در طول جنگ ایران و عراق، در نتیجه‌ی حملات هوایی، زمینی و دریایی ارتش عراق به شهرها و مراکز نظامی، اقتصادی و خدماتی ایران، کشورمان متحمل خسارات فراوان مادی - علاوه بر خسارات غیر مادی - شد. طوری که بسیاری از شهرهای اشغالی ایران از جمله خرمشهر، نفت شهر، مهران، موسیان، بستان، قصر شیرین، سوسنگرد، دهلران، نوسود و هویزه به کلی تخریب و یا غیر قابل سکونت شدند. همچنین بسیاری از شهرهای ایران که به منطقه‌ی جنگی نزدیک بودند از جمله آبادان، دزفول، اندیشمک، شوش، پاوه، ایلام، سردشت، پیرانشهر، مریوان، مهاباد و بانه بالای 20 درصد تخریب شدند. دیگر شهرهای بزرگ و کوچک ایران از جمله تهران، اصفهان، اهواز، شیراز، کرمانشاه و غیره نیز که جزء مناطق جنگی و اشغالی نبودند، هدف حمله هواپیماها و موشک‌های عراقی قرار گرفتند و متحمل خسارت‌های فراوانی شدند. به عنوان مثال از نیمه‌ی دوم سال 1363 تا آخر تیر 1364 عراق 654 بار به شهرهای مسکونی ایران حمله هوایی یا موشکی کرد که وحشیانه‌ترین آنها حمله‌ی هوایی 13 خرداد 1364 به تهران بود. حملات هوایی و موشکی به شهرهای ایران هزاران شهید و مجروح بر جای گذاشت و خسارات مادی فراوانی از جمله تخریب منازل مسکونی، تأسیسات شهری و ساختمان‌های اداری را نیز همراه داشت. در اوایل سال 1367 نیز ارتش عراق تنها در طول شش هفته تا دهم خرداد، 160 موشک به تهران و دیگر شهرها شلیک کرد که شهیدان و خسارات بسیاری نتیجه‌ی این موشک باران‌ها بود. علاوه بر تخریب بناهای مسکونی، بسیاری از تأسیسات صنعتی و مراکز هدف اقتصادی و خدماتی ایران از جمله پالایشگاه، کارخانجات و فرودگاه‌ها هدف حمله ارتش عراق قرار گرفت و خسارات زیادی به آنها وارد آمد طوری که بعضی از آنها از جمله پالایشگاه آبادان به کلی تخریب و تعطیل شدند. همچنین بسیاری از احشام، باغ‌ها، نخلستان‌ها و مزارع مناطق اشغالی در طول جنگ از بین رفتند. به طور کلی تخریب در 1200 کیلومتر مرز مشترک با عراق و تا عمق 80 کیلومتری در خاک ایران صورت گرفت و 87 شهر (69 شهر جنگ زده و 18 شهر بمباران و موشک باران شده) و 2676 روستا در 16 استان کشور آسیب کلی دیدند و ضایعات سنگینی وارد شد. حجم خسارت‌های مستقیم و غیر مستقیم ناشی از جنگ تحمیلی در بر آوردهای اولیه سازمان برنامه و بودجه بالغ بر65.353.750 میلیون ریال معادل یک هزار میلیارد دلار (قیمت رسمی در آن زمان برابر 75 ریال بود) اعلام شد و شگفتی جهانیان را بر انگیخت؛ دامنه ویرانی‌ها چنان وسیع بود که هیئت اعزامی سازمان ملل در سال 1369 (1990) با مشاهده میزان خرابی‌ها از آن به عنوان یک تراژدی غیر قابل تصور یاد کرد و میزان خسارت‌های مستقیم وارده بجز تأسیسات نظامی و دفاعی را بیش از 2 / 97 میلیارد دلار به سازمان ملل گزارش کرد. طبق گزارشی که سازمان برنامه و بودجه در