیا، فقیر مؤمن، کافر توانگر، کافر تهی دست و پاسخ آنها بیان داشته است (علم الیقین 2/1128.)
1 پیامبر اسلام(ص) فرمود: (إذا کان یوم القیامة و نصب الصّراط علی جهنّم لم یجُز علیه إلاّ من معه جوازٌ فیه ولایة علیّ بن أبی طالب و ذلک قوله تعالی: (وقفوهم إنّهم مسئولون)، [یعنی عن ولایة علیّ بن أبی طالب) (نور الثقلین 4/401)؛ [در روز قیامت وقتی بر جهنم، صراط استوار گردد هیچ کس حق عبور ندارد، مگر این که با او جواز ولایت علی بن ابی طالب باشد و این است معنای آیة (وقفوهم إنّهم مسئولون)؛ یعنی از ولایت علی بن ابی طالب سؤال می شود.]
2 امام رضا(ع) نام مبارک علیّ(ع) را یاد آور شد و از پیامبر(ص) چنین نقل فرمود: (وعزّة ربّی إنّ جمیع أمّتی لموقوفون یوم القیامة و مسؤولون عن ولایته و ذلک قول الله عزوجل: (وقفوهم إنّهم مسئولون)) (همان مدرک)؛ [به عزّت پروردگارم سوگند در روز قیامت همة امّتم نگهداشته می شوند و از ولایت علیّ بن ابی طالب از آنان پرسش می کنند و این معنای آیة (وقفوهم إنّهم مسئوولون) است.]
3 امیر مؤمنان(ع) از پیامبر(ص) نقل می کنند: (أوّل ما یُسأل عنه العبد حبّنا أهل البیت) (همان/402)؛ [نخستین پرسش در قیامت از دوستی اهل بیت است.]
4 پیامبر اکرم(ص) می فرماید: (لا تزل قدم عبد یوم القیامة حتّی یسأل عن أربع: عن عمره فیما أفناه، وشبابه فیما أبلاه، وعن ماله من أین کسبه وفیما أنفقه، وعن حبّنا أهل البیت) (همان مدرک)؛ [در روز قیامت هیچ کس قدم از قدم بر نمی دارد تا به چهار پرسش پاسخ دهد: از عمر او سؤال می شود در چه چیز فانی کرده؛ جوانی را در چه چیز صرف کرده، مالش را از کجا به دست آورده و در کجا خرج کرده و از دوستی اهل بیت(ع)]
5 امیر المؤمنین(ع) می فرماید: (اتّقوا الله فی عباده وبلاده فإنّکم مسؤولون حتی عن البقاع والبهائم) (نور الثقلین 4/402.) از خدا حتی دربارة بندگان و شهرهای او پروا داشته باشید؛ زیرا شما مورد سؤال خواهید بود حتی از شهرها آبادگر بودید یا خرابکار؟ و از چهارپایان با آنها چه کردید؟، اذّیت و آزار یا رفاه و آسایش؟
6 از نعمتهای پروردگار: (ثم لتسئلنّ یومِئذٍ عن النّعیم) تکاثر/8؛ [در آن روز همة شما از نعمتهایی که پروردگار به شما ارزانی داشت سؤال خواهید شد که آیا در راه حق هزینه کردید یا باطل؟ از مجرای حق به دست آوردید یا از راه ستم و زور؟] از غذا و آب زلال و سرد، از طعامهای گونه گون و از همه مهمتر از نعمت توحید، نبوّت، ولایت و حبّ اهل بیت. در این مورد احادیث فراوانی وارد شده است؛ چنان که امام رضا(ع) در تفسیر (نعیم) می فرماید: نعیم، حبّ و دوستی ما اهل بیت است. خداوند پس از توحید و نبوّت از شما راجع به نعمت دوستی با ما سؤال می کند. اگر کسی محبّ ما اهل بیت باشد حق تعالی او را به نعمت جاودانة بهشت می رساند. سپس افزود: (قال رسول الله(ص) أوّل ما یسئل عنه العبد بعد موته شهادة أن لا إله إلاّ الله و أنّ محمّداً رسول الله و أنّک ولیّ المؤمنین بما جعله الله و جعلته لک. فمن أقرّ بذلک و کان معتقده صار إلی النّعیم الّذی لا زوال له) (نور الثقلین 5/664.)
