ملاقات با امام زمان علیه السلام و دیگر اولیای الهی فقط با ذکر و ورد و دعا میسر نیست بلکه نیاز به سنخیت با آنان دارد. به دست آوردن سنخیت با اولیای الهی نیاز به تحقق دو بعد؛ یعنی، معرفت و عمل دارد. اگر کسی خود را به اولیای الهی شبیه نمود، به لقای آنان نیز واصل خواهد شد. نوریان مر نوریان را طالبند ناریان مر ناریان را جاذبند ولی ناگفته نماند ما مکلف به ارتباط به معنای ملاقات با امام زمان نیستیم، آنچه وظیفه ماست تشبه به آن حضرات و پیمودن راه آنان است ما باید در همه حال سرباز آماده آن حضرت بوده و همواره در خدمت ایشان باشیم. این مسأله را آیه 200 سوره آل عمران بیان فرموده: (یا ایها الذین امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقواللّه‌ لعلّکم تفلحون؛ ای کسانی که ایمان آورده ‌اید، صبر کنید و یکدیگر را به صبر وادارید و مرابطه نمایید و تقوا و خداترسی را پیشه سازید، باشد که رستگار شوید) امام باقر علیه السلام در تفسیر این آیه شریفه می ‌فرمایند: (صبر کنید بر ادای فرایض (یعنی در انجام تکالیف الهی. استقامت داشته باشید) و در برابر دشمنان پایداری کنید و با امامتان (که انتظارش را می‌کشید) مرابطه نمایید)،(کتاب الغنیة، شیخ مفید، ص105) مرابطه با امام زمان علیه السلام یعنی خود را به رشته ولایت او بستن و بر خدمت و پیروی و یاری او گردن نهادن و این یکی از ارکان ایمان است که آدمی خود را به امام خویش مربوط سازد و از او جدا نشود. هم‌چنین باید کارهایی انجام دهیم که آن حضرت و اصحابشان انجام می‌دهند. قرآن راجع به حضرت مهدی و اصحاب ایشان می‌ فرماید: (الذین ان مکنّاهم فی الارض اقاموا الصلوه و آتوا الزکاه و امروا بالمعروف و نهو عن المنکر؛کسانی که اگر در زمین به آنان توانایی دهیم نماز را به پا داشته و زکات (به مستحق) بخشیده و به معروف امر نموده و از منکر نهی کنند) (حج، آیه 41). امام باقر علیه السلام در تفسیر این آیه می‌ فرمایند: (این آیه برای آل محمد است؛ یعنی، مهدی(عج) و اصحاب او)، (تفسیر قمی، ج 2، ص 87). در نتیجه اگر ما هم می‌ خواهیم از اصحاب و یاران آن حضرت باشیم، باید به این امور اهتمام ورزیم. خوب است بدانیم؛ امام زمان شدیدا به شیعیان خود عشق می ‌ورزند. بلکه علاقه آن حضرت به شیعیان و دوستانشان خیلی بیشتر از علاقه ‌ای است که ما نسبت به آن حضرت داریم. ایشان همواره برای شیعیان خود دعا می‌ کنند. از آن حضرت نقل شده است: (انا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم؛ما هرگز در رعایت احوال شما کوتاهی نمی‌ کنیم و شما را از یاد نمی ‌بریم)(بحارالانوار، ج 53، ص 174). آنچه بر ماست جلب رضایت آن بزرگوار است. پیوستگی با او یعنی مطیع او بودن. آنچه در روایات زیاد سفارش شده است انتظار فرج است ما باید ارتباط معنوی خود را با امام زمان علیه السلام با عمل به دستورات آن حضرت و انتظار فرج به معنای واقعی ثابت و مستدام نگه داریم. از اینرو بسیار بجاست که خصوصیات منتظر واقعی حضرت مهدی علیه السلام را بدانیم و سپس آن را در خود عملی کنیم. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: (افضل العباده انتظار الفرج)؛ (فرائد السمطین، ج 2، ص 334، چاپ جدید) وظیفه منتظر امام زمان علیه السلام این است که مانند یک منتظر واقعی زندگی کند. وقتی انسان حقیقتا منتظر کسی باشد تمام رفتار و سکناتش نشان از منتظر بودن او دارد. به عنوان مثال اگر منتظر میهمان باشد حتما خانه را تمیز و مرتب می‌ کند، وسایل پذیرایی را آماده می کند و با لباس مرتب و چهره ‌ای شاداب در انتظار می‌ ماند. چنین کسی می‌ تواند ادعا کند که منتظر میهمان بوده است. اما کسی که نه خانه را مرتب کرده است و نه وسایل پذیرایی را آماده نموده است و نه لباس مرتب و تمیزی پوشیده است و نه اصلاً به فکر میهمان است اگر ادعا کند که در انتظار میهمان بوده همه او را ریشخند خواهند کرد و بر گزافه ‌گویی او خواهند خندید. لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ عشق بازان چنین مستحق هجرانند بنابراین انتظار قبل از آنکه از ادعای انسان فهمیده شود از رفتار و کردار او فهمیده می‌ شود. نمی ‌توان هر کسی را که ادعای دوستی و ولایت امام زمان را دارد در شمار دوستان و منتظران او قلمداد نمود. آری (مشک آن است که خود ببوید نه آن که عطار بگوید). با چنین توضیحی روشن است که یک منتظر واقعی امام زمان علیه السلام باید رفتارش به گونه‌ ای باشد که هر لحظه منتظر ظهور امام زمان علیه السلام باشد. یعنی در هر لحظه که این خبر را به او بدهند خوشحال شود و آماده باشد برای یاری امام زمان با مال و جان خویش جهاد نموده و خود را در راه آن حضرت فدا نماید. بنابراین یک منتظر واقعی اهل گناه و دلبستگی به دنیا نیست چرا که چنین کسی نمی‌ تواند از وابستگی‌ ها و دلبستگی ‌ها و آلودگی‌ ها دست بردارد و آماده به خدمت در جهت اهداف مقدس امام زمان علیه السلام باشد. www.morsalat.com
ملاقات با امام زمان علیه السلام و دیگر اولیای الهی فقط با ذکر و ورد و دعا میسر نیست بلکه نیاز به سنخیت با آنان دارد. به دست آوردن سنخیت با اولیای الهی نیاز به تحقق دو بعد؛ یعنی، معرفت و عمل دارد. اگر کسی خود را به اولیای الهی شبیه نمود، به لقای آنان نیز واصل خواهد شد.
نوریان مر نوریان را طالبند
ناریان مر ناریان را جاذبند
ولی ناگفته نماند ما مکلف به ارتباط به معنای ملاقات با امام زمان نیستیم، آنچه وظیفه ماست تشبه به آن حضرات و پیمودن راه آنان است ما باید در همه حال سرباز آماده آن حضرت بوده و همواره در خدمت ایشان باشیم. این مسأله را آیه 200 سوره آل عمران بیان فرموده: (یا ایها الذین امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقواللّه لعلّکم تفلحون؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، صبر کنید و یکدیگر را به صبر وادارید و مرابطه نمایید و تقوا و خداترسی را پیشه سازید، باشد که رستگار شوید)
امام باقر علیه السلام در تفسیر این آیه شریفه می فرمایند: (صبر کنید بر ادای فرایض (یعنی در انجام تکالیف الهی. استقامت داشته باشید) و در برابر دشمنان پایداری کنید و با امامتان (که انتظارش را میکشید) مرابطه نمایید)،(کتاب الغنیة، شیخ مفید، ص105)
مرابطه با امام زمان علیه السلام یعنی خود را به رشته ولایت او بستن و بر خدمت و پیروی و یاری او گردن نهادن و این یکی از ارکان ایمان است که آدمی خود را به امام خویش مربوط سازد و از او جدا نشود. همچنین باید کارهایی انجام دهیم که آن حضرت و اصحابشان انجام میدهند.
