کافران و عصیانگران در قیامت آرزو می کنند :
1- ای کاش با زمین اطراف یکسان و هموار می شدند: (یومئذٍ یودّ الّذین کفروا عَصوُا الرّسول لو تُسوّی بهم الأرض …) نساء/42
2 ای کاش ما به اندازه یا دو برابر آنچه در روی زمین است داری گنج و طلا بودیم و همه را فدیه می دادیم و از عذاب نجات پیدا می کردیم: (إنّ الّذین کفروا لو أنّ لهم ما فی الأرض جمیعاً و مثله معه لیفتدوا به من عذاب یوم القیمة ما تقبّل منهم و لهم عذابٌ ألیمٌ) مائده/36، ولی از آنان پذیرفته نمی شود.
3 آرزو می کنند. ای کاش ما خاک بودیم: (یالَیتَنی کُنتُ تراباً) نبأ/40
4 می گویند ای کاش کسی به ما نوری می بخشید. به آنان گفته می شود: (إرجعوا ورائکم فالتمسوا نوراً) حدید/13، ولی آنگاه که دستشان از همه جا قطع شد، هر چه در نهادشان است اظهار می کنند: (ولا یکتمون الله حدیثاً) نساء/42 آنان نخست بهانه گیری می کنند و آنگاه به آرزو متوسّل می شوند. البته همه این‌ها ظهور ملکات دنیوی آنان است. آنان در دنیا با دروغ گویی خو کرده بودند و همة عمر را با پشت هم اندازی گذرانده اند. در قیامت نیز نخست می پندارند نظام حاکم بر آن همسان نظام حاکم بر دنیاست و از این رو دروغ می گویند و آرزو می کنند و سرانجام به هوش می آیند؛ ابتدا می گویند: (ما کنّا نعمل من سوءِ)؛ [ما کار بدی نکردیم.] فرشتگان در پاسخ می گویند: (بلی إنّ الله علیم بما کنتم تعملون) نحل/28. زمانی هم سوگند یاد می کنند: (و الله ربِّنا ما کنّا مشرکین) انعام/23؛ [به خدا ما مشرک نبودیم]، (یومَ یبعثهم الله جمیعاً فیحلفون له کما یحلفون لکم و یحسبون أنّهم علی شیءٍ) مجادله/18؛ [روزی که خداوند آنان را مبعوث گرداند، چنان که برای شما قسم یاد می کنند برای خدا هم به دروغ سوگند یاد می کنند و می پندارند که برای آنان اثری خواهد داشت.]
eporsesh.com