ابو حنیفه از امام صادق(ع) از تفسیر آیه فوق پرسید. امام صادق(ع) سؤال را به او بازگرداند و فرمود: ای نُعمان! به نظر تو نعیم چیست؟ گفت: طعام و آب سرد است. فرمود: اگر خداوند تو را در روز قیامت در برابر خود نگهدارد تا از هر لقمه ای که خورده و هر جرعه ای که نوشیده ای پاسخ گویی، باید مدّت بسیاری بایستی و پاسخ دهی. عرض کرد پس (نعیم) چیست؟ فرمود: ما اهل بیت هستیم که به واسطه ما به بندگانش نعمت می دهد و به وسیله ما میان بندگان الفت و محبت ایجاد می کند، از آن پس که با یکدیگر اختلاف داشتند. به واسطه ما، خداوند میان دلهایشان الفت انداخت و آنان را برادر ساخت، پس از آن که دشمن بودند و به واسطه ما، آنان را به نور اسلام هدایت کرد. این همان نعمت همیشگی است. حق تعالی از بابت حقّ نعمتی که به آنان بخشید، یعنی از پیامبر و عترت او از آنان سؤال می کند (نور الثقلین 5/663.)
بنابراین، همه نعمتهای مادّی و طبیعی بر اثر نعمتهای معنوی مانند توحید، نبوّت، ولایت، امامت و حبّ اهل بیت است. پیامبر(ص) و پیشوایان معصوم(ع) واسطه فیض نعمتها به شمار می روند؛ چنان که این مفاد از سراسر زیارت (جامعه کبیره) آشکار است.
7 دعوت پیامبران(ع) نیز از موارد پرسش است. در روز قیامت خداوند به مردم ندا می دهد که رسولان حق را چگونه پاسخ دادید؟ دعوتشان را پذیرفتید و اطاعت کردید یا مخالفت و عصیان ورزیدید؟ پس آن روز راه هر گونه عذر و سخن بر تبه کاران مسدود می شود و از هول عذاب هیچ پرسش و پاسخی ندارند: (ویوم ینادیهم فیقول ماذا أَجِبتُم المُرسلین فعمیت عَلَیهم الأَنباء یومئذٍ فهم لایَتَساءَلوُن) قصص/6566
8 از دختران زنده به گور شده پرسیده می شود که به کدام جرمی کشته شدند: (وإذا الموءُودة سُئِلت باَیِّ ذنبٍ قتلت) تکویر/8 9. فرهنگ برخی از طوایف عرب جاهلی چنین بود که هرگاه به یکی از آنان مژده تولّد دختر داده می شد صورتش از شدت خشم سیاه می گشت و از قبیله خود متواری می شد و با خود می اندیشید که دختر را با خواری و ذلّت نگهداری کند یا او را زنده به گور سازد: (و إذا بشّر أحدُهم بالأُنثی ظَلّ وجهُه مُسودّاً وهُوَ کَظیمٌ یتوری مِن القوم مِن سوءِ ما بُشّر به أُیمسِکه علی هونٍ أم یَدُسُّه فی التّراب) نحل/58 59.
اما اسلام با این فرهنگ غلط شدیداً به مبارزه برخاست و پیامبر اسلام(ص) برای مبارزه با آن نقش اساسی و عمده ایفا فرمود، چنان که به وجود مقدس حضرت فاطمه(ع) بی اندازه احترام می گذاشت، دستش را می بوسید و هنگام رفتن به سفر و هنگام بازگشت به دیدارش می شتافت. امام صادق(ع) می فرماید: (البنات حسنات و البنون نعمة و الحسنات یثاب علیها و النعمة یسئل عنها، و قال: إنّه بشر النّبی(ص) بفاطمة(ع) فنظر فی وجوه أصحابه فرأی الکراهیّة فیهم. فقال مالکم؟ ریحانة أشمّها و رزقها علی الله) (نور الثقلین 3/61)؛ [دختران از قبیل عمل صالح و حسنه به شمار می روند و پسران نعمتند. حسنه و عمل صالح دارای ثواب است، اما نعمت، مورد سؤال قرار می گیرد. سپس فرمود: هنگامی که بشارت تولّد فاطمه(ع) را به پیامبر(ص) دادند به چهره های اصحابش نگریست و چون آثار فرهنگ غلط جاهلی در آنان مشاهده کرد، فرمود این چه حالتی است که در شما می نگرم؟! فاطمه دسته گلی است که او را می بویم و روزی او نیز بر خداست.]
