زمین
زمین جایی است که همه موجودات زنده روی آن زندگی می کنند.
بااین که انسان جایز الخطا می باشد چرا خداوند با اولین گناه آدم و حوا را از بهشت راند و در زمین جایشان داد؟
این عمل خطا،بهانه ای برای اخراج حضرت آدم ازبهشت بود.در هیچ جای قرآن نیامده که انسان برای بهشت آفریده شده است؛ بلکه هدف از آفرینش انسان، کمال یابی در پرتوعبادت و تقرب به خداوند است و بهشت نیز یکی از ثمرات آن می‌باشد. لیکن این منافی آن نیست که آدم بر زمین سقوط کرده باشد، بلکه اساساً قرآن جایگاه اولیه آدمی را زمین معرفی نموده و پیش از خلقت حضرت آدم فرموده است :انی جاعل فی الارض خلیفه (بقره، آیه 30). بنابراین بستر تکامل انسان، زمین است و چون کمال انسان اختیاری است و نه جبری، در نتیجه انسان‌هایی نیز بر خلاف فلسفه اصلی آفرینش گام نهاده و مسیر انحطاط و درنهایت جهنم را پیموده‌اند. و با توجه به اینکه از اول زیستگاه انسان زمین قرار داده شده است، لازم نبود شخص دیگری به جای حضرت آدم قرار گیرد که مرتکب اشتباه نشود و بر زمین هبوط نکند. www.morsalat.com
این عمل خطا،بهانه ای برای اخراج حضرت آدم ازبهشت بود.در هیچ جای قرآن نیامده که انسان برای بهشت آفریده شده است؛ بلکه هدف از آفرینش انسان، کمال یابی در پرتوعبادت و تقرب به خداوند است و بهشت نیز یکی از ثمرات آن می‌باشد. لیکن این منافی آن نیست که آدم بر زمین سقوط کرده باشد، بلکه اساساً قرآن جایگاه اولیه آدمی را زمین معرفی نموده و پیش از خلقت حضرت آدم فرموده است :انی جاعل فی الارض خلیفه (بقره، آیه 30). بنابراین بستر تکامل انسان، زمین است و چون کمال انسان اختیاری است و نه جبری، در نتیجه انسان‌هایی نیز بر خلاف فلسفه اصلی آفرینش گام نهاده و مسیر انحطاط و درنهایت جهنم را پیموده‌اند. و با توجه به اینکه از اول زیستگاه انسان زمین قرار داده شده است، لازم نبود شخص دیگری به جای حضرت آدم قرار گیرد که مرتکب اشتباه نشود و بر زمین هبوط نکند. www.morsalat.com
عنوان سوال:
بااین که انسان جایز الخطا می باشد چرا خداوند با اولین گناه آدم و حوا را از بهشت راند و در زمین جایشان داد؟
پاسخ:
این عمل خطا،بهانه ای برای اخراج حضرت آدم ازبهشت بود.در هیچ جای قرآن نیامده که انسان برای بهشت آفریده شده است؛ بلکه هدف از آفرینش انسان، کمال یابی در پرتوعبادت و تقرب به خداوند است و بهشت نیز یکی از ثمرات آن می‌باشد. لیکن این منافی آن نیست که آدم بر زمین سقوط کرده باشد، بلکه اساساً قرآن جایگاه اولیه آدمی را زمین معرفی نموده و پیش از خلقت حضرت آدم فرموده است :انی جاعل فی الارض خلیفه (بقره، آیه 30).