سال 1375 منتشر کرد، مجموع خسارت‌های مادی مستقیم و غیر مستقیم جنگ تحمیلی وارده بر بخش‌های مختلف چنین است: ردیف: 1، بخش: کشاورزی، خسارت وارده (میلیون ریال): 15.957.332، سهم (درصد) : 42 / 24 ردیف: 2، بخش: معدن، خسارت وارده (میلیون ریال): 59.200، سهم (درصد) : 09 / 0 ردیف: 3، بخش: صنعت، خسارت وارده (میلیون ریال): 2.478.719، سهم (درصد) : 79 / 3 ردیف: 4، بخش: نفت، خسارت وارده (میلیون ریال): 20.799.540، سهم (درصد) : 83 / 31 ردیف: 5، بخش: برق، آب و گاز، خسارت وارده (میلیون ریال): 2.948.657، سهم (درصد) : 51 / 4 ردیف: 6، بخش: ساختمان، خسارت وارده (میلیون ریال): 282.434، سهم (درصد) : 43 / 0 ردیف: 7، بخش: خدمات، خسارت وارده (میلیون ریال): 22.827.868، سهم (درصد) : 93 / 34 جمع: خسارت وارده (میلیون ریال): 65.353.750، سهم (درصد) : 100 از نظر توزیع استانی نیز استان خوزستان با 27 / 34 درصد سهم، بیشترین خسارات ناشی از جنگ را متحمل شده است. مقایسه 1000 میلیارد دلار بر آورد مجموع خسارات مادی جنگ تحمیلی با کل درآمد صادرات نفت ایران طی 12 ساله‌ی 1357 تا 1368 که حدود 145 میلیارد دلار بوده است، میزان و گستردگی خسارات را روشن‌تر می‌کند. منبع: جنگ ایران و عراق، پرسشها و پاسخها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
در طول جنگ ایران و عراق، در نتیجهی حملات هوایی، زمینی و دریایی ارتش عراق به شهرها و مراکز نظامی، اقتصادی و خدماتی ایران، کشورمان متحمل خسارات فراوان مادی - علاوه بر خسارات غیر مادی - شد. طوری که بسیاری از شهرهای اشغالی ایران از جمله خرمشهر، نفت شهر، مهران، موسیان، بستان، قصر شیرین، سوسنگرد، دهلران، نوسود و هویزه به کلی تخریب و یا غیر قابل سکونت شدند. همچنین بسیاری از شهرهای ایران که به منطقهی جنگی نزدیک بودند از جمله آبادان، دزفول، اندیشمک، شوش، پاوه، ایلام، سردشت، پیرانشهر، مریوان، مهاباد و بانه بالای 20 درصد تخریب شدند.
دیگر شهرهای بزرگ و کوچک ایران از جمله تهران، اصفهان، اهواز، شیراز، کرمانشاه و غیره نیز که جزء مناطق جنگی و اشغالی نبودند، هدف حمله هواپیماها و موشکهای عراقی قرار گرفتند و متحمل خسارتهای فراوانی شدند. به عنوان مثال از نیمهی دوم سال 1363 تا آخر تیر 1364 عراق 654 بار به شهرهای مسکونی ایران حمله هوایی یا موشکی کرد که وحشیانهترین آنها حملهی هوایی 13 خرداد 1364 به تهران بود. حملات هوایی و موشکی به شهرهای ایران هزاران شهید و مجروح بر جای گذاشت و خسارات مادی فراوانی از جمله تخریب منازل مسکونی، تأسیسات شهری و ساختمانهای اداری را نیز همراه داشت. در اوایل سال 1367 نیز ارتش عراق تنها در طول شش هفته تا دهم خرداد، 160 موشک به تهران و دیگر شهرها شلیک کرد که شهیدان و خسارات بسیاری نتیجهی این موشک بارانها بود.
