امام خمینی
سید روح الله موسوی خمینی (۱۲۸۱ -۱۳۶۸ ش) مشهور به امام خمینی ، رهبر انقلاب اسلامی و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران ، از بزرگ‌ترین مراجع تقلید شیعه در قرن چهاردهم هجری.
نقش امام خمینی (رحمت الله علیه) در مرحله چالش‌های امنیتی - نظامی چه بود؟
مرحله اول یعنی مرحله چالش‌های امنیتی - نظامی، در پی پیروزی انقلاب در بهمن 1357 با مبارزه برای استقرار نظام جمهوری اسلامی آغاز شد که با دو چالش اساسی از درون و بیرون روبه‌رو بود. در این مرحله اقدامات و تلاش‌های امام به شرح زیر قابل تبیین است: 1- امام نخست تهدید آمریکا و عراق و کلیه تحولات امنیتی در داخل را در یک دایره‌ی به هم پیوسته داخل و خارج، در چارچوب سیاست‌های آمریکا علیه انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی و با هدف جلوگیری از استقرار نظام و برقراری نظم و امنیت در کشور تعریف کردند. در واقع، ارزیابی استراتژیک امام از اوضاع و تعریف تهدیدات و به هم پیوستگی و ارتباط آن امکان انسجام جبهه داخلی و کسب آمادگی برای مقابله را، که فضای آن به طوری جدی پس از اشغال لانه جاسوسی به وجود آمده بود، افزایش داد. فضای ذهنی حاصل از این تهدیدات در این مرحله و به ویژه به هنگام تجاوز عراق علیه ایران، نقش بسیار مؤثری در اعتماد به نفس و تسلط روحی و روانی مردم برای مقابله با تجاوز عراق داشت. 2- امام در چارچوب این مفهوم سازی، به عنوان یک اقدام استراتژیک، ارتش بیست میلیونی را برای دستیابی به بازدارندگی در برابر مداخله نظامی احتمالی آمریکا تشکیل دادند. مدل رفتاری امام در تشکیل بسیج، علاوه بر نگرانی و ناامیدی از توانمندی نیروهای کلاسیک نظامی برای مقابله با تهدید آمریکا، اساسا بر گرفته از مدل پیروزی انقلاب با تکیه بر حضور میلیونی مردم در صحنه مبارزه بود. امام مجددا با فراخوانی مردم برای حفظ نظام و انقلاب، بر بسیج، سازماندهی و آموزش نظامی مردم تحت عنوان )ارتش بیست میلیونی( تأکید کردند. 3- حمایت از نهضت‌های آزادی بخش به عنوان یک سیاست تهاجمی و مکمل سیاست بازدارندگی، در پی افزایش دامنه تهدیدات آمریکا علیه ایران در بهمن سال 1358 رسما اعلام شد. 4-رویکرد امام در برابر چالش‌های امنیتی - نظامی در داخل و خارج اساسا توجه به داخل بود. حتی پس از تهدید آمریکا به مداخله نظامی، امام مجددا بر آسیب‌پذیری داخلی تأکید کردند. به نظر می‌رسد امام با توجه به شناختی که از جامعه عراق داشتند، مردم عراق را برای انقلاب مستعد می‌دانستند؛ چنان که بلافاصله پس از شروع جنگ، پیام‌هایی را به منظور تهییج مردم عراق برای انقلاب و مقابله با رژیم بعثی ارسال کردند. امام خمینی آمریکایی‌ها را نیز به دلایلی فاقد انگیزه و توان لازم برای حمله نظامی به ایران می‌دانستند. در نتیجه بیشترین توجه و تأکید امام بر داخل بود. ضمن اینکه اساسا تهدید خارجی و وقوع جنگ را با حمایت آمریکا بعید نمی‌دانستند. منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
مرحله اول یعنی مرحله چالش‌های امنیتی - نظامی، در پی پیروزی انقلاب در بهمن 1357 با مبارزه برای استقرار نظام جمهوری اسلامی آغاز شد که با دو چالش اساسی از درون و بیرون روبه‌رو بود. در این مرحله اقدامات و تلاش‌های امام به شرح زیر قابل تبیین است: 1- امام نخست تهدید آمریکا و عراق و کلیه تحولات امنیتی در داخل را در یک دایره‌ی به هم پیوسته داخل و خارج، در چارچوب سیاست‌های آمریکا علیه انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی و با هدف جلوگیری از استقرار نظام و برقراری نظم و امنیت در کشور تعریف کردند. در واقع، ارزیابی استراتژیک امام از اوضاع و تعریف