امام زمان
امام مهدی به دوازدهمین امام معصوم شیعیان اطلاق میشود. از آن بزرگوار به مناسبت در بابهای خمس و حج یاد شده است.
آیا امام زمان (عج) در هر لباسی حاضر می‌‌شوند؟
برای پاسخ به این پرسش، می‌توان از دو شیوه استفاده کرد: شیوه اول، مراجعه به روایاتی است که به طور کلی یا خاص پیرامون زی و ظاهر پیامبر(صلی الله علیه و آله) و ائمه(علیهم السلام) بیان شده است. مثلا در وصف نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) آمده است که وقتی حضرت(صلی الله علیه و آله) در میان جمعی می‌ نشستند، حالتی داشتند که از دیگران تمیز داده نمی ‌شدند. اگر فرد غریبی وارد می‌ شد، نمی توانست تشخیص بدهد، کدام یک از این افراد پیامبر(صلی الله علیه و آله) است. از این بیان روشن می‌ شود که ظاهر و لباس او مانند سایر مردم بوده است. اگر این سیره نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) را ضمیمه کنیم به این حدیث از آن پیامبر رحمت(صلی الله علیه و آله) که فرمود: (انه متبع لا مبتدع؛ او (مهدی) تابع (سنت من) است؛ نه بدعت گذار) (اسعاف الراغبین، ص 145). یا این بیان که فرمود: (مهدی روش مرا دنبال می ‌کند و هرگز از سنت من بیرون نمی رود) (منتخب الاثر، ص 491)، می ‌توان تا حدود زیادی به نحوی زندگی و شیوه پوشش آن امام عزیز(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، پی برد. پوشاک امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) تا آنجا که حرام و مکروه و نامناسب شأن والای آن حضرت نباشد، با لباس‌ های نوع مردم هماهنگی دارد. در حدیثی از امام صادق(علیه السلام) آمده است: (ما لباسه الا الغلیظ و ما طعامه الا الجشب؛ لباس او (حضرت مهدی) خشن و غذای او یک رنگ و ساده است). (بحار الانوار، ج 354/52) از این حدیث شریف استفاده می‌ شود که ایشان لباس نرم و راحت به تن نمی کنند بلکه لباس سخت و خشن و ضخیم به تن دارند. اما چنین هم نیست که رنگ و طرح و کیفیت آن به گونه ای باشدکه از لباس سایرین امتیاز ویژه داشته باشد. شیوه دوم، استفاده از گفته ‌های افراد موثقی است که حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را دیده اند، آنها همه اتفاق نظر دارند که آن حضرت را به صورت جوانی حدود چهل ساله یا نزدیک به آن دیده اند. بیشتر آنها گفته اند؛ آن لحظه که حضرت(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را دیدیم در حالتی‌ بودیم که نشناختیم. اگر در سفرهای حج بوده اند، با لباس عرب‌ها و اگر در نجف یا کربلا، با پوشش روحانیون و اگر در نقاط دیگر، با پوشش معمولی جامعه، به گونه ای که لباس او جلب توجه نکرده است. با وجود این، اطلاعات دقیق را در این باره جز خداوند علیم نمی داند. برای آگاهی بیشتر ر.ک: - عصر زندگی، استاد محمد حکیمی - منتخب الاثر، آیت الله صافی گلپایگانی - محبوب، ج دوم، به قلم سید حسین حسینی، انتشارات آفاق
برای پاسخ به این پرسش، می‌توان از دو شیوه استفاده کرد: شیوه اول، مراجعه به روایاتی است که به طور کلی یا خاص پیرامون زی و ظاهر پیامبر(صلی الله علیه و آله) و ائمه(علیهم السلام) بیان شده است. مثلا در وصف نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) آمده است که وقتی حضرت(صلی الله علیه و آله) در میان جمعی می‌ نشستند، حالتی داشتند که از دیگران تمیز داده نمی ‌شدند. اگر فرد غریبی وارد می‌ شد، نمی توانست تشخیص بدهد، کدام یک از این افراد پیامبر(صلی الله علیه و آله) است. از این بیان روشن می‌ شود که ظاهر و لباس او مانند سایر مردم بوده است. اگر این سیره نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) را ضمیمه کنیم به این حدیث از آن پیامبر رحمت(صلی الله علیه و آله) که فرمود: (انه متبع لا مبتدع؛ او (مهدی) تابع (سنت من) است؛ نه بدعت گذار) (اسعاف الراغبین، ص 145). یا این بیان که فرمود: (مهدی روش مرا دنبال می ‌کند و هرگز از سنت من بیرون نمی رود) (منتخب الاثر، ص 491)، می ‌توان تا حدود زیادی به نحوی زندگی و شیوه پوشش آن امام عزیز(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، پی برد. پوشاک امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) تا آنجا که حرام و مکروه و نامناسب شأن والای آن حضرت نباشد، با لباس‌ های نوع مردم هماهنگی دارد. در حدیثی از امام صادق(علیه السلام) آمده است: (ما لباسه الا الغلیظ و ما طعامه الا الجشب؛ لباس او (حضرت مهدی) خشن و غذای او یک رنگ و ساده است). (بحار الانوار، ج 354/52) از این حدیث شریف استفاده می‌ شود که ایشان لباس نرم و راحت به تن نمی کنند بلکه لباس سخت و خشن و ضخیم به تن دارند. اما چنین هم نیست که رنگ و طرح و کیفیت آن به گونه ای باشدکه از لباس سایرین امتیاز ویژه داشته باشد. شیوه دوم، استفاده از گفته ‌های افراد موثقی است که حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را دیده اند، آنها همه اتفاق نظر دارند که آن حضرت را به صورت جوانی حدود چهل ساله یا نزدیک به آن دیده اند. بیشتر آنها گفته اند؛ آن لحظه که حضرت(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را دیدیم در حالتی‌ بودیم که نشناختیم. اگر در سفرهای حج بوده اند، با لباس عرب‌ها و اگر در نجف یا کربلا، با پوشش روحانیون و اگر در نقاط دیگر، با پوشش معمولی جامعه، به گونه ای که لباس او جلب توجه نکرده است. با وجود این، اطلاعات دقیق را در این باره جز خداوند علیم نمی داند. برای آگاهی بیشتر ر.ک: - عصر زندگی، استاد محمد حکیمی - منتخب الاثر، آیت الله صافی گلپایگانی - محبوب، ج دوم، به قلم سید حسین حسینی، انتشارات آفاق
پاسخ:
برای پاسخ به این پرسش، میتوان از دو شیوه استفاده کرد:
شیوه اول، مراجعه به روایاتی است که به طور کلی یا خاص پیرامون زی و ظاهر پیامبر(صلی الله علیه و آله) و ائمه(علیهم السلام) بیان شده است. مثلا در وصف نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) آمده است که وقتی حضرت(صلی الله علیه و آله) در میان جمعی می نشستند، حالتی داشتند که از دیگران تمیز داده نمی شدند. اگر فرد غریبی وارد می شد، نمی توانست تشخیص بدهد، کدام یک از این افراد پیامبر(صلی الله علیه و آله) است. از این بیان روشن می شود که ظاهر و لباس او مانند سایر مردم بوده است. اگر این سیره نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) را ضمیمه کنیم به این حدیث از آن پیامبر رحمت(صلی الله علیه و آله) که فرمود: (انه متبع لا مبتدع؛ او (مهدی) تابع (سنت من) است؛ نه بدعت گذار) (اسعاف الراغبین، ص 145).
یا این بیان که فرمود: (مهدی روش مرا دنبال می کند و هرگز از سنت من بیرون نمی رود) (منتخب الاثر، ص 491)، می توان تا حدود زیادی به نحوی زندگی و شیوه پوشش آن امام عزیز(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، پی برد.
پوشاک امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) تا آنجا که حرام و مکروه و نامناسب شأن والای آن حضرت نباشد، با لباس های نوع مردم هماهنگی دارد. در حدیثی از امام صادق(علیه السلام) آمده است: (ما لباسه الا الغلیظ و ما طعامه الا الجشب؛ لباس او (حضرت مهدی) خشن و غذای او یک رنگ و ساده است). (بحار الانوار، ج 354/52)
از این حدیث شریف استفاده می شود که ایشان لباس نرم و راحت به تن نمی کنند بلکه لباس سخت و خشن و ضخیم به تن دارند. اما چنین هم نیست که رنگ و طرح و کیفیت آن به گونه ای باشدکه از لباس سایرین امتیاز ویژه داشته باشد.