قرآن راجع به حضرت مهدی و اصحاب ایشان می فرماید: (الذین ان مکنّاهم فی الارض اقاموا الصلوه و آتوا الزکاه و امروا بالمعروف و نهو عن المنکر؛کسانی که اگر در زمین به آنان توانایی دهیم نماز را به پا داشته و زکات (به مستحق) بخشیده و به معروف امر نموده و از منکر نهی کنند) (حج، آیه 41).
امام باقر علیه السلام در تفسیر این آیه می فرمایند: (این آیه برای آل محمد است؛ یعنی، مهدی(عج) و اصحاب او)، (تفسیر قمی، ج 2، ص 87). در نتیجه اگر ما هم می خواهیم از اصحاب و یاران آن حضرت باشیم، باید به این امور اهتمام ورزیم.
خوب است بدانیم؛ امام زمان شدیدا به شیعیان خود عشق می ورزند. بلکه علاقه آن حضرت به شیعیان و دوستانشان خیلی بیشتر از علاقه ای است که ما نسبت به آن حضرت داریم. ایشان همواره برای شیعیان خود دعا می کنند. از آن حضرت نقل شده است: (انا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم؛ما هرگز در رعایت احوال شما کوتاهی نمی کنیم و شما را از یاد نمی بریم)(بحارالانوار، ج 53، ص 174).
آنچه بر ماست جلب رضایت آن بزرگوار است. پیوستگی با او یعنی مطیع او بودن. آنچه در روایات زیاد سفارش شده است انتظار فرج است ما باید ارتباط معنوی خود را با امام زمان علیه السلام با عمل به دستورات آن حضرت و انتظار فرج به معنای واقعی ثابت و مستدام نگه داریم. از اینرو بسیار بجاست که خصوصیات منتظر واقعی حضرت مهدی علیه السلام را بدانیم و سپس آن را در خود عملی کنیم.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: (افضل العباده انتظار الفرج)؛ (فرائد السمطین، ج 2، ص 334، چاپ جدید)
وظیفه منتظر امام زمان علیه السلام این است که مانند یک منتظر واقعی زندگی کند. وقتی انسان حقیقتا منتظر کسی باشد تمام رفتار و سکناتش نشان از منتظر بودن او دارد. به عنوان مثال اگر منتظر میهمان باشد حتما خانه را تمیز و مرتب می کند، وسایل پذیرایی را آماده می کند و با لباس مرتب و چهره ای شاداب در انتظار می ماند. چنین کسی می تواند ادعا کند که منتظر میهمان بوده است. اما کسی که نه خانه را مرتب کرده است و نه وسایل پذیرایی را آماده نموده است و نه لباس مرتب و تمیزی پوشیده است و نه اصلاً به فکر میهمان است اگر ادعا کند که در انتظار میهمان بوده همه او را ریشخند خواهند کرد و بر گزافه گویی او خواهند خندید.
لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ
عشق بازان چنین مستحق هجرانند
بنابراین انتظار قبل از آنکه از ادعای انسان فهمیده شود از رفتار و کردار او فهمیده می شود. نمی توان هر کسی را که ادعای دوستی و ولایت امام زمان را دارد در شمار دوستان و منتظران او قلمداد نمود. آری (مشک آن است که خود ببوید نه آن که عطار بگوید).
با چنین توضیحی روشن است که یک منتظر واقعی امام زمان علیه السلام باید رفتارش به گونه ای باشد که هر لحظه منتظر ظهور امام زمان علیه السلام باشد. یعنی در هر لحظه که این خبر را به او بدهند خوشحال شود و آماده باشد برای یاری امام زمان با مال و جان خویش جهاد نموده و خود را در راه آن حضرت فدا نماید. بنابراین یک منتظر واقعی اهل گناه و دلبستگی به دنیا نیست چرا که چنین کسی نمی تواند از وابستگی ها و دلبستگی ها و آلودگی ها دست بردارد و آماده به خدمت در جهت اهداف مقدس امام زمان علیه السلام باشد.
