1. حضرت ابراهیم(علیه السلام):
الف) بردن همسر و فرزند به صحرای خشک و بی آب و علف مکه؛
ب) داستان ذبح ا سماعیل؛
ج) شکستن بت ها و در آتش افکنده شدن.
2. حضرت موسی(علیه السلام):
الف) رها شدن گهوراه در رود؛ ب) ابتلای به فرعون؛ ج) شبانی؛
د) مقابله ی با ساحران؛ و) گذشتن از نیل؛ ه) قارون، سامری و...
3. حضرت یوسف(علیه السلام):
الف) توطئه برادران؛ ب) دوری از خانواده؛ ج) توطئه عزیز مصر؛
د) زندانی شدن؛ ه) حکومت پس از زندان و روبرو شدن با برادران.
4. حضرت زکریّا(علیه السلام):
الف) در جوانی از نعمت فرزند محروم شد؛
ب) کشته شدن یحیی در نه سالگی که پس از سال ها انتظار در بزرگ سالی به او داده شده بود؛
5. حضرت محمد(صلی الله علیه وآله):
الف) پدرش را ندید؛ ب) مادرش را در کودکی از دست داد؛
ج) چهل سال آزمایش های دشوار و طاقت فرسا؛
د) پیامبری مخفیانه؛ ه) شکنجه ها و محاصره ی اقتصادی؛
و) جنگ های خونین؛ ز) هجرت از مکه؛
ح) از دست دادن فرزندان و عزیزان نزدیک؛
ط) ابتلای به اعراب بدوی بی فرهنگ؛ ی) جهالت دوستان و دشمنان.
همه ی امامان معصوم(علیه السلام) به آزمایش های شدیدی مبتلا شدند که از همه جانسوزتر، واقعه ی کربلا است که آزمایش های دشوار فراوانی در یک جا جمع شد و پیروز و سرافراز واقعی در این میدان، حضرت سیدالشهداء(علیه السلام)است و خداوند بزرگ، پاداش او را در سه چیز قرار داد: 1. شفای هر دردی را در تربت آن حضرت قرار داد؛
2. شفاعت بندگانش را به آن حضرت داد؛
3. امامت را در نسل آن حضرت(علیه السلام) قرار داد.
منبع: سرگذشت ها و عبرت ها در آیینه ی وحی، سید مرتضی قافله باشی، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1383).