علاوه بر تخریب بناهای مسکونی، بسیاری از تأسیسات صنعتی و مراکز هدف اقتصادی و خدماتی ایران از جمله پالایشگاه، کارخانجات و فرودگاهها هدف حمله ارتش عراق قرار گرفت و خسارات زیادی به آنها وارد آمد طوری که بعضی از آنها از جمله پالایشگاه آبادان به کلی تخریب و تعطیل شدند. همچنین بسیاری از احشام، باغها، نخلستانها و مزارع مناطق اشغالی در طول جنگ از بین رفتند.
به طور کلی تخریب در 1200 کیلومتر مرز مشترک با عراق و تا عمق 80 کیلومتری در خاک ایران صورت گرفت و 87 شهر (69 شهر جنگ زده و 18 شهر بمباران و موشک باران شده) و 2676 روستا در 16 استان کشور آسیب کلی دیدند و ضایعات سنگینی وارد شد. حجم خسارتهای مستقیم و غیر مستقیم ناشی از جنگ تحمیلی در بر آوردهای اولیه سازمان برنامه و بودجه بالغ بر65.353.750 میلیون ریال معادل یک هزار میلیارد دلار (قیمت رسمی در آن زمان برابر 75 ریال بود) اعلام شد و شگفتی جهانیان را بر انگیخت؛ دامنه ویرانیها چنان وسیع بود که هیئت اعزامی سازمان ملل در سال 1369 (1990) با مشاهده میزان خرابیها از آن به عنوان یک تراژدی غیر قابل تصور یاد کرد و میزان خسارتهای مستقیم وارده بجز تأسیسات نظامی و دفاعی را بیش از 2 / 97 میلیارد دلار به سازمان ملل گزارش کرد.
طبق گزارشی که سازمان برنامه و بودجه در سال 1375 منتشر کرد، مجموع خسارتهای مادی مستقیم و غیر مستقیم جنگ تحمیلی وارده بر بخشهای مختلف چنین است:
ردیف: 1، بخش: کشاورزی، خسارت وارده (میلیون ریال): 15.957.332، سهم (درصد) : 42 / 24
ردیف: 2، بخش: معدن، خسارت وارده (میلیون ریال): 59.200، سهم (درصد) : 09 / 0
ردیف: 3، بخش: صنعت، خسارت وارده (میلیون ریال): 2.478.719، سهم (درصد) : 79 / 3
ردیف: 4، بخش: نفت، خسارت وارده (میلیون ریال): 20.799.540، سهم (درصد) : 83 / 31
ردیف: 5، بخش: برق، آب و گاز، خسارت وارده (میلیون ریال): 2.948.657، سهم (درصد) : 51 / 4
ردیف: 6، بخش: ساختمان، خسارت وارده (میلیون ریال): 282.434، سهم (درصد) : 43 / 0
ردیف: 7، بخش: خدمات، خسارت وارده (میلیون ریال): 22.827.868، سهم (درصد) : 93 / 34
جمع: خسارت وارده (میلیون ریال): 65.353.750، سهم (درصد) : 100
از نظر توزیع استانی نیز استان خوزستان با 27 / 34 درصد سهم، بیشترین خسارات ناشی از جنگ را متحمل شده است.
مقایسه 1000 میلیارد دلار بر آورد مجموع خسارات مادی جنگ تحمیلی با کل درآمد صادرات نفت ایران طی 12 سالهی 1357 تا 1368 که حدود 145 میلیارد دلار بوده است، میزان و گستردگی خسارات را روشنتر میکند.
