دانشمندان مادی که جهان بینی مادی دارند و هستی را در چهار چوب ماده منحصر می دانند ، هرگاه معجزات و امور خارق العاده ای از کسی مشاهده می کنند ، بر اثر ضعف ایمان و غرور علمی و غلبه مادیگری بر افکار آنها ، در صدد توجیه مادی آن بر می آیند و این امور را به نابغه اشخاص مرتبط می سازند و هرگز به ارتباط غیبی این عالم ارزش و بهایی نمی دهند در حالی که این افراطگری از جهاتی قابل مناقشه است :
1- افراد در این نشریه منکر اعتقاد به غیب می شوند و تنها به مادی گرایی صرف می اندیشند.
2- بخشی از کرامات و معجزات امامان در سنین کودکی خبرهای غیبی بوده است که مطابق با واقع در آمده ، در حالی که دیده نشده کسی با ادعای امامت در سنین کودکی با اتکای به نبوغ فکری خود خبر از غیب دهد. افراد نابغه هر مقدار که به مرتبه ای از نبوغ فکری برسند نمی توانند به طور قطع و یقین خبر از حوادث آینده دهند ، تا چه رسد به اینکه کودک باشند.
3- اگر این ادعا صحیح است چرا یکی از انبیا یا امامان ، کرامات و معجزات علمی و غیبی و ... را به نبوغ فکری خود نسبت نداده است ؟ بلکه بر عکس تنها ادعایشان آن بود که ما تابع وحی و الهام الهی هستیم .
4- اگر منشا کرامات و فضایل امامان در سنین کودکی نبوغ و زیرکی آنها بوده چرا دیگران از مقابله با آنها عاجز ماندند و به عجز و ناتوانی خود اعتراف نمودند.
منبع : موعود شناسی وپاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی ، انتشارات مسجد مقدس جمکران
