کسانی که مرتکب جرائم سنگینی می شوند از یکسو گرفتار یاس از بخشودگی در پیشگاه خدا می گردند و چون راه بازگشت را به روی خود مسدود می بینند عملا حاضر به هیچگونه تجدید نظر نیستند . به همین خاطر ممکن است دست به طغیان و سرکشی بیشتر بزنند ویک نوع آزادی عمل برای خود تحت این عنوان که رعایت مقررات برای آنها سودی ندارد , قائل شوند . گاه ناراحتی وجدان که ناشی از اینگونه جرائم است موجب اختلالات روانی و یا موجب تحریک حس انتقامجویی از جامعه ای که او را چنین آلوده کرده است می گردد و به این ترتیب گناهکار مبدل به یک عنصر خطرناک و کانون ناراحتی برای جامعه می شود . اما ایمان به شفاعت و امید به آمرزش , او را به کنترل خویش و تجدید نظر , و حتی جبران گذشته تشویق می کند و آرامش روانی به او امکان تبدیل شدن به یک عنصر سالم و صالح می دهد .
www.eporsesh.com