www.morsalat.com
- [سایر] امیرالمؤمنین علی علیه السلام درباره ی ملاقات حاکم با مستضعفان و نیازمندان چه فرمودند؟
- [سایر] هر فرد در هنگام مردن، امیرالمؤمنین علی علیه السلام را چگونه ملاقات می کند؟
- [آیت الله جوادی آملی] گفتن ذکرهایی مثل خدای من حسین است، من علی اللّهیم و لا إله إلا فاطمه، چه حکمی دارد؟
- [سایر] کیفیت ملاقات مردم با حضرت مهدی علیه السلام چگونه است؟
- [سایر] چرا دیدن امام زمان علیه السلام مانند زمان سایر ائمه علیهم السلام ممکن نیست؟
- [سایر] آیا اصرار و الحاح به جهت ملاقات با حضرت مهدی علیه السلام مطلوب است ؟
- [سایر] راه تقرب به حضرت مهدی(علیه السلام)چیست و آیا خانمی با حضرت ملاقات کرده است ؟
- [سایر] مطابق توقیع امام زمان علیه السلام به علی بن محمد سمری آیا در عصر غیبت کبرا ملاقات حضرت ممنوع است ؟
- [سایر] چه کسانی در عصر غیبت صغرا حضرت مهدی(علیه السلام) را ملاقات نموده اند؟
- [سایر] آیا در زمان غیبت کبری عقلاً امکان ملاقات امام عصر(علیه السلام ) وجود دارد و اگر وجود دارد به چه صورت این ملاقات ممکن است؟
- [آیت الله اردبیلی] دستور سجده سهو این است که بعد از سلام نماز فورا نیّت سجده سهو کند و پیشانی را بر چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بگوید: (بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ وَصَلَّی اللّهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ) ی (بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ أللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ) و بهتر است که بگوید: (بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ ألسَّلامُ عَلَیْکَ أیُّهَا النَّبِیُّ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکاتُهُ) و بعد باید بنشیند و دوباره به سجده رود و یکی از ذکرهایی را که گفته شد بگوید و بنشیند و بعد از خواندن تشهّد سلام دهد.
- [آیت الله بروجردی] دستور سجدهی سهو اینست که بعد از سلامِ نماز، فوراً نیت سجدهی سهو کند و پیشانی را به چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بگوید:(بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ صَلَّی اللهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ) یا (بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِاَللّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ)ولی بهتر است بگوید:(بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ اَلسَّلامُ عَلَیکَ اَیهَا النَّبی وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ)بعد باید بنشیند و دوباره به سجده رود و یکی از ذکرهایی را که گفته شد بگوید و بنشیند و بعد از خواندن تشهّد سلام دهد.قضای سجده و تشهّد فراموش شده
- [آیت الله بهجت] دستور سجده سهو این است که بعد از سلام نماز فوراً نیت سجده سهو کند و پیشانی را به چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بنابر احتیاط واجب بهنحو مأثور بگوید: (بسم اللّه و بِاللّه و صَلَّی اللّه عَلی محمّدٍ و آلِ محمّد) یا (بسم اللّه و باللّه اللّهمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ)، ولی بهتر است بگوید: (بسم اللّه و باللّه السّلامُ عَلَیکَ اَیّهَا النَّبِیُّ و رَحْمَةُ اللّه وَ بَرَکاتُه)، بعد باید بنشیند و دوباره به سجده رود و یکی از ذکرهایی را که گفته شد بگوید و بنابر اظهر وقتی سر از سجده برداشت تشهد بخواند، سپس سلام بدهد.
