یکی از فضیلت‌ها که در صدر اسلام به آن مباهات و افتخار میشد سبقت در اسلام بود و لذا به آنها سابقین می‌گفتند و حضرت خدیجه اول مسلمه است و همه فرق اسلامی به آن اعتراف و اعتقاد دارند و در این امر اختلافی نیست تا جایی که عایشه به این امر حسادت می‌ورزد و خودش می‌گوید: من نسبت به هیچ زنی رشک نبردم به اندازه خدیجه زیرا پیامبر بسیار او را یاد می‌کرد و بر او درود می‌فرستاد. به آن حضرت عرض کردم: چه شده است که این قدر از یک پیرزن از پیرزن‌های قریش یاد می‌کنی که مرده است و اثری از آن نمانده است و خدا زنی بهتر از او به تو عطا نموده است، این حرف را که زدم آن چنان چهره رسول خدا(ص) تغییر کرد که جز هنگام وحی ندیدم آن طور تغییر کند. سرانجام فرمود: نه هرگز خداوند بهتر از او را به من نداده است وقتی که مردم به من کافر شدند او ایمان آورد و وقتی که مردم مرا تکذیب کردند او تصدیقم نمود و وقتی که مردم مرا از خود راندند او با اموالش یاریم کرد و خدای عزوجل از او به من فرزند داد در حالی که از دیگر زنانم محرومم کرد.[1]
و مرحوم مجلسی در کتاب بحارالانوار حدیثی را از امام صادق(ع) نقل می‌کند که حضرت فرمود: (افضلهنَّ خدیجه بنت خویلد، ثم امّ سلمة ثمّ میمونة بنت الحارث)؛[2] افضل زنان پیامبر خدیجه بنت خویلد و بعد از آن ام سلمه و بعد از آن میمونه دختر حارث میباشد.
پی نوشتها:
[1] صحیح بخاری، ج 4، ص 231، باب تزویج النبی(ص) خدیجه را و صحیح مسلم، ج 7، ص 134.
[2] بحارالانوار، ج 22، ص 194، چاپ مؤسسه اسماعیلیان، قم 1415 ه. ق و المیزان، علامه طباطبایی در تفسیر آیه.
