امام زمان
امام مهدی به دوازدهمین امام معصوم شیعیان اطلاق می‌شود. از آن بزرگوار به مناسبت در بابهای خمس و حج یاد شده است.
عشق به امام زمان علیه السلام چگونه باید باشد؟ آیا صرف محبت کافی است؟
شرح پرسش: عشق به امام زمان علیه السلام چگونه باید باشد؟ آیا صرف محبت کافی است؟ آیا اشکال دارد که من محبت بیشتری نسبت به حضرت زهرا و امام حسین علیهما السلام دارم؟ پاسخ: گام آغازین در این زمینه، آن است که معرفت و شناخت صحیحی نسبت به امام زمان و سیره ایشان در دوران غیبت و ظهور پیدا کنید. گویا شما امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف را فردی می‌دانید که با ظهورش، شمشیر انتقام برمی‌کشد و تبهکاران را از بین می‌برد و دیگر هیچ!! در حالی که باید بدانید امام، (طبیب) است. او ادامه دهنده حرکتی است که حضرت زهرا سلام الله علیها و امام حسین علیه السلام و سایر پیشوایان معصوم علیهم السلام آن را شروع کردند. اینان نور واحدی‌اند که هر کدام طبق وظیفه‌ای که خداوند بر عهده آنان گذاشته است، انجام وظیفه می‌کنند و حقیقت وظایف آنان، سوق دادن مردم به سمت (تعالی و کمال) است. این که فرمودید، حب حضرت زهرا و امام حسین علیهما السلام بیشتر در دل شما است، این بدان جهت است که بعد عاطفی انسان با شنیدن مصایب آنان بیشتر تحریک می‌شود و این درست هم می‌باشد. ما از زمانی که خود را شناخته و با اطراف خود آشنا شده‌ایم، این دو بزرگوار و فداکاری آنان را بیشتر شنیده و سوخته‌ایم. به علاوه آن که خداوند نیز حرارتی از حرکت اینان در قلوب مردم قرار داده است و لذا انسان احساس ارتباط بیشتری می‌کند. نکته دیگر این که نگاه شما به دنیا، امتحانات الهی، زندگی و ظهور، باید تصحیح شود. دنیا محل راحتی نیست؛ بلکه جای تلاش و پشت سر گذاشتن امتحانات است. زندگی آدمی در هر مرحله و دوره‌ای، همراه با امتحانات متعدد الهی است. دوره ظهور نیز مرحله‌ای دیگر از زندگی بشر و امتحانات الهی است. دوستی و نگاه شما نسبت به حضرت و ظهور آن بزرگوار، ابتدایی و ناقص است (و این به علت معرفت ناقص است) که این باید تصحیح شود. شما باید بدانید امام زمان علیه السلام، واسطه فیض الهی است و حقیقت زندگی با ایشان معنا می‌یابد. الطاف و عنایات او چه در دوران غیبت و چه در ظهور به صورت‌های مختلف به ما می‌رسد. آن بزرگوار در نامه‌ای به شیخ مفید نوشت: (ما در مراعات احوال شما کوتاهی نمی‌کنیم و شما را از یاد نبرده‌ایم؛ وگرنه دشمنان شما را نابود می‌کردند.) (ر.ک. میر مهر، سید مسعود پور سید آقایی) البته در کنار اینها، باید از خدا مدد خواست و با توبه از گناهان و درخواست عنایت و معرفت بیشتر از خدا دعا کرد که ارتباط قلبی و محبت انسان به امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف افزون شود.