بنابراین بستر تکامل انسان، زمین است و چون کمال انسان اختیاری است و نه جبری، در نتیجه انسان‌هایی نیز بر خلاف فلسفه اصلی آفرینش گام نهاده و مسیر انحطاط و درنهایت جهنم را پیموده‌اند. و با توجه به اینکه از اول زیستگاه انسان زمین قرار داده شده است، لازم نبود شخص دیگری به جای حضرت آدم قرار گیرد که مرتکب اشتباه نشود و بر زمین هبوط نکند.
www.morsalat.com
- [سایر] وقتی شیطان به آدم سجده نکرد، خدا او را از بهشت بیرون کرد. چطور شیطان توانست دوباره وارد بهشت شود و آدم و حوا را گول بزند؟
- [سایر] حضرت آدم و حوّا چند وقت در بهشت بودند؟
- [سایر] خداوند در قرآن می فرماید آدم و حوا با خوردن میوه ممنوعه، عورتشان بر آن‌ها آشکار شد. حال آیا خداوند آدم و حوا را جاهل آفریده بود و آدم و حوا با خوردن میوه ممنوعه آگاه به معایب خود شدند؟
- [سایر] با سلام؛ لطفاً بفرمایید حضرت آدم و حوّا چه مدت در بهشت بودند؟
- [سایر] از اوصاف جنت این است که در آن هیچ لغو و بیهوده و وسوسه ای وجود ندارد . پس چگونه شیطان آدم و حوا را وسوسه کرد و آدم و حوا را فریب داد ؟
- [سایر] آیا انسان های امروز، همه فرزندان آدم و حوا هستند؟
- [سایر] آیا قبل از آن که حضرت آدم و حوا (علیهما السلام) آفریده شوند انسان های دیگری در زمین و یا کرات دیگر زندگی می کرده اند؟
- [سایر] اگر همه انسان ها اعم از زن و مرد از فرزندان حضرت آدم و حوا هستند , اولین ازدواج یا ازدواج ها بعد از ازدواج آن دو چگونه بوده است ؟
- [سایر] چرا خداوند با داشتن آن همه مخلوق صالح، انسان را که موجودی خودپسند، طمعکار و جایز الخطا است، اشرف مخلوقات قرار داده است؟
- [سایر] در حالیکه آدم و حوا توبه کردند و توبه آن‌ها نیز مورد قبول حضرت حق قرار گرفت پس چرا به جنت برنگشتند ؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] (غصب) آن است که انسان بر مال یا حق کسی از روی ظلم مسلط شود، غصب یکی از گناهان کبیره است که در قیامت مجازات سخت دارد و در دنیا عواقب دردناک، در روایتی از پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله) آمده است که هر کس یک وجب زمین دیگری را غصب کند در قیامت آن زمین را از هفت طبقه آن، مثل طوق به گردن او می اندازند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] (غصب) آن است که انسان بر مال یا حق کسی از روی ظلم مسلط شود، غصب یکی از گناهان کبیره است که در قیامت مجازات سخت دارد و در دنیا عواقب دردناک، در روایتی از پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله) آمده است که هر کس یک وجب زمین دیگری را غصب کند در قیامت آن زمین را از هفت طبقه آن، مثل طوق به گردن او می اندازند.
- [آیت الله بهجت] اگر انسان بدون اینکه تصمیم قلبی بر انجام یا ترک کاری داشته باشد قسم بخورد، مثلاً در مکالمات روزمره بگوید: (به خدا چنین شد یا چنین نشد)، اینگونه قسم موجب کفاره نیست، ولی اگر راست باشد مکروه است، و اگر دروغ باشد گناه است.
