درباره خصوصیاتی که تورات درباره حضرت ابراهیم ذکر کرده توضیح دهید؟

در بین انبیاء الهی، حضرت ابراهیم خلیل علیه السّلام در همة ادیان الهی، شاخص و الگو می‌باشد و در قرآن از ایشان بعنوان (اسوة حسنه) نام می‌برد و می‌فرماید: (ابراهیم برای شما بهترین الگوست)[1] اما متاسفانه در تورات موجود، زشت‌ترین کارها را به آن بزرگوار نسبت می‌دهد. نسبتهایی که تورات به انبیاء و به خصوص به حضرت ابراهیم می‌دهد حتی به پست‌ترین و گناهکارترین افراد بشر هم بسختی می‌توان نسبت داد.
حضرت ابراهیم در شهر اور به دنیا آمد به گفته تورات، وی در آغاز اَبرام (یعنی پدر (بلند مرتبه)) نامیده می‌شد، خدای متعال نام وی را در سن نود و نه سالگی به ابراهیم (یعنی (پدر اقوام)) تبدیل کرد. شهر اور حدود یک قرن پیش در عراق در ساحل فرات از زیر خاک بیرون آورده شد و آثار باستانی بسیاری در آنجا به دست آمد.[2]
تورات بیشتر به تاریخ زندگی حضرت ابراهیم و هجرتهایی که آن حضرت به مناطق مختلف کردند، اشاره می­ کند. و می‌گوید حضرت ابراهیم علیه السّلام در 75 سالگی به امر خدا از شهر حرّان عازم کنعان شد، وی همسر خود ساره و برادر زادة خویش لوط و چند نفر از مردم حرّان را برداشت و همگی به کنعان رفتند و در آنجا روی کوهی در شرق بیت ایل خیمه زدند ... .[3]
در تورات به امتحان حضرت ابراهیم و سؤال آن حضرت دربارة زنده کردن مردگان در قیامت می‌پردازد. که به عهد خدا با ابرام معروف است.[4]
هم چنین در تورات به تولد فرزند حضرت ابراهیم در سن نود و نه سالگی اشاره می‌کند و به عنوان یک معجزه نقل می‌کند.[5] با این همه تورات از نقل دو موضوع بسیار مهم در تاریخ حضرت ابراهیم غفلت کرده است و یا به عبارت دیگر در تورات کنونی نقلی از آن به میان نیامده است: یکی جریان بت شکنی و به آتش افکنده شدن وی و دیگری داستان بنای کعبه. قرآن مجید (در سوره‌های انبیاء و صافات) داستان بت شکنی و به آتش افکنده شدن او را آورده است. هم چنین قرآن کریم از بنای کعبه به دست آن حضرت و به کمک حضرت اسماعیل علیه السّلام سخن می‌گوید (بقره 127).
یکی از نسبت­های ناروایی که تورات به حضرت ابراهیم علیه السّلام می­دهد این است که وی از ترس جانش، همسرش سارا را خواهر خود معرفی می‌کند و او را به زنی پادشاه مصر می‌دهد:[6]
(پس وی (سارا) را به خانه فرعون در آوردند و به خاطر وی (سارا) با ابرام (ابراهیم) احسان نموده و او صاحب میشها و گاوان و حماران و غلامان و کنیزان و ماده الاغان و شتران شد و خداوند فرعون و اهل خانه او را بسبب سارا، زوجه ابرام به بلای سخت مبتلا ساخت و فرعون ابرام را خوانده گفت این چیست که به من کردی؟ چرا به من خبر ندادی که او زوجه توست؟ چرا گفتی او خواهر من است که او را بزنی گرفتم ...)[7]
یعنی حضرت ابراهیم زنش را به زنی فرعون می‌دهد تا صاحب الاغها و ماده الاغها و گاوها و گوسفندها شود؟
قرآن کریم سیمای حضرت ابراهیم را اینگونه ترسیم می‌کند: و امام و پیشوای انسانهاست.[8] او از صالحان و پاکان است،[9] او حنیف و یکتا پرست است[10] او موقن و دارای یقین کامل بود،[11] او (اوّاه) و فرد خدا ترس بود،[12] او منیب و مطیع بود، او به تنهایی امت بود،[13] او قانت و فرد عابد بود،[14] او شاکر و سپاسگزار بود،[15] او مؤمن و فرد با ایمان بود،[16] او برگزیدة خدا بود،[17] او نیکوکار بود،[18] او دارای قلب سلیم بود.[19]
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. سیری در مکتب یهود، نوشته محمد علی حسین زاده.
2. یهودیت، عبد الرحیم سلیمانی اردستانی.
3. برهان رسالت، آیت الله جعفری سبحانی.


[1] . ممتحنه/4.
[2] . توفیقی، حسین، آشنایی با ادیان بزرگ، انتشارات طه، چاپ هفتم، 1384، ص76.
[3] . سفر پیدایش، 12: 1 8.
[4] . سفر پیدایش، باب 15 و باب 18 و باب 22.
[5] . سفر پیدایش، باب 15 و باب 18 و باب 22.
[6] . سفر پیدایش، باب 12: 12.
[7] . سفر پیدایش، باب 12: 10 20.
[8] . بقره/124.
[9] . بقره/130.
[10] . آل عمران/67.
[11] . انفال/65.
[12] . توبه/114.
[13] . هود/75.
[14] . نحل/120.
[15] . نحل/121.
[16] . صافات/110.
[17] . ص/47.
[18] . ص/47.
[19] . صافات/48.
( اندیشه قم )