شیوه دوم، استفاده از گفته های افراد موثقی است که حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را دیده اند، آنها همه اتفاق نظر دارند که آن حضرت را به صورت جوانی حدود چهل ساله یا نزدیک به آن دیده اند. بیشتر آنها گفته اند؛ آن لحظه که حضرت(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را دیدیم در حالتی بودیم که نشناختیم. اگر در سفرهای حج بوده اند، با لباس عرب‌‌ها و اگر در نجف یا کربلا، با پوشش روحانیون و اگر در نقاط دیگر، با پوشش معمولی جامعه، به گونه ای که لباس او جلب توجه نکرده است. با وجود این، اطلاعات دقیق را در این باره جز خداوند علیم نمی داند.
برای آگاهی بیشتر ر.ک:
- عصر زندگی، استاد محمد حکیمی
- منتخب الاثر، آیت الله صافی گلپایگانی
- محبوب، ج دوم، به قلم سید حسین حسینی، انتشارات آفاق
- [سایر] آیا در زمان ظهور امام زمان (عج) بعضی از یاران آن حضرت که قبلا مردهاند، زنده می‌‌شوند؟
- [سایر] چه عملی است که اگر شیعیان انجام دهند، موفق به دیدار امام زمان (عج) می‌‌شوند؟
- [سایر] دیدگاه اهل سنّت در مورد امام مهدی(عج) چیست؟ آیا ظهور مهدی موعود، از مسائل اتفاقی بین مسلمین است؟
- [سایر] دیدگاه اهل سنّت در مورد امام مهدی(عج) چیست؟ آیا ظهور مهدی موعود، از مسائل اتفاقی بین مسلمین است؟
- [سایر] حضرت مهدی (عج) دارای چه خوصیاتی است؟
- [سایر] نقش امام زمان(عج) در هستی چیست؟
- [سایر] پرسش: امام زمان (عج) چند سال دارد ؟
- [سایر] آیا امام زمان(عج) آیین جدیدی می‌آورد؟
- [سایر] القاب امام زمان(عج) را بیان کنید؟
- [سایر] لقب امام زمان(عج) چیست؟
- [آیت الله نوری همدانی] در زمان غیبت ولّی عَصْر ( عج ) که نماز جمعه واجب تَعْیینی نیست ، خرید و فروش و سایر معاملات ، پس از اذان جمعه حرام نیست .
- [آیت الله نوری همدانی] در زمان غیبت ولیّ عصر (عج ) نماز جمعه واجب تَخییری است ( یعنی مُکَلَّفْ می تواند روز جمعه بجای نماز ظهر نماز جمعه بخواند ) ولی جمعه اَفْضَلْ است وظهر اَحْوَط واحتیاط بیشتر در آن است که هر دو را بجا آورند .
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . مسلمانان باید در مورد اشخاص مجهول که ملبس به لباس علما و طلاب هستند تحقیق نمایند اگر به مقامی دیگر غیر از مقام علما و مجتهدین که نواب حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه می باشند ارتباط داشته باشند از آنها کناره گرفته و از ضلالت و اضلال آن ها بپرهیزند.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] در زمان غیبت ولی عصر (عج) نماز جمعه واجب تخییری است (یعنی مکلّف می تواند روز جمعه به جای نماز ظهر نماز جمعه بخواند) ولی جمعه افضل است و ظهر احوط و احتیاط بیشتر در آن است که هردو را بجا آورد.
