در میان آیاتی که آخرت را با اوصافی مانند: (والاخرة خَیر و أَبقی) اعلی/17، (دار المْتقین)، (و رِزق رَبک خَیر و أَبقی) طه/131و (ما عِند الله خَیر و أَبقی) قصص/60 وصف می‌کند، آیه شریفه (و الله خَیر و أبقی) طه/73 درخشش و لطافت خاصی دارد و تأمل بیشتری می‌طلبد. مراد از (والله خیر و أبقی) این نیست که بهشت خدا بهتر و ماندنی تر است بلکه مقصود آن است که شهود جمال و جلال الهی و لقای آن ذات بی مثیل، بهتر و ماندنی تر است، چون بسیاری از درجات بهشت در مرحله نهائی فنا، هستی خود را نشان نمی‌دهد.
آیه (والله خیر و أبقی) نیز این چنین است. یعنی نه از باب حذف مضاف است و نه از باب تشبیه و نه متعلقی از متعلقات و قیدی از قیود کلام در تقدیر است بلکه (لقاء الله خیرُ و أبقی). کسی که به مقام فنا می‌رسید چیزی را جز مشاهده حق طلب نمی‌کند و (الله خیر و أبقی) معاد اوست.
eporsesh.com