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسشها و پاسخها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
- [سایر] نقش نظام سلطه در جنگ تحمیلی هشت ساله؟
- [سایر] چرا ایران برخلاف عکس العملهای اولیه، پس از جنگ هشت ساله و با وجود خسارات مالی و جانی فراوان، سرانجام قطعنامة 598 را در سال 1367 پذیرفت؟
- [سایر] میزان خریدهای تسلیحاتی عراق در دوران جنگ تحمیلی چگونه بود؟
- [سایر] چرا در ایران به جنگ عراق و ایران، جنگ تحمیلی گفته می شود؟
- [سایر] وضعیت اقتصادی ایران در طول جنگ تحمیلی چگونه بود؟
- [سایر] آمار غنایم به دست آمده از نیروهای عراقی در طول جنگ تحمیلی چه میزان بوده است؟
- [سایر] آیا براساس قطعنامه 598 خسارات مادی وارد شده به ایران جبران خواهد شد؟
- [سایر] آمار شهیدان و مفقودان و معلولان (جانبازان) ایران در جنگ تحمیلی چقدر است؟
- [سایر] قیمت نفت ایران و عراق در طی سالهای جنگ تحمیلی چقدر بوده است؟
- [سایر] فروش نفت ایران و عراق در طول 8 سال جنگ تحمیلی بین دو کشور چگونه بود؟
- [آیت الله بروجردی] انسان میتواند زکات را در هشت مورد مصرف کند:اوّل:فقیر و آن کسیست که مخارج سال خود و عیالاتش را ندارد و کسی که صنعت یا ملک یا سرمایهای دارد که میتواند مخارج سال خود را بگذراند، فقیر نیست.دوم:مسکین و آن کسیست که از فقیر سختتر میگذراند.سوم:کسی که از طرف امام عَلَیْهِ السَّلَام یا نائب امام مأمور است که زکات را جمع و نگهداری نماید و به حساب آن رسیدگی کند و آن را به امام یا نائب امام یا فقرا برساند.چهارم:کافرهایی که اگر زکات به آنان بدهند به دین اسلام مایل میشوند، یا در جنگ به مسلمانان کمک میکنند.پنجم:خریداری بندهها و آزاد کردن آنان.ششم:بدهکاری که نمیتواند قرض خود را بدهد.هفتم:سبیل الله، یعنی کاری که منفعت عمومی دینی دارد، مثل ساختن مسجد و مدرسهای که علوم دینیه در آن خوانده میشود.هشتم:ابن السبیل، یعنی مسافری که در سفر درمانده شده و احکام اینها در مسائل آینده گفته خواهد شد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . انسان میتواند زکات را در هشت مورد مصرف کند: اول فقیر، و آن کسی است که مخارج سال خود و عیالاتش را ندارد، و کسی که صنعت یا ملک یا سرمایهای دارد که میتواند مخارج سال خود را از منافع آن بگذراند فقیر نیست. دوم مسکین، و آن کسی است که از فقیر سختتر میگذراند. سوم کسی که از طرف امام علیهالسلام یا نایب امام مأمور است که زکات را جمع و نگهداری نماید و به حساب آن رسیدگی کند، و آن را به امام علیهالسلام یا نایب امام یا فقرا برساند. چهارم کفاری که اگر زکات به آنان بدهند به دین اسلام مایل میشوند، یا در جنگ به مسلمانان کمک میکنند ولی بعید نیست که اعطاء و دادن این قسم مخصوص به امام علیهالسلام باشد. پنجم خریداری بنده برای آزادکردن. ششم بدهکاری که نمیتواند قرض خود را بدهد. هفتم سبیل الله، یعنی هر کار خیر و عمل نیکی که از شارع مقدس نسبت به آن تشویق شده باشد، مثل ساختن مدرسه علوم دینیه و پل و منزلگاه برای مسافرین و زوار و مسجد و دارالایتام و تعظیم شعائر و طبع کتب دینی و نشر معارف اسلامی و هر کاری که موجب تقرب به خداوند متعال و اعلای کلمه اسلام باشد. هشتم ابن السبیل، یعنی مسافری که در سفر درمانده شده و احکام اینها در مسائل آینده گفته خواهد شد.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] انسان می تواند زکاه را در هشت مورد مصرف کند: اول - فقیر و او کسی است که مخارج سال خود و عیالاتش را ندارد؛ ولی کسی که صنعت یا ملک یا سرمایه ای دارد که می تواند مخارج سال خود را بگذراند فقیر نیست. دوم - مسکین و او کسی است که از فقیر سخت تر می گذراند. سوم - کسی که از طرف امام (ع) یا نائب امام مامور است که زکاه را جمع و نگهداری نماید و به حساب آن رسیدگی کند و آن را به امام یا نائب امام یا فقرا برساند. چهارم - کافرهائی که اگر زکاه به آنان بدهند؛ به دین اسلام مایل می شوند یا در جنگ به مسلمانان کمک می کنند. پنجم - خریداری بنده هائی که در شدت می باشند و آزاد کردن آنان. ششم - بدهکاری که نمی تواند قرض خود را بدهد. هفتم - فی سبیل اللّه؛ یعنی کارهائی که می توان با آنها قصد قربت نمود؛ مثل ساختن مسجد و مدرسه ای که علوم دینیه در آن خوانده می شود و تنظیف شهر و اسفالت راه ها و توسعه آنها و مانند اینها. هشتم - ابن السبیل؛ یعنی مسافری که در سفر درمانده شده. و احکام اینها در مسائل آینده گفته خواهد شد.