- [آیت الله جوادی آملی] .دریافت کننده خمس، امام ( ع)و در غیبت آن , فقیه جامع الشرایط و حاکم شرع است و مکلف , بدون اجازه از آنان نمی تواند آن را به موارد مصرف برساند . به تعبیر دیگر , همه خمس , اعم از سهم امام ( ع) و سهم سادات, در اختیار منصب امامت (شخصیت حقوقی) است. در زمان غیبت حضرت ولیّ عصر (عج) ،فقیه جامع الشرایط, جانشین شخصیت حقوقیِ امامت است، بنابراین در زمان غیبت باید تمام خمس را به فقیه جامع الشرای ط تحویل داد و هرگونه دخل و ت صرف در خمس (سهم امام( ع) و سهم سادات) باید با اجازه او باشد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . "أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً وَلِیُّ الله"جزو اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از "أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله"، به قصد قربت گفته شود. اللهُ أکْبَرُ خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند. أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ الله شهادت می دهم که نیست خدایی جز خدای یکتا و بی همتا. أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله شهادت می دهم که حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله پیغمبر و فرستاده خداست. أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً أمِیرَ المُؤمِنینَ وَلِیُّ الله شهادت می دهم که حضرت علی علیه السلام أمیرالمؤمنین و ولی خدا بر همه خلق است. حَیَّ عَلَی الصَّلاَة بشتاب برای نماز. حَیَّ عَلَی الْفَلاَح بشتاب برای رستگاری. حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل بشتاب برای بهترین کارها که نماز است. قَد قامَتِ الصَّلاَة به تحقیق نماز برپا شد. لا إلَهَ إِلاَّ الله نیست خدایی مگر خدای یکتا و بی همتا.
- [آیت الله بروجردی] (اَشْهَدُ اَنَّ عَلِیاً وَلِی اللهِ) جزء اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از (اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ) به قصد قربت گفته شود.ترجمهی اذان و اقامه(اللهُ اکبر): یعنی خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند.(اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ الا اللهُ): یعنی شهادت میدهم که غیر خدایی که یکتا و بیهمتاست خدای دیگری سزاوار پرستش نیست.(اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت محمّد بن عبدالله) ص) پیغمبر و فرستادة خدا است.(اَشْهَدُ اَنَّ عَلیا اَمیرَالمؤمنینَ وَلِی اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت علی (علیه الصلوة و السلام)، امیرالمؤمنین و ولی خدا بر همه‌ی خلق است.(حَی عَلَی الصَّلوة): یعنی بشتاب برای نماز.(حَی عَلَی الفَلاحِ): یعنی بشتاب برای رستگاری.(حَی عَلَی خَیرِ العَمَلِ): یعنی بشتاب برای بهترین کارها که نماز است.(قَد قامَتِ الصَّلوة): یعنی به تحقیق نماز بر پا شد.(لا اِلهَ اِلاَّ الله): یعنی خدایی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یکتا و بیهمتا است.
- [آیت الله نوری همدانی] اذان هیجده جمله است : اللهً اکبرُ چهار مرتبه اشهدً ان لا الهَ الا اللهً ، اشهدً انّ محّمداً رسولً اللهِ ، حیّ علی الصلاهِ، حیَّ علی الفلاحِ ، حیّ علی خیرِ العملِ ، الله اکبرُ ، لا الهَ الا اللهً هر یک دو مرتبه ، و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه الله اکبرُ از اول اذان و یک مرتبه لا اِلَه الّا اللهً از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حیّ علی خیرِ العملِ باید دو مرتبه قد قامتِ الصلاهً اضافه نمود .
- [آیت الله سبحانی] اذان هیجده جمله است: اللّهُ أَکْبَر چهار مرتبه. أَشْهَدُ أَنْ لا اِلَهَ اِلاَّ اللّهُ، أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ، حَیَّ عَلَی الصَّلاَةِ، حَیَّ عَلَی الفَلاَح، حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ، اللّهُ أَکْبَر، لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ هر یک دو مرتبه. و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه اللّهُ أَکْبَر از اول اذان و یک مرتبه لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ باید دو مرتبه قَدْ قامَتِ الصَّلاةُ اضافه نمود.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اذان هیجده جمله است: "اللهُ أکْبَرُ" چهار مرتبه؛ "أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ" "أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله" "حَیَّ عَلی الصّلاة" "حَیَّ عَلَی الْفَلاَح" "حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل" "اللهُ أَکْبَرُ" "لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله" هر یک دو مرتبه. اقامه هفده جمله است یعنی: دو مرتبه "اللهُ أکْبَرُ" از اول اذان و یک مرتبه "لا إِلَهَ إِلاَّ الله" از آخر آن کم می شود وبعد از گفتن "حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل"باید دو مرتبه "قَدْ قامَتِ الصَّلاة" اضافه نمود.