- [آیت الله مظاهری] سجده سهو این است که بعد از سلام نماز نیّت سجده سهو کند و پیشانی را به چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بگوید: (بِسْمِاللَّهِ و بِاللَّهِ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ). یا: (بِسْمِ اللَّهِ و بِاللَّهِ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدْ). ولی بهتر است بگوید: (بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ السلام عَلَیْکَ اَیُّهَا النَّبِیُّ وَ رَحْمَةُاللَّهِ وَ بَرَکاتُه). بعد بنشیند و دوباره به سجده رود و یکی از ذکرهایی را که گفته شد بگوید و بنشیند و بعد از خواندن تشهّد سلام دهد.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] دستور سجده سهو این است که بعد از سلام نماز فوراً نیّت سجده سهو کند و پیشانی را به چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بگوید: (بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ وَصَلَّی اللهُ عَلَی مُحَمَّد وَآلِهِ یا بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد) ولی بنابر احتیاط بهتر است بگوید: (بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا النَّبیُّ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُه) و بعد بنشیند و دوباره به سجده رود و یکی از ذکرهائی را که گفته شد بگوید و بنشیند و بعد از خواندن تشهد سلام دهد.
- [امام خمینی] دستور سجده سهو این است که بعد از سلام نماز فورا نیت سجده سهو کند و پیشانی را به چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بگوید: (بسم الله و بالله و صلی الله علی محمد و آله ) یا (بسم الله و بالله اللهم صلی علی محمد و آل محمد) ولی بهتر است بگوید (بسم الله و بالله السلام علیک ایها النبی و رحمة الله و برکاته ) بعد باید بنشیند و دوباره به سجده رود و یکی از ذکرهایی را که که گفته شد بگوید و بنشیند و بعد از خواندن تشهد سلام دهد.
- [آیت الله بهجت] دستور سجده سهو این است که بعد از سلام نماز فورا نیت سجده سهو کند و پیشانی را به چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بنا بر احتیاط واجب به نحو مأثور بگوید : ( بسم اللّه و بِاللّه و صَلَّی اللّه عَلی محمّدٍ و آلِ محمّد ) یا ( بسم اللّه و باللّه اللّهمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ) ، ولی بهتر است بگوید : ( بسم اللّه و باللّه السّلامُ عَلَیکَ اَیُّهَا النَّبِیُّ و رَحْمَةُ اللّه وَ بَرَکاتُه ) ، بعد باید بنشیند و دوباره به سجده رود و یکی از ذکرهایی را که گفته شد بگوید و بنا بر اظهر وقتی سر از سجده برداشت تشهد بخواند سپس سلام بدهد .
- [آیت الله مکارم شیرازی] چیزی که نجس شده مثلاً دستی که با بول ملاقات کرده، اگر با رطوبت با چیز پاکی ملاقات کند آن هم نجس می شود.
- [آیت الله اردبیلی] اگر عین نجس با چیزی ملاقات کند و آن را نجس نماید، چنانچه آن چیز با چیز دوم ملاقات کند، آن نیز نجس میشود و همچنین اگر آن چیز دوم با چیز سومی ملاقات کند، و اگر آن چیز سوم با چیز چهارمی ملاقات کند نیز بنابر احتیاط واجب حکم به نجاست آن چیز چهارم میشود، ولی اگر چیزی با آن چیز چهارم ملاقات کند، نجس نمیشود. این حکم در جایی است که عین رطوبت چیز اول به چیزهای بعدی منتقل نشود، وگرنه همه آنها نجس میشوند هر چند تعداد واسطهها زیاد باشد.
- [آیت الله نوری همدانی] اذان هیجده جمله است : اللهً اکبرُ چهار مرتبه اشهدً ان لا الهَ الا اللهً ، اشهدً انّ محّمداً رسولً اللهِ ، حیّ علی الصلاهِ، حیَّ علی الفلاحِ ، حیّ علی خیرِ العملِ ، الله اکبرُ ، لا الهَ الا اللهً هر یک دو مرتبه ، و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه الله اکبرُ از اول اذان و یک مرتبه لا اِلَه الّا اللهً از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حیّ علی خیرِ العملِ باید دو مرتبه قد قامتِ الصلاهً اضافه نمود .