چرا قرآن مجید غافلان بی خبر را به چهارپایان تشبیه می فرماید؟

بارها در قرآن مجید از جمله سوره اعراف آیه ی 179 غافلان، به چهارپایان و حیوانات بی شعور دیگر تشبیه شده اند چراکه آنها فقط به خور و خواب و شهوات جنسی می پردازند، درست همانند ملتهایی که تحت شعارهای فریبنده ی انسانی، آخرین هدفِ عدالتِ اجتماعی و قوانین بشری را، رسیدن به آب و نان و یک زندگی مرفه مادی می پندارند. آنچنان که حضرت علی(ع) در نهج البلاغه می فرماید: (کالبهیمه المربوطه همّها علفها او المرسلة شغلها تقممها): همانند حیوانات پرواری که تنها به علف می اندیشند و یا حیوانات دیگری که در چراگاهها رها شده اند و از این طرف و آن طرف خرده علفی بر می گیرند(1). و به تعبیر دیگر گروهی مرفهند مانند گوسفندان پرواری، و گروهی نا مرفه، مانند گوسفندانی که در بیابانها، در بدر دنبال آب و علف می گردند و هر دو گروه هدفشان جز شکم چیزی نیست.
پی نوشت:
1-نهج البلاغه، نامه ی 45.
منبع: تصویر دوزخ و دوزخیان در قرآن کریم، فاطمه کریمی،انتشارات جامعه القرآن الکریم