- [آیت الله خوئی] انسان میتواند زکات را در هشت مورد مصرف کند: (اول): فقیر، و او کسی است که مخارج سال خود و عیالاتش را ندارد ولی کسی که صنعت یا ملک یا سرمایهای دارد که میتواند مخارج سال خود را بگذراند فقیر نیست. (دوم): مسکین، و او کسی است که از فقیر سختتر میگذراند. (سوم): کسی که از طرف امام علیهالسلام یا نایب امام مأمور است که زکات را جمع و نگهداری نماید و به حساب آن رسیدگی کند و آن را به امام علیه السلام یا نایب امام یا فقرا برساند. (چهارم): کافرهایی که اگر زکات به آنان بدهند به دین اسلام مایل میشوند یا در جنگ به مسلمانان کمک میکنند. (پنجم): خریداری بندههایی که در شدت میباشند و آزاد کردن آنان. (ششم): بدهکاری که نمیتواند قرض خود را بدهد. (هفتم): فی سبیل الله، یعنی کارهایی که میتوان با آنها قصد قربت نمود مثل ساختن مسجد، و مدرسهای که علوم دینیه در آن خوانده میشود، و تنظیف شهر و آسفالت راهها و توسعه آنها و مانند اینها. (هشتم): ابنالسبیل، یعنی مسافری که در سفر درمانده شده و احکام اینها در مسایل آینده گفته خواهد شد.
- [امام خمینی] انسان می تواند زکات را در هشت مورد مصرف کند: اول: فقیر، و آن کسی که مخارج سال خود و عیالاتش را ندارد و کسی که صنعت یا ملک یا سرمایه ای دارد که می تواند مخارج سال خود را بگذراند فقیر نیست. دوم: مسکین، و آن کسی است که از فقیر سخت تر می گذراند. سوم: کسی که از طرف امام علیه السلام یا نایب امام مامور است که زکات را جمع و نگهداری نماید و به حساب آن رسیدگی کند و آن را به امام علیه السلام یا نایب امام یا فقرا برساند. چهارم: کافرهایی که اگر زکات به آنان بدهند به دین اسلام مایل می شوند یا در جنگ به مسلمانان کمک می کنند. پنجم: خریداری بنده ها و آزاد کردن آنان. ششم: بدهکاری که نمی تواند قرض خود را بدهد. هفتم: سبیل الله یعنی کاری که مانند ساختن مسجد منفعت عمومی دینی دارد، یا مثل ساختن پل و اصلاح راه که نفعش به عموم مسلمانان می رسد و آنچه برای اسلام نفع داشته باشد به هر نحو که باشد. هشتم: ابن السبیل، یعنی مسافری که در سفر درمانده شده. و احکام اینها در مسایل آینده گفته خواهد شد.