شرح پرسش: عشق به امام زمان علیه السلام چگونه باید باشد؟ آیا صرف محبت کافی است؟ آیا اشکال دارد که من محبت بیشتری نسبت به حضرت زهرا و امام حسین علیهما السلام دارم؟ پاسخ: گام آغازین در این زمینه، آن است که معرفت و شناخت صحیحی نسبت به امام زمان و سیره ایشان در دوران غیبت و ظهور پیدا کنید. گویا شما امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف را فردی می‌دانید که با ظهورش، شمشیر انتقام برمی‌کشد و تبهکاران را از بین می‌برد و دیگر هیچ!! در حالی که باید بدانید امام، (طبیب) است. او ادامه دهنده حرکتی است که حضرت زهرا سلام الله علیها و امام حسین علیه السلام و سایر پیشوایان معصوم علیهم السلام آن را شروع کردند. اینان نور واحدی‌اند که هر کدام طبق وظیفه‌ای که خداوند بر عهده آنان گذاشته است، انجام وظیفه می‌کنند و حقیقت وظایف آنان، سوق دادن مردم به سمت (تعالی و کمال) است. این که فرمودید، حب حضرت زهرا و امام حسین علیهما السلام بیشتر در دل شما است، این بدان جهت است که بعد عاطفی انسان با شنیدن مصایب آنان بیشتر تحریک می‌شود و این درست هم می‌باشد. ما از زمانی که خود را شناخته و با اطراف خود آشنا شده‌ایم، این دو بزرگوار و فداکاری آنان را بیشتر شنیده و سوخته‌ایم. به علاوه آن که خداوند نیز حرارتی از حرکت اینان در قلوب مردم قرار داده است و لذا انسان احساس ارتباط بیشتری می‌کند. نکته دیگر این که نگاه شما به دنیا، امتحانات الهی، زندگی و ظهور، باید تصحیح شود. دنیا محل راحتی نیست؛ بلکه جای تلاش و پشت سر گذاشتن امتحانات است. زندگی آدمی در هر مرحله و دوره‌ای، همراه با امتحانات متعدد الهی است. دوره ظهور نیز مرحله‌ای دیگر از زندگی بشر و امتحانات الهی است. دوستی و نگاه شما نسبت به حضرت و ظهور آن بزرگوار، ابتدایی و ناقص است (و این به علت معرفت ناقص است) که این باید تصحیح شود. شما باید بدانید امام زمان علیه السلام، واسطه فیض الهی است و حقیقت زندگی با ایشان معنا می‌یابد. الطاف و عنایات او چه در دوران غیبت و چه در ظهور به صورت‌های مختلف به ما می‌رسد. آن بزرگوار در نامه‌ای به شیخ مفید نوشت: (ما در مراعات احوال شما کوتاهی نمی‌کنیم و شما را از یاد نبرده‌ایم؛ وگرنه دشمنان شما را نابود می‌کردند.) (ر.ک. میر مهر، سید مسعود پور سید آقایی) البته در کنار اینها، باید از خدا مدد خواست و با توبه از گناهان و درخواست عنایت و معرفت بیشتر از خدا دعا کرد که ارتباط قلبی و محبت انسان به امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف افزون شود.
پاسخ:
شرح پرسش:
عشق به امام زمان علیه السلام چگونه باید باشد؟ آیا صرف محبت کافی است؟ آیا اشکال دارد که من محبت بیشتری نسبت به حضرت زهرا و امام حسین علیهما السلام دارم؟
پاسخ:
گام آغازین در این زمینه، آن است که معرفت و شناخت صحیحی نسبت به امام زمان و سیره ایشان در دوران غیبت و ظهور پیدا کنید. گویا شما امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف را فردی می‌دانید که با ظهورش، شمشیر انتقام برمی‌کشد و تبهکاران را از بین می‌برد و دیگر هیچ!! در حالی که باید بدانید امام، (طبیب) است. او ادامه دهنده حرکتی است که حضرت زهرا سلام الله علیها و امام حسین علیه السلام و سایر پیشوایان معصوم علیهم السلام آن را شروع کردند. اینان نور واحدی‌اند که هر کدام طبق وظیفه‌ای که خداوند بر عهده آنان گذاشته است، انجام وظیفه می‌کنند و حقیقت وظایف آنان، سوق دادن مردم به سمت (تعالی و کمال) است.
این که فرمودید، حب حضرت زهرا و امام حسین علیهما السلام بیشتر در دل شما است، این بدان جهت است که بعد عاطفی انسان با شنیدن مصایب آنان بیشتر تحریک می‌شود و این درست هم می‌باشد. ما از زمانی که خود را شناخته و با اطراف خود آشنا شده‌ایم، این دو بزرگوار و فداکاری آنان را بیشتر شنیده و سوخته‌ایم. به علاوه آن که خداوند نیز حرارتی از حرکت اینان در قلوب مردم قرار داده است و لذا انسان احساس ارتباط بیشتری می‌کند.