- [آیت الله وحید خراسانی] خاتمه هرچند هر گناهی بزرگ است چون عظمت و جلال و کبریای خداوند محدود به حدی نیست پس نافرمانی خداوند متعال هم با توجه به این که معصیت خداوند علی عظیم است بزرگ است و روایت شده نظر نکن به انچه معصیت کردی بلکه ببین چه کسی را معصیت کردی ولی در مقایسه گناهان به یکدیگر بعضی بزرگتر و عذاب ان شدیدتر است و بر برخی از گناهان به طور صریح یا ضمنی تهدید و وعید به عذاب و اتش شده و یا در روایات وارده از اهل بیت عصمت علیهم السلام از انها تعبیر به کبیره شده است و به مقتضای ایه کریمه ان تجتنبوا کبایر ما تنهون عنه نکفر عنکم سییاتکم اگر دوری کنید از گناهان کبیره ای که نهی شده اید از ان می پوشانیم از شما بدیها و سییات شما را اجتناب از انها موجب امرزش گناهان دیگر است و بعضی از فقهاء اعلی الله مقامهم انها را تا هفتاد و بعضی بیشتر از ان شمرده اند و قسمتی از انها که بیشتر مورد ابتلاست ذکر می شود شرک و کفر به خداوند متعال که با هیچ گناه کبیره ای قابل قیاس نیست یاس و ناامیدی از روح و رحمت خداوند متعال امن از مکر خداوند متعال قسم دروغ به خداوند متعال انکار انچه خداوند نازل فرموده است محاربه با اولیای خداوند متعال محاربه با خدا و رسول به قطع طریق و افساد در زمین حکم به غیر انچه خداوند نازل فرموده است دروغ بستن بر خدا و رسول و اوصیا منع از ذکر خداوند در مساجد و سعی در خراب کردن انها منع زکاتی که واجب است تخلف از جهاد واجب فرار از جنگ مسلمین با کفار اضلال گمراه کردن از راه خداوند متعال اصرار بر گناهان صغیره ترک عمدی نماز و سایر واجبات الهیه ریا اشتغال به لهو مانند غنا و تار زدن ولایت ظالم اعانه کمک کردن ظالم شکستن عهد و قسم تبذیر فاسد کردن مال و بیهوده خرج کردن ان اسراف شرب خمر سحر ظلم غنا عقوق والدین اذیت و بدرفتاری با پدر و مادر قطع رحم لواط زنا نسبت دادن زنا به زن محصنه قیادت جمع کردن بین مرد و زن به زنا یا دو مرد به لواط دزدی ربا خوردن سحت خوردن حرام مانند بهای خمر و اجرت زن زناکار و رشوه ای که حاکم برای حکم می گیرد کم فروشی غش مسلمین خوردن مال یتیم به ظلم شهادت دادن به ناحق کتمان شهادت اشاعه فاحشه و گناه بین مومنین فتنه سخن چینی کردن که موجب تفرقه بین مومنین شود ناسزا گفتن به مومن و اهانت به مومن و ذلیل کردن او بهتان بر مومن تهمت زدن به مومن غیبت و ان ذکر عیب مستور و پوشیده مومن در غیاب او است چه ان عیب را به گفتار بیان کند یا به رفتار بفهماند هرچند در اظهار عیب مومن قصد اهانت و هتک حیثیت نداشته باشد و اگر به قصد اهانت عیب مومن را اظهار نماید دو گناه مرتکب شده است
- [آیت الله وحید خراسانی] انسان باید نماز را به قصد قربت چنانکه در وضو گذشت و با اخلاص به جا اورد و لازم نیست نیت را از قلب خود بگذراند یا بر زبان جاری کند مثل ان که بگوید چهار رکعت نماز ظهر می خوانم برای انجام فرمان خداوند بلکه در نماز احتیاط جایز نیست به زبان بگوید
- [آیت الله سیستانی] انسان باید زکات را به قصد قربت یعنی برای تذلل در پیشگاه خداوند عالم بدهد و اگر بدون قصد قربت بدهد کافی است گر چه گناه کرده است ، و در نیّت معیّن کند که آنچه را میدهد زکات مال است یا زکات فطره ، بلکه اگر مثلاً زکات گندم و جو بر او واجب باشد ، و بخواهد پولی را بعنوان قیمت زکات بدهد باید معیّن کند که زکات گندم است یا زکات جو .
- [آیت الله مکارم شیرازی] دیگر از مستحبات بعد از نماز سجده شکر است و آن این است که پیشانی را به قصد شکر بر زمین بگذارد و اگر شکر خداوند را به زبان نیز آورد بهتر است و به قصد رجاء یک مرتبه یا سه مرتبه، یا صد مرتبه (شکْراً لله) بگوید و مستحب است هر وقت نعمتی به انسان برسد یا بلایی از او دفع شود سجده شکر به جا آورد.