پیامبر و ائمه طاهرین(ع) درباره (وإذا الموءُودة سئلت * بأیّ ذنب قتلت) تأویلهای دیگری نیز دارند. مانند این که در روز قیامت هر مقتولی که از روی ستم کشته شده باشد دامن قاتل خود را می گیرد و می گوید: پروردگارا! از این قاتل بپرس چرا مرا کشت؛ همچنین از خویشان رسول خدا(ص) پرسیده می شود که مؤمنان صدر اسلام اقربای شما بودند، با ذوی القربی چه کردید؟ و چرا آنان را کشتید؟، همچنین از ستمی که بر بندگان شده سؤال می شود. امام باقر(ع) در تفسیر آیة مزبور فرمود: (من قتل فی مودّتنا) (نور الثقلین 5/514.) درباره آنان که در راه محبت و دوستی ما اهل بیت کشته شدند سؤال خواهد شد.
گفتنی است، مرحوم فیض کاشانی پاسخ و پرسشهای اخروی را با عنوان (المسائلة والشهداء) نگاشته و احادیث فراوانی دربارة سؤال از قلم، لوح، اسرافیل، جبرئیل، محمد(ص)، علی(ع)، پیشوایان دینی(ع)، دوستان مؤمن، کفّار، اغنیا، فقیر مؤمن، کافر توانگر، کافر تهی دست و پاسخ آنها بیان داشته است (علم الیقین 2/1128.)
- [سایر] آیا کودکان و دیوانگان در قیامت مورد سؤال قرار می گیرند؟ و آیا سرانجام به بهشت می روند؟
- [سایر] طبق آیات و روایات کدام دسته از انسانها مورد لطف خداوند قرار نمیگیرند؟
- [سایر] بر اساس آیات و روایات کدام دسته از انسانها مورد لطف و رحمت خداوند قرار نمیگیرند؟
- [آیت الله مظاهری] سوال : نوشتن آیات قرآن بر سطوح جانبی منابر به طوری که پایینتر از نشیمنگاه قرار می گیرد چه حکمی دارد؟
- [سایر] چرا قرآن خود را بین مردم مهجور میداند؟ چه چیزها و اموری در قیامت از انسان شفاعت و شکایت میکنند؟
- [آیت الله خامنه ای] . استفاده از روزنامههایی که دارای آیات قرآنی و کلمات مقدسه است در اموری مثل سفره قرار دادن و نشستن بر آنها و یا انداختن در سطل زباله در صورتی که از نظر عرف، بیاحترامی شمرده شود، جایز نیست.
- [سایر] گزارشی از وضع کوهها در روز قیامت براساس آیات مبارکه قرآن؟
- [سایر] قیامت در آیات قرآن چگونه بیان شده است؟
- [سایر] آیا تطبیق آیات قیامت بر ظهور حضرت مهدی (عج) دلیل بر برپایی قیامت در عصر ظهور است؟
- [سایر] طبق آیات قرآن، کافران و عصیانگران در روز قیامت چه آروزهائی دارند؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] تکرار کردن آیات حمد و سوره یا ذکرهای رکوع و سجود و تسبیحات برای ثواب یا برای احتیاط مانعی ندارد، اما اگر به خاطر وسوسه باشد اشکال دارد.
- [آیت الله اردبیلی] (غَصْب) آن است که انسان از روی ظلم بر مال یا حقّ کسی مسلّط شود. غصب از گناهان بزرگ است و غاصب در قیامت به عذاب سخت گرفتار میشود. از حضرت پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم روایت شده است که: (هر کس یک وجب زمین از دیگری را غصب کند، در قیامت آن زمین را از هفت طبقه آن مثل طوق به گردن او میاندازند.)(1)
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر قرار بگذارند که (به خاطر ارفاق یا علّت دیگر) همه استفاده را یک نفر ببرد یا تمام ضرر یا بیشتر آن را یکی از آنان بدهد شرکت و قرار داد هر دو صحیح است.