نکته دیگر این که نگاه شما به دنیا، امتحانات الهی، زندگی و ظهور، باید تصحیح شود. دنیا محل راحتی نیست؛ بلکه جای تلاش و پشت سر گذاشتن امتحانات است. زندگی آدمی در هر مرحله و دوره‌ای، همراه با امتحانات متعدد الهی است. دوره ظهور نیز مرحله‌ای دیگر از زندگی بشر و امتحانات الهی است. دوستی و نگاه شما نسبت به حضرت و ظهور آن بزرگوار، ابتدایی و ناقص است (و این به علت معرفت ناقص است) که این باید تصحیح شود. شما باید بدانید امام زمان علیه السلام، واسطه فیض الهی است و حقیقت زندگی با ایشان معنا می‌یابد. الطاف و عنایات او چه در دوران غیبت و چه در ظهور به صورت‌های مختلف به ما می‌رسد. آن بزرگوار در نامه‌ای به شیخ مفید نوشت: (ما در مراعات احوال شما کوتاهی نمی‌کنیم و شما را از یاد نبرده‌ایم؛ وگرنه دشمنان شما را نابود می‌کردند.) (ر.ک. میر مهر، سید مسعود پور سید آقایی) البته در کنار اینها، باید از خدا مدد خواست و با توبه از گناهان و درخواست عنایت و معرفت بیشتر از خدا دعا کرد که ارتباط قلبی و محبت انسان به امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف افزون شود.
- [سایر] آیا این مطلب که کتاب الکافی؛ توسط امام دوازدهم علیه السلام تایید شده، صحیح است؟
- [سایر] امام زمان (عج) چه سفارشی درباره محبت و دوستی اهل بیت (ع) نمودند؟
- [سایر] امام زمان (عج) چه مبنایی برای محبت و دوستی اهل بیت (ع) بیان نمودند؟
- [سایر] چرا به حضرت مهدی علیه السلام، صاحب الزمان می گویند؟
- [سایر] آیا کتاب کافی بر امام زمان (عج) عرضه شده و ایشان آن را تأیید کرد‌ه‌اند؟
- [سایر] ما جوانان چگونه میتوانیم منتظر امام زمان (عج) باشیم؟ آیا دینداری کافی است؟
- [سایر] اصلاً چرا باید امام زمان را بشناسیم و شناخت کافی از او داشته باشیم؟
- [سایر] اصلاً چرا باید امام زمان را بشناسیم و شناخت کافی از او داشته باشیم؟
- [سایر] آیا عمل به واجبات و دوری از محرمات، برای درک زمان ظهور امام زمان (عج) کافی است؟
- [سایر] امام مهدی علیه السلام فرزند کیست؟
- [آیت الله نوری همدانی] در زمان غیبت ولّی عَصْر ( عج ) که نماز جمعه واجب تَعْیینی نیست ، خرید و فروش و سایر معاملات ، پس از اذان جمعه حرام نیست .
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . مسلمانان باید در مورد اشخاص مجهول که ملبس به لباس علما و طلاب هستند تحقیق نمایند اگر به مقامی دیگر غیر از مقام علما و مجتهدین که نواب حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه می باشند ارتباط داشته باشند از آن‌ها کناره گرفته و از ضلالت و اضلال آن ها بپرهیزند.
- [آیت الله نوری همدانی] در زمان غیبت ولیّ عصر (عج ) نماز جمعه واجب تَخییری است ( یعنی مُکَلَّفْ می تواند روز جمعه بجای نماز ظهر نماز جمعه بخواند ) ولی جمعه اَفْضَلْ است وظهر اَحْوَط واحتیاط بیشتر در آن است که هر دو را بجا آورند .
- [آیت الله فاضل لنکرانی] در زمان غیبت ولی عصر (عج) نماز جمعه واجب تخییری است (یعنی مکلّف می تواند روز جمعه به جای نماز ظهر نماز جمعه بخواند) ولی جمعه افضل است و ظهر احوط و احتیاط بیشتر در آن است که هردو را بجا آورد.
