امام زمان (عج) چه سفارشی درباره محبت و دوستی اهل بیت (ع) نمودند؟

شرح پرسش:
لطفا این حدیث را شرح دهید. امام زمان(علیه السلام) می فرمایند: (فَلْیَعْمَلْ کُلُّ امْرِء مِنْکُمْ بِما یَقْرُبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنا، وَیَتَجَنَّبُ ما یُدْنیهِ مِنْ کَراهَتِنا وَسَخَطِنا؛ پس هر یک از شما باید کاری کند که وی را به محبت و دوستی ما نزدیک سازد، و از آن چه خوشایند ما نیست و باعث کراهت و خشم ماست دوری گزیند.)[1]

شرح حدیث:
این عبارت بخشی از نامه ای است که امام زمان(علیه السلام) برای شیخ مفید(رحمه الله) فرستاده است. حضرت بعد از تأیید ایشان و ذکر سفارش ها و دستورهای گوناگون به شیعیان، می فرماید:
هر فرد از شیعیان باید کاری را انجام دهد که به محبت ما اهل بیت نزدیک شود، و از کارهایی که موجب کراهت و ناخرسندی ما می شود، اجتناب و دوری کند.
روشن است محبّت و کراهت اهل بیت(علیهم السلام) جنبه ی فردی و شخصی ندارد، بلکه به ملاک خدایی است؛ زیرا هر گاه اهل بیت(علیهم السلام) مشاهده کنند که شیعیان و منتسبان به آنان، کارهایی را انجام می دهند که مورد رضایت الهی است، و نیز از کارهایی که مورد سخط و غضب خداوند است اجتناب می کنند، خوش حال می شوند و به آنان می بالند. در همین نامه ی حضرت، می بینیم که چه تعبیرهای گران قدری در شأن شیخ مفید(رحمه الله) آمده است:
به نام خداوند بخشنده و مهربان. امّا بعد (از حمد و ثنا)؛ سلام بر تو ای دوست و دین دار مخلص که به مقام ما و ... یقین استوار داری! ما یقیناً خدای را که جز او معبودی نیست، به خاطر وجود تو، شکرگزاریم. از او درخواست درود بر آقا و مولایمان محمد و آل طاهرش را داریم. تو را آگاه می کنم خداوند توفیقات را برای نصرت و یاری حقّ ادامه دهد، و جزایت را به جهت گفتارِ راست تو از جانب ما، عظیم گرداند که به ما اذن داده شده که تو را مشرّف به نامه نگاری کنیم[2].
بر ماست که اگر به دنبال جلب محبت آقا امام زمان(علیه السلام) و دوری از سخط و غضب آن حضرت هستیم، کاری نکنیم که از ایشان دور شده، از عنایاتش محروم گردیم؛ و از طرف دیگر، سعی ما بر این باشد که اعمال و رفتاری را انجام دهیم که هر چه بیش تر ما را به ایشان نزدیک می گرداند.

پی نوشتها:
[1]. احتجاج، ج2، ص323 و324 ؛ بحارالأنوار، ج53، ص176، ح7.
[2]. احتجاج، ج2، ص322 ؛ بحارالأنوار، ج53، ص175، ح7.
منبع: شرح چهل حدیث از حضرت مهدی(علیه السلام)، علی اصغر رضوانی، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1382).