- [آیت الله وحید خراسانی] غصب ان است که انسان از روی ظلم بر مال یا حق کسی مسلط شود و این یکی از گناهان بزرگ است که اگر کسی انجام دهد در قیامت به عذاب سخت گرفتار می شود از حضرت پیغمبر اکرم صلی الله علیه واله وسلم روایت شده است که هرکس یک وجب زمین از دیگری غصب کند در قیامت ان زمین را از هفت طبقه ان مثل طوق به گردن او می اندازند
- [امام خمینی] احکام غَصب- غصب آن است که انسان از روی ظلم، بر مال یا حق کسی مسلط شود و این یکی از گناهان بزرگ است، که اگر کسی انجام دهد، در قیامت به عذاب سخت گرفتار میشود. از حضرت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده است که هر کس یک وجب زمین از دیگری غصب کند در قیامت آن زمین را از هفت طبقه آن مثل طوق به گردن او میاندازند.
- [آیت الله اردبیلی] همه مردم در بهره بردن و استفاده از مشترکات یکسان میباشند، ولی هر که زودتر شروع به بهرهبرداری نماید، حقّ تقدّم دارد، همچنین در اموری که قابل تملّک است مانند صید ماهی هر کس صید کند مالک آن خواهد شد، ولی دولت صالح اسلامی حق دارد به خاطر مصالح کشور و مردم، بهرهبرداری از برخی مشترکات را موقّتا یا برای همیشه به خودش یا بعضی از اشخاص یا اوقات اختصاص دهد.
- [آیت الله اردبیلی] قرض دادن از کارهای مستحبی است که در آیات قرآن و روایات درباره آن زیاد سفارش شده است. از پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم روایت شده است که: (هر کس به برادر مسلمان خود قرض بدهد مال او زیاد میشود و ملائکه بر او رحمت میفرستند و اگر با بدهکار خود مدارا کند، بدون حساب و به سرعت از صراط میگذرد و کسی که برادر مسلمانش از او قرض بخواهد و ندهد، بهشت بر او حرام میشود.)(1)
- [آیت الله وحید خراسانی] اشامیدن شراب و غیر ان از مسکرات حرام است و روایات در مذمت ان بسیار است و در بعضی از انها قریب به این مضامین وارد شده که خداوند معصیت نشده به چیزی که شدیدتر از اشامیدن مسکر باشد و از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام سوال شد ایا اشامیدن شراب بدتر است یا ترک نماز فرمود شرب خمر برای این که شرابخوار در حالتی قرار می گیرد که پروردگار خودرا نمی شناسد و از حضرت رسول صلی الله علیه واله وسلم روایت شده که شراب سر هر گناهی است و در بعضی از روایات اشامیدن شراب اشد از زنا و دزدی شمرده شده است و خداوند شراب را حرام کرده به علت این که ام الخبایث و سر هر شری است و شرابخوار عقل خودرا از دست می دهد پس پروردگار خود را نمی شناسد و هر معصیتی را مرتکب و هر حرمتی را هتک و هر رحم وابسته ای را قطع و هر فاحشه ای را مرتکب می شود
- [آیت الله اردبیلی] (احتکار) آن است که کالایی که شدیدا مورد نیاز مردم است به انگیزه گران تر شدن از دسترس خرید آنان دور نگاه داشته شود، به شکلی که مردم از این ناحیه در مضیقه و سختی قرار بگیرند، خواه قصد ضرر زدن به آنان در بین باشد یا نه. احتکار در روایات زیادی مورد مذمّت شدید قرار گرفته و شخص محتکر ملعون و خطاکار و خائن و در حدّ قاتل شمرده شده است. مطابق بعضی از روایات محتکر از پناه خداوند متعال خارج شده و از نعمتهای الهی محروم میشود.(2)
- [آیت الله مکارم شیرازی] مانعی ندارد که در قرارداد شرکت شرط کنند کسی که کار می کند بیشتر منفعت ببرد، یا بعکس شرط کنند کسی که کار نمی کند یا کمتر کار می کند بیشتر منفعت ببرد (به خاطر ارفاق یا علت دیگر) اما اگر قرار بگذارند تمام منافع را یک نفر ببرد صحیح نیست، ولی اگر قرار بگذارند تمام ضرر یا قسمت بیشتر آن را یکی بدهد صحیح است.