- [آیت الله علوی گرگانی] انسان میتواند زکاْ را در هشت مورد مصرف کند: اوّل - فقیر و آن کسی است که مخارج سال خود وعیالاتش را ندارد و کسی که صنعت یا ملک یا سرمایهای دارد که میتواند مخارج سال خود را بگذراند فقیر نیست; دوم - مسکین و آن کسی است که از فقیر سختتر میگذراند; سوم - کسی که از طرف امام7 یا نایب امام مأمور است زکاْ را جمع ونگهداری نماید و به حساب آن رسیدگی کند و آن را به امام یا نایب امام یا فقیر برساند; چهارم - کفاری که اگر زکاْ به آنان بدهند به دین اسلام مایل میشوند یا در جنگ به مسلمانان کمک میکنند و به مسلمانانی که ایمان آنان ضعیف است زکاْ داده میشود که سبب تقویت ایمان آنان گردد; پنجم - دادن زکاْ به بندههایی که مکاتب هستند ونمیتوانند مال کتابت خود را ادا بنمایند; ششم بدهکاری که قرض او را فراگرفته ونمیتواند قرض خود را بدهد بشرط آن که قرض صرف در معصیت نشده باشد; هفتم - سبیل ا& یعنی کارهائی که منفعت عمومی دینی دارد، مثل ساختن مسجد ومدرسهای که علوم دینیّه در آن خوانده میشود وساختن پلها واصلاح ذات البین واعانت بر طاعات وظاهراً جائز است دادن این سهم از زکات را در هر طاعتی که انسان بدون آن متمکّن از آوردنش نمیباشد یا متمکّن است ولی بدون آن اقدام به آوردن آن طاعت نمیکند; هشتم - ابنالسبیل یعنی مسافری که در سفر درمانده شده واحکام اینها در مسائل آینده گفته خواهدشد.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] انسان می تواند زکات را در هشت مورد مصرف کند: اوّل: فقیر، و آن کسی است که مخارج سال خود و عیالاتش را ندارد. ولی کسی که صنعت، یا ملک یا سرمایه ای دارد که می تواند مخارج سال خود را به تدریج کسب کند، فقیر نیست. دوّم: مسکین، و او کسی است که از فقیر سخت تر می گذارند. سوّم: کسی که از طرف امام (علیه السلام) یا نائب امام مأمور است که زکات را جمع و نگهداری نماید و به حساب آن رسیدگی کند و آن را به امام (علیه السلام) یا نائب امام یا فقرا برساند، که می تواند باندازه زحمتی که می کشد از زکات استفاده کند. چهارم: کافرهائی که اگر زکات به آنان بدهند به دین اسلام مایل می شوند، یا در جنگ به مسلمانان کمک می کنند و همچنین مسلمانانی که ایمان آنان ضعیف است که اگر زکات به آنان بدهند ایمانشان قوی می شود. پنجم: خریداری بنده ها و آزاد کردن آنان. ششم: بدهکاری که نمی تواند قرض خود را بدهد، به شرط آن که قرض در معصیت صرف نشده باشد. هفتم: سبیل الله، یعنی کاری که مانند ساختن مسجد و مدرسه، منفعت عمومی دینی دارد، یا مثل ساختن پل و اصلاح راه، که نفعش به عموم مسلمانان می رسد و آنچه برای اسلام و مسلمین نفع داشته باشد بهر نحو که باشد. هشتم: ابن السبیل، یعنی مسافری که در سفر درمانده شده است. احکام اینها در مسائل آینده گفته خواهد شد.
