آیا در آیین مسیحیّت ازدواج با بیگانه جایز است؛ حکمت آن چیست؟

آدام متز می نویسد:
طبق قانون مسیحی، زن نصرانی نمی توانست به عقد غیرنصرانی درآید، تا مبادا در نتیجه اولاد او از مسیحیّت خارج شوند. باز طبق قانون کلیسا مرد نصرانی نیز نمی توانست غیر از زن نصرانی بگیرد، مگر احتمال دهد آن زن و فرزندان او را به دین خود در خواهد آورد، ولی در عمل محال بود مرد نصرانی زن مسلمان بگیرد.[1]
هم چنین بدران ابوالعینین می نویسد:
یکی از دانشمندان مسیحی به نام ابن العسال در مجموعه ی خود چنین نقل کرده است: للرجل ان یتزوّج غیرالمؤمنات بشرط دخول المرأة فی الایمان، فامّا النساء المؤمنات فلا یتزوّجن بالرجال الخارجین عن الایمان لئلّا ینقلوهن الی مذاهبهم.
در آیین مسیحیّت نیز همانند یهودیت، ازدواج با بیگانگان ممنوع است، و لیکن از آن جا که مسیحیّت یک آیین نژادی معرفی نشده ودر این دین از هر فردی، از بنی اسراییل باشد یا نباشد، ایمان به مسیح(علیه السلام)پذیرفته است، وجهی برای ممنوعیت ازدواج برای حفظ افتخارات ملی و نژادی وجود ندارد؛ لذا در این آیین، تنها علت ممنوعیت ازدواج با بیگانگان، حفظ مصونیّت اعتقادی افراد است.
به همین دلیل، درباره ی مردان که به صورت طبیعی از مصونیّت بیش تری برخوردارند آن هم در صورتی که معتقد باشد که همسر خود را به آیین مسیح(علیه السلام)درآورد این ازدواج مجاز قلمداد شده، ولی در مورد زنان، به صورت مطلق ممنوع شده است.
به هرحال، ازدواج با بیگانگان حتّی در مورد مرد مسیحی نیز در صورتی که همسرش به آیین غیرمسیحی باقی بماند، ممنوع است، درحالی که در آیین اسلام چنین نیست.
پی نوشتها:
[1]. آدام متز، تاریخ تمدن اسلامی در قرن چهارم، ترجمه ی علی رضا ذکاوتی قراگزلو، ج 1، ص 48.
منبع: اسلام و اقلیّت های مذهبی، محمد باقر طاهری، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1384).