نزد رسول خدا (ص)و ائمه علیهم السلام، حفظ و بقای اسلام از هر چیز دیگری حتی جان و اموال و فرزندان شان مهمتر و ارزشمند تر بود. سکوت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در برابر غاصبان ولایت و متعرضان به اهل بیت نبوت و ضرب و شتم دخت گرامی پیامبر، حضرت زهرای مرضیه، صلح امام حسن علیه السلام در برابر معاویه و قیام و شهادت حضرت اباعبد الله (ع) و اسارت زنان و فرزندان بزرگوار آن حضرت، تقیه و تحمل زندان و آزارهای روحی و جسمی هر یک از ائمه علیهم السلام در طول دوران امامتشان، همه در جهت حفظ و بقای اسلام عزیز بوده است، و الا در هر زمانی از این همه ظلم و جور و بی انصافی درحق امامت و امت رسول خدا (ص) و نبود یاران موافق در حد کفایت برای مقابله با دستگاه ظلم و ستم همواره دیدگانشان اشکبار و کامشان از حنضل تلخ تر بود.
پس از رحلت نبی مکرم اسلام (ص)، تشتت اوضاع به قدری تهدید آور و بحرانی بود که در صورت بروز اختلاف میان مسلمانان، کیان اسلام از هم می پاشید و آثاری باقی نمی ماند. درآن اوضاع نابسامان امیر المؤمنین علی علیه السلام اگر می خواست حقی را اعاده کند و به مقابله با ظلم ظالمان برخیزد، جز توسل به زور و شمشیر چاره ای نداشت و اگر اینگونه عمل می کرد، سرزمین اسلامی دچار هرج و مرج و دو دستگی میان مسلمانان می گردید و جنگهای داخلی را دامن می زد و زمینة نفوذ گروههای کینه ورز و سلطه جو از جمله اعراب اطراف مدینه که در کفر و نفاق بسر می بردند، منافقان مدینه که در پی آشفتگی اوضاع بودند و سران ایران و روم که با بغض و دشمنی به اسلام می نگریستند و هر لحظه در پی انتقام بودند را مهیا می کرد.
در چنین هنگامه ای توجه امام علی (ع) به امر دین و نجات اسلام معطوف گردید. لذا علم مخالفت در دست نگرفت و مردم را به قیام تحریک نکرد، اما برای اثبات حقانیت خود و اعادة حق اهل بیت عصمت در خانه نشست تا آنکه با زور و جبر از او بیعت گرفتند و اینگونه به دفاع از حریم ولایت و اهل بیت اقدام فرمود و پیوسته خود و فرزندان بزرگوار و پیروان صدیقش حقوق حقة اهل بیت را متذکر شدند و از ستمی که بر آنان رفته و حقی که ضایع شده و می شود، سخن گفتند و دلایل محکمی را که در این زمینه وجود داشت منتشر ساختند و به نشر حقایق پرداختند و به روشنگری اذهان عمومی در این زمینه اقدام نمودند.
eporsesh.com