- [آیت الله نوری همدانی] انسان می تواند زکوه را در هشت مورد مصرف کند : اوّل : فقیر و آن کسی است که مخارج سال خود و عیالاتش را ندارد و کسی که صنعت یا ملک یا سرمایه ای داردکه می تواند مخارج سال خود را بگذراندفقیر نیست . دوّم : مسکین و آن کسی است که از فقیر سخت تر می گذراند . سوّم : کسی که از طرف امام ( علیه السّلام ) یا نائب امام مأمور است که زکوه را جمع و نگهداری نماید و به حساب آن رسیدگی کند و آن را به امام (علیه السّلام ) یا نائب امام یا فقرا برساند . چهارم : کافرهائی که اگر زکوه به آنان بدهند به دین اسلام مایل می شوند ، یا در جنگ به مسلمانان کمک می کنند . پنجم : خریداری بنده ها و آزاد کردن آنها . ششم : بدهکاری که نمیتواند قرض خود را بدهد . هفتم : فی سبیل الله یعنی کاری که مانند ساختن مسجد منفعت عمومی دینی دارد ، یا مثل ساختن پل و اصلاح راه که منفعتش به عموم مسلمانان می رسد و آنچه برای اسلام نفع داشته باشد به هر نحو که باشد . هشتم : ابن السّبیل یعنی مسافری که در سفر در مانده شده و احکام اینها در مسائل اینده گفته خواهد شد .
- [آیت الله سبحانی] انسان می تواند زکات را در هشت مورد مصرف کند. اول : فقیر و آن کسی است که مخارج سال خود و عیالاتش را ندارد و کسی که صنعت یا ملک یا سرمایه ای دارد که می تواند مخارج سال خود را بگذراند فقیر نیست. دوم: مسکین و آن کسی است که از فقیر سختتر می گذراند. سوم: کسی که از طرف امام(علیه السلام) یا نائب امام مأمور است که زکات را جمع و نگهداری نماید و به حساب آن رسیدگی کند و آن را به امام(علیه السلام) یا نائب امام یا فقرا برساند. چهارم: مسلمانانی که ایمان آنها ضعیف است و دادن زکات مایه تقویت ایمان می گردد یا در جنگ به مسلمانان کمک می کنند. پنجم: خریداری بنده ها و آزاد کردن آنان. ششم: بدهکاری که نمی تواند قرض خود را بدهد. هفتم: سبیل الله یعنی کاری که مانند ساختن مسجد، منفعت عمومی دینی دارد، یا مثل ساختن پل و اصلاح راه که نفعش به عموم مسلمانان می رسد و آنچه برای اسلام نفع داشته باشد. به هر نحو که باشد. هشتم: ابن السبیل یعنی مسافری که در سفر درمانده شده و احکام اینها در مسائل آینده گفته خواهد شد.
- [آیت الله اردبیلی] انسان میتواند زکات را در هشت مورد مصرف کند: اوّل: فقیر و آن کسی است که مخارج سال خود و افراد تحت تکفّلش را ندارد و کسی که صنعت، ملک یا سرمایهای دارد که میتواند از منافع سرمایه، مخارج سال خود را به دست آورد، فقیر نیست. دوم: مسکین و آن کسی است که زندگی را سختتر از فقیر میگذراند. سوم: کسی که از طرف امام علیهالسلام یا نایب امام مأمور است که زکات را جمع آوری و نگهداری نماید و به حساب آن رسیدگی کند و آن را به امام علیهالسلام یا نایب امام یا مصرف فقرا برساند. چهارم: کافرهایی که اگر زکات به آنان بدهند، به دین اسلام مایل میشوند یا در جنگ و دفاع به مسلمانان کمک میکنند. پنجم: خریداری بردگان و آزاد کردن آنان. ششم: بدهکاری که نمیتواند قرض خود را بدهد؛ به شرط آن که قرض در معصیت مصرف نشده باشد. هفتم: سبیل اللّه؛ یعنی کاری مانند ساختن مسجد که منفعت عمومی دینی دارد یا مثل ساختن پل و اصلاح راه که نفع آن به عموم مسلمانان میرسد و آنچه برای اسلام و مسلمین نفع داشته باشد، به هر نحو که باشد. هشتم: ابن السّبیل، یعنی مسافری که در سفر درمانده شده است، اگرچه در وطن خود غنی باشد. احکام این موارد در مسائل آینده گفته میشود.