شیعه، هرگز در برابر دشواری‌‌ها و مشکلات زندگی، از پای درنمی‌‌آید و به هنگام سختی‌‌ها و شداید، خود را نمی‌‌بازد و در هجوم درد و رنج، از درون نمی‌‌شکند، بلکه به صاحب امر خویش، یعنی حضرت مهدی علیه السلام متوسّل شده و شفای درد و حلّ مشکلات را از آن چشمه‌‌ی رحمت و معدن مهربانی و فتوّت می‌‌جوید. چه بسا اگر انسان در موقع اضطرار و گرفتاری از امام زمانش غافل بماند و به جای استمداد از او به دیگران - که خود محتاج لطف و نیازمند فیض وی هستند - دست نیاز دراز کند، در انجام دادن وظیفه کوتاهی و به ولی نعمت و مولای خویش بی‌‌اعتنایی کرده باشد، و از این رو سزاوار نکوهش است.
از حضرت علی بن موسی الرضا علیهما السلام روایت شده است که فرموده‌‌اند:
(إذا نَزَلت بِکم شِدّة فَاستَعینوا بِنا عَلَی اللَّه وَ هُوَ قَولُ اللَّهِ: (وَ للَّهِ الأسماءُ الحُسنی فَادعوه بِها؛
هرگاه سختی و دشواری به شما رو آورد، به واسطه‌‌ی ما از درگاه الهی کمک بخواهید. همین است مراد سخن خداوند که فرموده: (و برای خدا، نام‌‌های نیکو است پس او را به آن نام‌‌ها بخوانید.)
گرچه برای استمداد از امام زمان علیه السلام دعاها و نمازهای مخصوصی وارد شده و توسّلات و عریضه‌‌نگاری‌‌ها و زیارت‌‌هایی نقل گردیده که هر یک نیز در تقرّب به آن حضرت و نجات از اندوه و پریشانی، تأثیر بسزایی دارد، ولی آن چه سبب عنایت خداوند و لطف مولا میگردد، پیوند قلبی و ارتباط روحی با حضرتش است. از این رو، کمک خواستن از آن بزرگوار، منحصر به الفاظ و کیفیت مخصوص و زمان و مکان ویژه نیست، بلکه هر وقت و هر جا دل سوخته‌‌ای از ژرفای جان و از صمیم قلب، حجّت خدا را بخواند و به حقیقت دست نیاز به سوی وی دراز کند و دل از هرچه غیر او است، برگیرد و محتاج لطف و عنایتش گردد، قطعاً مورد توجّه آن بزرگوار قرار می‌‌گیرد و از گرفتاری و رنج و محنت رهایی می‌‌یابد.
منبع: mahdishenakht.com