تهدیدات و به هم پیوستگی و ارتباط آن امکان انسجام جبهه داخلی و کسب آمادگی برای مقابله را، که فضای آن به طوری جدی پس از اشغال لانه جاسوسی به وجود آمده بود، افزایش داد. فضای ذهنی حاصل از این تهدیدات در این مرحله و به ویژه به هنگام تجاوز عراق علیه ایران، نقش بسیار مؤثری در اعتماد به نفس و تسلط روحی و روانی مردم برای مقابله با تجاوز عراق داشت. 2- امام در چارچوب این مفهوم سازی، به عنوان یک اقدام استراتژیک، ارتش بیست میلیونی را برای دستیابی به بازدارندگی در برابر مداخله نظامی احتمالی آمریکا تشکیل دادند. مدل رفتاری امام در تشکیل بسیج، علاوه بر نگرانی و ناامیدی از توانمندی نیروهای کلاسیک نظامی برای مقابله با تهدید آمریکا، اساسا بر گرفته از مدل پیروزی انقلاب با تکیه بر حضور میلیونی مردم در صحنه مبارزه بود. امام مجددا با فراخوانی مردم برای حفظ نظام و انقلاب، بر بسیج، سازماندهی و آموزش نظامی مردم تحت عنوان )ارتش بیست میلیونی( تأکید کردند. 3- حمایت از نهضت‌های آزادی بخش به عنوان یک سیاست تهاجمی و مکمل سیاست بازدارندگی، در پی افزایش دامنه تهدیدات آمریکا علیه ایران در بهمن سال 1358 رسما اعلام شد. 4-رویکرد امام در برابر چالش‌های امنیتی - نظامی در داخل و خارج اساسا توجه به داخل بود. حتی پس از تهدید آمریکا به مداخله نظامی، امام مجددا بر آسیب‌پذیری داخلی تأکید کردند. به نظر می‌رسد امام با توجه به شناختی که از جامعه عراق داشتند، مردم عراق را برای انقلاب مستعد می‌دانستند؛ چنان که بلافاصله پس از شروع جنگ، پیام‌هایی را به منظور تهییج مردم عراق برای انقلاب و مقابله با رژیم بعثی ارسال کردند. امام خمینی آمریکایی‌ها را نیز به دلایلی فاقد انگیزه و توان لازم برای حمله نظامی به ایران می‌دانستند. در نتیجه بیشترین توجه و تأکید امام بر داخل بود. ضمن اینکه اساسا تهدید خارجی و وقوع جنگ را با حمایت آمریکا بعید نمی‌دانستند. منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
پاسخ:
مرحله اول یعنی مرحله چالش‌های امنیتی - نظامی، در پی پیروزی انقلاب در بهمن 1357 با مبارزه برای استقرار نظام جمهوری اسلامی آغاز شد که با دو چالش اساسی از درون و بیرون روبه‌رو بود. در این مرحله اقدامات و تلاش‌های امام به شرح زیر قابل تبیین است:
1- امام نخست تهدید آمریکا و عراق و کلیه تحولات امنیتی در داخل را در یک دایره‌ی به هم پیوسته داخل و خارج، در چارچوب سیاست‌های آمریکا علیه انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی و با هدف جلوگیری از استقرار نظام و برقراری نظم و امنیت در کشور تعریف کردند. در واقع، ارزیابی استراتژیک امام از اوضاع و تعریف تهدیدات و به هم پیوستگی و ارتباط آن امکان انسجام جبهه داخلی و کسب آمادگی برای مقابله را، که فضای آن به طوری جدی پس از اشغال لانه جاسوسی به وجود آمده بود، افزایش داد. فضای ذهنی حاصل از این تهدیدات در این مرحله و به ویژه به هنگام تجاوز عراق علیه ایران، نقش بسیار مؤثری در اعتماد به نفس و تسلط روحی و روانی مردم برای مقابله با تجاوز عراق داشت.
2- امام در چارچوب این مفهوم سازی، به عنوان یک اقدام استراتژیک، ارتش بیست میلیونی را برای دستیابی به بازدارندگی در برابر مداخله نظامی احتمالی آمریکا تشکیل دادند. مدل رفتاری امام در تشکیل بسیج، علاوه بر نگرانی و ناامیدی از توانمندی نیروهای کلاسیک نظامی برای مقابله با تهدید آمریکا، اساسا بر گرفته از مدل پیروزی انقلاب با تکیه بر حضور میلیونی مردم در صحنه مبارزه بود. امام مجددا با فراخوانی مردم برای حفظ نظام و انقلاب، بر بسیج، سازماندهی و آموزش نظامی مردم تحت عنوان )ارتش بیست میلیونی( تأکید کردند.