- [آیت الله جوادی آملی] .دریافت کننده خمس، امام ( ع)و در غیبت آن , فقیه جامع الشرایط و حاکم شرع است و مکلف , بدون اجازه از آنان نمی تواند آن را به موارد مصرف برساند . به تعبیر دیگر , همه خمس , اعم از سهم امام ( ع) و سهم سادات, در اختیار منصب امامت (شخصیت حقوقی) است. در زمان غیبت حضرت ولیّ عصر (عج) ،فقیه جامع الشرایط, جانشین شخصیت حقوقیِ امامت است، بنابراین در زمان غیبت باید تمام خمس را به فقیه جامع الشرای ط تحویل داد و هرگونه دخل و ت صرف در خمس (سهم امام( ع) و سهم سادات) باید با اجازه او باشد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . "أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً وَلِیُّ الله"جزو اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از "أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله"، به قصد قربت گفته شود. اللهُ أکْبَرُ خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند. أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ الله شهادت می دهم که نیست خدایی جز خدای یکتا و بی همتا. أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله شهادت می دهم که حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله پیغمبر و فرستاده خداست. أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً أمِیرَ المُؤمِنینَ وَلِیُّ الله شهادت می دهم که حضرت علی علیه السلام أمیرالمؤمنین و ولی خدا بر همه خلق است. حَیَّ عَلَی الصَّلاَة بشتاب برای نماز. حَیَّ عَلَی الْفَلاَح بشتاب برای رستگاری. حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل بشتاب برای بهترین کارها که نماز است. قَد قامَتِ الصَّلاَة به تحقیق نماز برپا شد. لا إلَهَ إِلاَّ الله نیست خدایی مگر خدای یکتا و بی همتا.
- [آیت الله بروجردی] (اَشْهَدُ اَنَّ عَلِیاً وَلِی اللهِ) جزء اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از (اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ) به قصد قربت گفته شود.ترجمهی اذان و اقامه(اللهُ اکبر): یعنی خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند.(اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ الا اللهُ): یعنی شهادت میدهم که غیر خدایی که یکتا و بیهمتاست خدای دیگری سزاوار پرستش نیست.(اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت محمّد بن عبدالله) ص) پیغمبر و فرستادة خدا است.(اَشْهَدُ اَنَّ عَلیا اَمیرَالمؤمنینَ وَلِی اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت علی (علیه الصلوة و السلام)، امیرالمؤمنین و ولی خدا بر همهی خلق است.(حَی عَلَی الصَّلوة): یعنی بشتاب برای نماز.(حَی عَلَی الفَلاحِ): یعنی بشتاب برای رستگاری.(حَی عَلَی خَیرِ العَمَلِ): یعنی بشتاب برای بهترین کارها که نماز است.(قَد قامَتِ الصَّلوة): یعنی به تحقیق نماز بر پا شد.(لا اِلهَ اِلاَّ الله): یعنی خدایی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یکتا و بیهمتا است.
- [آیت الله بهجت] کسی که نذر می‌کند باید به قصد قربت و نزدیک شدن به خداوند متعال نذر کند، بنابراین اگر برای خدا نذر نکند، صحیح نیست، بنابراین کافی است موقع نذر کردن بنابر اظهر بگوید: (لِلّهِ عَلَیَّ)، یعنی: (برای خداوند، به عهده من باشد که فلان کار را انجام بدهم)، و اگر کسی که عربی نمیداند ترجمه آن را به هر زبانی بگوید کافی است.
- [آیت الله خوئی] اگر نذر کند که به زیارت یکی از امامان مثلًا به زیارت حضرت اباعبدالله (علیه‌السلام) مشرف شود چنانچه به زیارت امام دیگر برود کافی نیست، و اگر بواسطة عذری نتواند آن امام را زیارت کند چیزی بر او واجب نیست.
- [آیت الله نوری همدانی] اذان هیجده جمله است : اللهً اکبرُ چهار مرتبه اشهدً ان لا الهَ الا اللهً ، اشهدً انّ محّمداً رسولً اللهِ ، حیّ علی الصلاهِ، حیَّ علی الفلاحِ ، حیّ علی خیرِ العملِ ، الله اکبرُ ، لا الهَ الا اللهً هر یک دو مرتبه ، و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه الله اکبرُ از اول اذان و یک مرتبه لا اِلَه الّا اللهً از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حیّ علی خیرِ العملِ باید دو مرتبه قد قامتِ الصلاهً اضافه نمود .