بنابر آنچه در کتب تاریخی معتبر اسلامی یافت می شود، پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله برای اینکه محیط مکه را برای رسالت و دعوت همگانی و آشکار خویش آماده و مهیا سازند، از زمان بر انگیخته شدن به رسالت بزرگ الهی خودشان، تا سه سال پس از آن یعنی تا زمانی که از سوی خدا دستور یافتند که اسلام را به صورت همگانی و آشکارا به مردم عرضه دارند، به مدت سه سال به تبلیغ نهانی و تربیت جانهای زلال و صافی که آماده دریافت پیام خداوند بزرگ بودند، پرداخته و توانستند به لطف خدا و تلاش های خستگی ناپذیرشان عده ای از مردم مکه را با جام محبت و معرفت خدای کریم سیراب کرده و به راه راستشان آرند.[1]
در این سه سال مسلمانان اعمال دینی، نماز و جلسات دینیشان را به دور از چشم مشرکان، در دره های مکه برگزار می کردند. و در اواخر دوران تبلیغ نهانی، خانه ارقم یکی از یاران پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که در نزدیکی کوه صفا قرار داشت، محل انجام فرائض دینی آن حضرت صلی الله علیه و آله و یاران با وفایش شده بود.[2]
و اما مشرکان قریش هم در این مدت از دعوت پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله بی خبر نبودند و پوشیده وار و به اجمال می دانستند که محمد امین صلی الله علیه و آله خبر از غیب و آسمان ها می دهد. وقتی محمد امین صلی الله علیه و آله را در میهمانی ها و کوچه و بازار می دیدند، ایشان را به همدیگر نشان داده و می گفتند که فرزند خاندان عبدالمطلب خبر از آسمان ها می دهد.[3]
اما در این دوره که مشرکان قریش از محتوای دعوت نبی اکرم صلی الله علیه و آله بی خبر بودند، احترام آن حضرت صلی الله علیه و آله را داشته و از تعرض و دشمنی با آن حضرت پرهیز می کردند. تا اینکه حضرت صلی الله علیه و آله در سال چهارم نزول وحی به دستور خداوند که فرمود: (مأموریت خود را هویدا کن و از مشرکان دوری گزین که ما ترا از شر مسخره کنندگان نگه می داریم) دعوت خویش را آشکار فرموده و به مشرکان فرمود که بت پرستیشان اشتباه بوده و کافرند و پدرانشان نیز که بت می پرستیدند، کافر مرده اند و سزاوار عذاب اخرویند، و از آن تاریخ به بعد که مشرکان از محتوای دعوت حضرتش صلی الله علیه و آله خبردار شدند، به مخالفت و جنگ و دشمنی با پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و یارانش سر برداشتند.[4]
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1 تاریخ اسلام، آیت الله جعفر سبحانی.
2 فروغ ابدیت، آیت الله جعفر سبحانی.
3 تاریخ اسلام از آغاز تا هجرت، علی دوانی.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . ابی جعفر محمد بن الحسن الطوسی، الغبیه، 460 ق، ص201202؛ احمد بن یحیی معروف به بلاذری، انساب الاشراف، تحقیق دکتر محمد حمیدالله، چاپ سوم، انتشارات دارالمعارف، ص115116؛ ابی محمد عبدالملک بن هشام المعافری، السیره النبویه (معروف به سیره ابن هشام)، تحقیق الشیخ عادل احمد عبدالموجود و الشیخ علی محمد معوض، انتشارات مکتبه العبیکان، چاپ اول، ج1، ص296؛ ابی الحسن علی بن الحسین علی المسعودی، مروج الذهب، بیروت، انتشارات دارالاندلس، ج2، ص276 - 275؛ علی بن برهان الدین حلبی، السبیره الحلبیه فی سیره الامین المامون، دارالمعرفه، 1044 - 975، ج1، ص456؛ ابی جعفر محمد بن جریر الطبری، تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، انتشارات بیروت310 - 224، ص318؛ احمد بن ابی یعقوب بن جعفر بن وهب، تاریخ یعقوبی، قم، انتشارات شریف رضی، چاپ اول، 1373ق، ص24؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، بیروت، انتشارات داربیروت، 1405ق، ج1، ص199200؛ دوانی، علی، تاریخ اسلام از آغاز تا هجرت، قم، انتشارات دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، چاپ هشتم، 1373ش، ص128127؛ سبحانی، جعفر، فروغ ابدیت، انتشارات مرکز مطبوعاتی دار التبلیغ اسلامی، ص210209؛ پیشوایی، مهدی، تاریخ اسلام، قم، انتشارات دفتر نشر معارف، 1382ش، ص137.
[2] . انساب الاشراف، ج1، ص116؛ السیره الحلبیه، ج1، ص456؛ تاریخ طبری، ج2، ص318.
[3] . انساب الاشراف، ج1، ص116115؛ الطبقات الکبری، ج1، ص200199؛
[4] . انساب الاشراف، ج1، ص116 - 115؛ تاریخ یعقوبی، ص24؛ الطبقات الکبری، ج1، ص200.