3- حمایت از نهضت‌های آزادی بخش به عنوان یک سیاست تهاجمی و مکمل سیاست بازدارندگی، در پی افزایش دامنه تهدیدات آمریکا علیه ایران در بهمن سال 1358 رسما اعلام شد.
4-رویکرد امام در برابر چالش‌های امنیتی - نظامی در داخل و خارج اساسا توجه به داخل بود. حتی پس از تهدید آمریکا به مداخله نظامی، امام مجددا بر آسیب‌پذیری داخلی تأکید کردند. به نظر می‌رسد امام با توجه به شناختی که از جامعه عراق داشتند، مردم عراق را برای انقلاب مستعد می‌دانستند؛ چنان که بلافاصله پس از شروع جنگ، پیام‌هایی را به منظور تهییج مردم عراق برای انقلاب و مقابله با رژیم بعثی ارسال کردند. امام خمینی آمریکایی‌ها را نیز به دلایلی فاقد انگیزه و توان لازم برای حمله نظامی به ایران می‌دانستند. در نتیجه بیشترین توجه و تأکید امام بر داخل بود. ضمن اینکه اساسا تهدید خارجی و وقوع جنگ را با حمایت آمریکا بعید نمی‌دانستند.
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
- [سایر] نقش امام خمینی (رحمت الله علیه) در مرحله آغاز جنگ تحمیلی چه بود؟
- [سایر] نقش امام خمینی (رحمت الله علیه) در پایان جنگ تحمیلی چه بود؟
- [سایر] نقش امام خمینی (رحمت الله علیه) در گسترش و تشدید جنگ تحمیلی چه بود؟
- [سایر] نقش امام خمینی (رحمت الله علیه) در تداوم جنگ تحمیلی چه بود؟
- [سایر] نقش متقابل زن و مرد از منظر امام خمینی(رحمت الله علیه) را بیان کنید.
- [سایر] راه دستیابی به نظرات امام خمینی(رحمت الله علیه) چیست؟
- [سایر] نقش حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه) در انسجام و وحدت اقشار مختلف مردم در طول جنگ تحمیلی چگونه بود و چه تأثیری بر روند جنگ داشت؟
- [سایر] نقش زن از دیدگاه امام خمینی (ره)؟
- [سایر] امام خمینی (رحمت الله علیه) سیمای حضرت زهرا (سلام الله علیها) را چگونه توصیف می کردند؟
- [سایر] چرا امام خمینی (رحمت الله علیه) بعد انقلاب اسلامی به مشهد نرفتند؟
- [آیت الله اردبیلی] رساله توضیح المسائل به شیوه مرسوم، ابتدا بر اساس فتاوای زعیم بزرگوار شیعه حضرت آیة اللّه العظمی برجرودی قدسسره به دقت و با زبانی ساده تهیه و چاپ گردید و در معرض استفاده مقلدان و اندیشمندان قرار گرفت و به سبب دقت و سلاست و انتساب به آن مرجع بزرگوار و استاد مسلم فقه، سالها توسط فقیهان متأخر حاشیه و تعلیقه زده شد و سپس با مزج حواشی در متن اصلی، رسالههای بعدی تدوین گردید. حضرت آیة اللّه العظمی موسوی اردبیلی نیز ابتدا نظرات و فتاوای خود را به صورت حاشیهای بر رساله مزبور نگاشتند و پس از رحلت امام خمینی قدسسره به علت این که رساله معظم له در دست بسیاری از مقلدان و فارسی زبانان موجود بود، حواشی خود را به اختصار به رساله مزبور اضافه نمودند که چندین بار مورد چاپ و تجدید نظر قرار گرفت و در اختیار علاقمندان گذاشته شد. اما بازبینی و بازنگری رساله توضیح المسائل، ظهور مسائل جدید و مورد ابتلا، حذف مسائل غیر مورد ابتلا، تغییر در ساختار شکلی، جملات و ترتیب مسائل و برخی ابواب و توجه به نوآوریها و دقائق و کثرت تغییرات رساله پیشین، باعث گردید که رسالهای مستقل با ساختار فعلی تدوین شود تا به شیوهای مناسبتر، در عین حفظ چهارچوب قبلی، پاسخگوی نیاز مراجعین و فرزانگان گردد. لذا در این توضیح المسائل علاوه بر ذکر مسائل و نظرات جدید معظم له، متون مسائل تا اندازهای روانتر و ترتیب ابواب فقهی و مسائل مناسبتر شده و ابواب و مسائلی که مورد نیاز بوده، اضافه گردیده
- [آیت الله مکارم شیرازی] آشامیدن شراب حرام و از گناهان کبیره است، بلکه در بعضی از اخبار بزرگ‌ترین گناه شمرده شده است و اگر کسی آن را حلال بداند در صورتی که متوجه باشد که لازمه حلال دانستن آن تکذیب خدا و پیغمبر(صلی الله علیه وآله) می باشد کافر است. از حضرت امام جعفر صادق(علیه السلام) روایت شده است که فرمود: (شراب ریشه بدیها و منشأ گناهان است و کسی که شراب می خورد عقل خود را از دست می دهد و در آن موقع خدا را نمی شناسد و از هیچ گناهی باک ندارد، احترام هیچ کس را نگه نمی دارد و حق خویشان نزدیک را رعایت نمی کند و از زشتیهای آشکار رو نمی گرداند، روح ایمان و خداشناسی از او بیرون می رود، و روح خبیثی که از رحمت خدا دور است در او می ماند، خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنین او را لعنت می کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمی شود و روز قیامت روی او سیاه است!)
