چرا خداوند با داشتن آن همه مخلوق صالح، انسان را که موجودی خودپسند، طمعکار و جایز الخطا است، اشرف مخلوقات قرار داده است؟

انسان با وجود آنکه طبعاً ظلوم و جهول است، اشرف مخلوقات است; زیرا انسان موجودی دو بُعدی است; یعنی هم ویژگی های حیوانی و هم خصلت های ملکوتی و الهی در او هست. از این لحاظ که غرایز حیوانی در وجود او هست، به شرّ و فساد تمایل دارد و از این جهت که دارای فطرت دینی و عقل است، به تحصیل کمالات روحی و معنوی تمایل دارد. در این میان انسان، آزاد و مختار آفریده شده تا در مسیر خیر و معنویّت گام بردارد و از جنبه های حیوانی خویش جز در طریق کمال معنوی خویش بهره نگیرد. اگر انسان از این آزادی برای تحصیل کمال روحی خویش بهره گیری کرد و به اوج رسید، از فرشتگان نیز والاتر می شود و اگر از آزادی خویش سوء استفاده کرد و در مسیر ارضای تمایلات حیوانی گام برداشت، سقوط می کند و از حیوانات پست تر می شود.
eporsesh.com