وفات رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم در روز دوشنبه بوده است و همه اتفاق نظر دارند[1] ولی در تاریخ رحلت چند نظر وجود دارد که سه نظر آن مشهور است.
نظر اول: بیست وهشتم صفر(7خرداد) که نزد شیعیان معتبر است و شیخ مفید و شیخ طوسی این قول را پذیرفته است وبعضی از علمای اهل سنت آنها را ذکر کرده اند.[2]
نظریه دوم: دوازدهم ربیع الاوّل (21 خرداد) که مشهورترین نظر میان اهل سنت است[3] و از علمای شیعه مرحوم کلینی (ره) این قول را می پذیرد.[4]
نظریه سوم: دوم ربیع الاول (11خرداد)[5] که روایتی از امام باقر علیه السلام ذکر شده است و علامه مجلسی(ره) آنها را حمل بر تقیه می کند[6] و بعضی از علماء اهل سنت قائل به این نظریه هستند.[7]
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1 ترجمه حیاة القلوب علامه مجلسی ترجمه سید علی امامیان انتشارات سرور 76.
2 تاریخ سیاسی اسلام رسول جعفریان نشر الهادی ج 77 ج 1 ص 682.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . ابن هشام السیره النبویة، مصر، 1355، ج4، ص303 ؛ سیوطی جلال الدین، الخصائص الکبری، عراق، منشورات تموز، 1984م، ج2، ص274؛ امام ترمذی، اوصاف النبی، بیروت، دارالجیل، 1405ق، ص417؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، داراحیاء التراث، 1412ق، ج5، ص275؛ الوادعیه عبدالله، الصحیح والمسند، دارالحرمین، بی جا، 1416ق.
[2] . شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، تهران، انتشارات صدوق، 1418ق، ص3؛ شیخ مفید، الارشاد، تهران، کتابفروشی اسلامیه، 1376، ص175.
[3] . طبری، تاریخ طبری، بیروت، روائع التراث العربی، بی تا، ج 2، ص200؛ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، قم، منشورات سید شریف رضی، 1414ق، ج 2، ص113؛ ابن کثیر، البدایه والنهایه، بیروت، داراحیاء التراث، 1412، ج 2، ص276؛ ابن اثیر،کامل فی التاریخ، بیروت، داراحیاء التراث، 1408ق، ج 2، ص5؛ ابن سعد، طبقات کبری، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1410ق، ج 2، ص209؛ مفریزی، تقی الدین، امتاع الاسماء، قاهره، دارالانصار، 1401ق، ج 1، ص392؛ الحلبی، السیره الحلبیه، بیروت، دارالمعرفه، بی تا، ج2، ص473.
[4] . کلینی محمد بن یعقوب، کافی، انتشارات علمیه ایران، بی تا، ج 2، ص 324 .
[5] . سال شمسی و روز آن با کتاب گاهنامه تطبیقی سه هزارساله تألیف احمد بیرشک چاپ علمی فرهنگی بدست آمد که با تاریخ یعقوبی مطابقت دارد و برخلاف کتب دیگر است.
[6] . محمد باقر، مجلسی، ترجمه حیاه القلوب، قم، انتشارات سرور، چاپ اول، 1376.
[7] . بیهقی احمد بن حسن، دلائل النبوه، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1405ق، ج7، ص235؛ ابن خلدون، السیره النبویه، مکتبه معارف ریاض، 1418ق، ص209.