- [آیت الله وحید خراسانی] خاتمه هرچند هر گناهی بزرگ است چون عظمت و جلال و کبریای خداوند محدود به حدی نیست پس نافرمانی خداوند متعال هم با توجه به این که معصیت خداوند علی عظیم است بزرگ است و روایت شده نظر نکن به انچه معصیت کردی بلکه ببین چه کسی را معصیت کردی ولی در مقایسه گناهان به یکدیگر بعضی بزرگتر و عذاب ان شدیدتر است و بر برخی از گناهان به طور صریح یا ضمنی تهدید و وعید به عذاب و اتش شده و یا در روایات وارده از اهل بیت عصمت علیهم السلام از انها تعبیر به کبیره شده است و به مقتضای ایه کریمه ان تجتنبوا کبایر ما تنهون عنه نکفر عنکم سییاتکم اگر دوری کنید از گناهان کبیره ای که نهی شده اید از ان می پوشانیم از شما بدیها و سییات شما را اجتناب از انها موجب امرزش گناهان دیگر است و بعضی از فقهاء اعلی الله مقامهم انها را تا هفتاد و بعضی بیشتر از ان شمرده اند و قسمتی از انها که بیشتر مورد ابتلاست ذکر می شود شرک و کفر به خداوند متعال که با هیچ گناه کبیره ای قابل قیاس نیست یاس و ناامیدی از روح و رحمت خداوند متعال امن از مکر خداوند متعال قسم دروغ به خداوند متعال انکار انچه خداوند نازل فرموده است محاربه با اولیای خداوند متعال محاربه با خدا و رسول به قطع طریق و افساد در زمین حکم به غیر انچه خداوند نازل فرموده است دروغ بستن بر خدا و رسول و اوصیا منع از ذکر خداوند در مساجد و سعی در خراب کردن انها منع زکاتی که واجب است تخلف از جهاد واجب فرار از جنگ مسلمین با کفار اضلال گمراه کردن از راه خداوند متعال اصرار بر گناهان صغیره ترک عمدی نماز و سایر واجبات الهیه ریا اشتغال به لهو مانند غنا و تار زدن ولایت ظالم اعانه کمک کردن ظالم شکستن عهد و قسم تبذیر فاسد کردن مال و بیهوده خرج کردن ان اسراف شرب خمر سحر ظلم غنا عقوق والدین اذیت و بدرفتاری با پدر و مادر قطع رحم لواط زنا نسبت دادن زنا به زن محصنه قیادت جمع کردن بین مرد و زن به زنا یا دو مرد به لواط دزدی ربا خوردن سحت خوردن حرام مانند بهای خمر و اجرت زن زناکار و رشوه ای که حاکم برای حکم می گیرد کم فروشی غش مسلمین خوردن مال یتیم به ظلم شهادت دادن به ناحق کتمان شهادت اشاعه فاحشه و گناه بین مومنین فتنه سخن چینی کردن که موجب تفرقه بین مومنین شود ناسزا گفتن به مومن و اهانت به مومن و ذلیل کردن او بهتان بر مومن تهمت زدن به مومن غیبت و ان ذکر عیب مستور و پوشیده مومن در غیاب او است چه ان عیب را به گفتار بیان کند یا به رفتار بفهماند هرچند در اظهار عیب مومن قصد اهانت و هتک حیثیت نداشته باشد و اگر به قصد اهانت عیب مومن را اظهار نماید دو گناه مرتکب شده است