- [آیت الله مظاهری] از گناهان بزرگ، متابعت از شیطان درون (هوای نفس) و از شیطان برون (وسوسههای ابلیس و افراد ناباب) است، و این متابعت دارای اقسامی است که برخی از آن، گناه نیست: الف) متابعت از آن‌ها به طور عادت و ملکه شده باشد؛ نظیر کسی که گناه عادت او شده است و قرآن شریف این قسم را شرک میداند (شرک عملی نه اعتقادی) چنانکه میفرماید: (أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ الهَهُ هَواه)[1] (آیا دیدی کسی را که هوای نفس خویش را به عنوان خدای خود گرفته است؟) یا میفرماید: (أَلَمْ أَعْهَدْ الَیْکُمْ یا بَنی ادَمَ انْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطان)[2] (ای فرزندان آدم آیا از شما پیمان نگرفتم که شیطان را نپرستید؟) ب) متابعت از آن‌ها نه به طور عادت و ملکه؛ نظیر کسی که گاهی مثلاً دروغ میگوید و یا آلودگی چشم دارد و یا غیبت می‌کند و مانند اینها، و این قسم همان گناهانی است که بعضی از آن‌ها در مسائل گذشته و آینده آمده است. ج) متابعت از آن‌ها به طور عادت و ملکه نه در گناه بلکه در خواستههای آن‌ها که گناه نیست، و علمای علم اخلاق به آن (مشتهیات نفس) میگویند و پرهیز از آن را به طور جدی خواستارند، نظیر سرگرم شدن به لذّات نفس از خوراک و پوشاک و مسکن و ازدواج و تجمّلات و بازیها و مانند اینها، و این قسم گرچه گناه نیست، ولی خطر آن خیلی بالا است، علاوه بر اینکه سد و مانع محکمی در برابر تکامل است، و محال است که انسان با توغّل در مشتهیات بتواند استکمال پیدا کند. د) متابعت از آن‌ها نه به طور عادت و نه در گناه؛ نظیر ارضای غرایز به طور متوسّط و از راه حلال، و این قسم نه تنها گناه نیست، بلکه قرآن شریف سفارش مؤکّدی برای آن نموده است. صفحه 428 (قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَةَ اللَّهِ الَّتی أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ)[3] (ای پیامبر بگو چه کسی زیورهایی را که خدا برای بندگانش پدید آورده و نیز روزیهای پاکیزه را، حرام کرده است؟) ولی باید مواظب باشد دل بستگی و عادت به آن پیدا نشود.
- [آیت الله شبیری زنجانی] هر گاه کسی در حال احرام پسری را از روی شهوت ببوسد، صد تازیانه به او میزنند و اگر چنین گناهی را در غیر حال احرام مرتکب شود هر مقداری که حاکم شرع صلاح بداند، از سی تازیانه تا نود تازیانه، به او میزنند. درباره این گناه روایت شده که هر کس آن را مرتکب شود، خداوند عالم دهانهای از آتش به دهان او میزند و نیز روایت شده که ملائکه آسمان و زمین و ملائکه رحمت و غضب بر او لعنت میکنند و جهنم برای او مهیّا است.
- [آیت الله مکارم شیرازی] اگر انسان بداند در بانک پول حلال و حرام هر دو وجود دارد ولی نداند پولی را که از بانک می گیرد از پولهای حرام است یا نه، گرفتن آن اشکالی ندارد، ولی اگر مطمئن باشد از پول حرام است تصرف در آن جایز نیست و حکم مجهول المالک را دارد که باید بنابر احتیاط واجب به اجازه حاکم شرع از طرف صاحب اصلی اش در راه خدا صدقه دهد و در این مسأله فرقی میان بانکهای داخلی و خارجی دولتی و غیر دولتی نیست.