معنای تثلیث چیست؟

(تثلیث)[1] یعنی وجود سه شخص (پدر)، (پسر) و (روح القدس) در الوهیت.
مبنای نقلی تثلیث و دفاع عقلانی از آن همواره مهم ترین دل مشغولی عالمان مسیحی بوده است.[2]
در منابع مسیحی (تثلیث) را این گونه معرفی می کنند:
(تثلیث) واحد است. ما به سه خدا اعتراف نمی کنیم، بلکه به خدای واحد در سه اقنوم، (تثلیثی که از نظر جوهر واحد است.) (شورای قسطنطنیه). پس اقانیم ثلاثه در یک الوهیت سهیم نیستند، بلکه هر یک از آنها کامل خدا هستند: (پسر همان پدر است و پدر همان پسر است و روح القدس همان پدر و پسر است؛ یعنی از نظر سرشت و طبیعت یک خدا هستند.) (شورای تولدو). (هر یک از اقانیم ثلاثه، همین حقیقت، یعنی جوهر و ذات و سرنوشت الهی هستند) (شورای لاتران).[3]
(مونتگمری وات) می نویسد:
مسیحیان هم چنین به یگانگی خدا اعتقاد دارند. یکی از اعتقادنامه های عمده ی آنها، یعنی اعتقادنامه ی نیقیه، با این کلمات شروع می شود: (من به یک خدا اعتقاد دارم.) اما در عین حال، آنها اعتقاد دارند که خدا به گونه ای سه گانه است. آموزه ی (تثلیث) ظریف و پیچیده است و مسیحیان معمولی باید آن را، بدون این که بتوانند کاملا ً توضیح دهند، بپذیرند. فرمول انگلیسی آن چینن است:
(One substance and three persons)، یعنی (یک ذات و سه شخص)... مقصود از کلمه ی (Person) کلمه ی یونانی (Hypostasis) یا عربی (اقنوم) است.[4]
پی نوشتها:
[1]. The Trinity.
[2]. عبدالرحیم سلیمانی اردستانی، درآمدی بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، ص 124.
[3]. Catechism of the cotholic church, P . 60.
به نقل از منبع پیشین.
[4]. Montgomery Watt, Islam and Christianity today, P. 49.
منبع: مسیحیت، سید محمد ادیب آل علی، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم