با توجه به اینکه یکی از نشانه های ایمان آرزوی لقاء بروردگار می باشد (سوره جمعه) در حالی که ما دعای طول عمر می کنیم این دو مطلب به ظاهر متفاوت را چگونه می شود جمع نمود؟

عمر طولانی یکی از نعمت های ارزشمند الهی است و از نظر اسلام آرزوی مرگ امر ناپسندی است که پیامبر اکرم (ص) و ائمه طاهرین (ع) در روایات زیادی از چنین آرزویی منع کرده اند و قرآن مجید تنها در دو آیه در سوره های بقره و جمعه خطاب به یهودیانی که ادعای برتر بودن قوم خود را داشته و فقط خود را اولیاء خدا می دانستند (پاسخ دندانشکنی به آنها ‌داده) ، می‌گوید:" اگر (آن چنان که شما مدعی هستید) سرای آخرت نزد خدا مخصوص شما است نه سایر مردم پس آرزوی مرگ کنید اگر راست می‌گوئید. قرآن با این استدلال پرده از روی دروغ و تزویر آنان بر می‌دارد؛ زیرا آنها به هیچ وجه حاضر به ترک زندگی دنیا نیستند و این خود دلیل محکمی بر کذب آنها است. مؤمن آرزوی لقاء پروردگار متعال دارد که راه رسیدن به آن انجام اعمال صالحی است که او را به مقام قرب برساند و این نیاز به عمر طولانی و فرصت کافی دارد از این جهت در روایات به ما فرموده اند که همواره آرزوی عمر طولانی داشته باشیم مگر در صورتی که عمر انسان چراگاه شیطان شده باشد. البته   در دو مورد است که مرگ برای اولیاالله یک آرزو   می‌شود و دیگر از خدا طول عمر نمی‌خواهد. یکی کسی است که در دنیا وظایف خود را به نحو احسن انجام داده و مسؤولیت خود را ایفا نموده است   و   احساس می کند دیگر بعد از این برای او فرصت و توانایی انجام کار نیست و زندگی در این دنیا فقط موجب تأخیر در ملاقات او با حضرت رب   الارباب است. دوم مساله شهادت در راه خدا است که آرزوی شهادت در راه خدا که آرزوی بالاترین درجه کمالاتی است که انسان پس سالها عبادت و بندگی خالصانه و انجام اعمال صالح ممکن است به آن برسد و ممکن است به آن نرسد (اما شهادت یک کمال تضمین شده است) یک آرزوی مطلوب است.