یکنواخت بودن زندگی چه اثر سوئی می گذارد؟ و آیا کسی را دیده اید که از زندگی مرفّه خود رنج ببرد؟

مشکلات و فراز و نشیب ها به زندگی روح می دهد شاید درک این مسئله برای بعضی مشکل باشد که مواهب و نعمت ها اگر مستمر و یکنواخت باشند ارزش و اهمیّت خود را از دست می دهند.امروز ثابت شده که اگر جسمی را در وسط اطاقی بگذارند و از تمام اطراف نور قوی و یکسان به آن تابنده شود و خود جسم و اطاق نیز کاملا صاف و مُدّور باشد هرگز آن جسم را نمی توان مشاهده کرد، زیرا، همیشه سایه ها وقتی در کنار نور قرار می گیرد ابعاد جسم را مشخّص می کند و آن را از اطراف خود جدا می سازد و ما می توانیم آن را ببینیم.
ارزش مواهب زندگی نیز بدون سایه های کم رنگ و پررنگ مشکلات هرگز قابل مشاهده نیست. اگر در تمام عمر بیماری وجود نداشت لذت سلامتی هرگز احساس نمی شد، به دنبال یک شب تب داغ و سوزان و سردرد شدید و جانکاه است که صبحگاهان به هنگام قطع تب و درد چنان طعم سلامتی در ذائقه انسان شیرین می گردد که هر زمان به یاد آن شب بحرانی و رنج می افتد متوجّه می شود چه گوهر پرارزشی به نام سلامتی در اختیار دارد.
اصلا زندگی یکنواخت - حتّی مرفّه ترین زندگی ها - خسته کننده و بی روح و مرگبار است، بسیار دیده شده که افرادی به خاطر یک زندگی مرفّه و خالی از هر گونه ناراحتی و رنج آنچنان خسته شده اند که دست به خودکشی زده و یا دائماً از زندگی خود شکایت دارند.
منبع:سایت انوار طاها