در پاسخ دو نکته بیان می داریم.
نکته اول: پیامبر اسلام (ص) سه پسر داشت: دو پسر از حضرت خدیجه ( به نام های قاسم و عبدالله) و یک پسر از ماریه قبطیه ( به نام ابراهیم) اما در خردسالی از دنیا رفتند و نسل پیامبر از طریق پسر ها دوام نیافت، بلکه از طریق حضرت زهرا (س) دوام یافت.
نکته دوم: اگر چه عنوان "سیادت" به جهت پرتو وجودی پیامبر (ص) است، اما شعاع وجودی و نوری حضرت، به هاشم (جد دوم پیامبر) سرایت نمود و بنی هاشم و بنی عبدالمطلب به این این عنوان اعتباری مفتخر گشته اند.
توضیح:
سید به معنای آقا و اطاعت شده (مطاع)، رئیس و بزرگ است.
سیادت عنوانی است اعتباری برای مردان و زنانی که در طول نسب خویش به حضرت هاشم بن عبد مناف می رسند. هر کس سلسله نسب او به هاشم یا فرزندان او برسد، سید محسوب می شود.(1)
اصطلاحاً به فرزندان هاشم، سید می گویند. برخی از اینان به عموهای پیامبر مثل ابوطالب، عباس و حمزه می رسند. بنابراین فرزندان عباس که به آنان بنی عباس می گویند، سید محسوب می شوند. فرزندان ابوطالب به نام های طالب و عقیل و جعفر طیار و علی (ع) و نسل آنان (تا کنون هرچه هستند) سیدند.
فرزندان حضرت زهرا افزون بر این که از طریق مادری سیدند، از طریق پدرشان ، علی (ع) نیز سید می باشند.
با این وجود تمامی ائمه معصومین و فرزندانشان از طریق علی (ع) به هاشم می رسند از این جهت نیز سید هستند.
بنابراین سیادت تنها انتساب به پیامبر نیست، بلکه از جهت انتساب به طالب و علی و عقیل و جعفر (فرزندان ابوطالب) و انتساب به عباس و حمزه (عموهای پیامبر) نیز سیادت حاصل شده است.
چون نسل پیامبر بیشتر مورد توجه مسلمانان بود و نسل حضرت از حضرت دخترش فاطمه (س) و علی (ع) می باشند، بیش تر مورد توجه و احترام هستند. آنان از بین بقیة سادات معروف تر و مشخص تر هستند.
سید بودن به معنای داشتن حسنات و نیکی های اجداد نیست. کسی نمی تواند با ادعای سیادت وانمود کند که صفات اجداد طاهرینش در او نیز وجود دارد. حتی برخی از فرزندان بلاواسطه امامان مانند "جعفر کذاب " فرزند امام هادی (ع) انسان های درستکار نبودند.
پی نوشت ها :
1 - عروةالوثقی ، ج2، کتاب الخمس، فصل 2، مسئله 3.
eporsesh.com
