من دانشجوی 20ساله ام و به دختری علاقه مندم که بهش گفتم ولی نمی دونم واقعا دوستش دارم یا از سر بچگیه؟ چه طوری بفهمم و چی کار کنم؟
تمایل به جنس مخالف امری طبیعی است و نشان دهنده یک نیاز جسمی و روحی است که تنها راه حل مناسب و عقلانی آن، ازدواج است. هر چند گفتن و اظهار آن تمایل و علاقه درونی به فردی خاص تابع آداب و مقرراتی عقلایی و متعارف باید صورت بگیرد و نمی توان به محض شروع علاقه و تمایل باطنی، آن را علنی کرده و به اطلاع طرف مقابل رساند. در واقع مشکل شما مانند این است که کسی تشنه باشد و با دیدن آب بیشتر احساس تشنگی کند و وقتی دوباره آب از جلوی چشمش کنار رفت موقتا تشنگی اش را فراموش کند و دوباره وقتی چشمش به آب دیگر افتاد، هوس نوشیدن آن را پیدا کند. نیاز به ازدواج نیز کم و بیش این گونه است. البته نمی توان به احساس خود در سن بیست سالگی به طور کامل اطمینان کرد. جوان در این سن دچار خیالات بسیار قوی ای نسبت به جنس مخالف است و به تجربه ثابت شده است عشقهایی که در این سن ایجاد می شوند واقعی و پایدار نیستند و بیشتر ناشی از غلیان احساس هستند. باید سعی کنید از دلبستگی به فردی خاص در این سن پرهیز کنید و به خودتان فرصت بدهید تا قدری عاقلانه تر با مسایل مهم زندگی مانند ازدواج برخورد نمایید. ازدواج یکی از مهمترین فرصتهای زندگی انسان است و نقش مهمی در سرنوشت، سعادت و خوشبختی و همچنین ناکامی و شقاوت انسان دارد لذا باید با دقت کافی همه جوانب مسئله مد نظر قرار گیرد و غفلت از هر یک از ابعاد این مسئله می تواند پیامدهای ناگوار و جبران ناپذیری را به دنبال داشته باشد؛ پس عاقلانه ترین راه این است که شما ویژگی ها و معیارهایی که از همسر آینده خود در نظر دارید را بر روی کاغذ بیاورید و هرگاه به مورد خاصی مانند این خانم برمی خورید شرایط آن مورد را با معیارهای مد نظر خود مقایسه کنید. معیارهایی مانند پای بندی به دین و حجاب، سازگاری در زندگی، اخلاق و تفاهم و خانواده قابل قبول از جهت فرهنگی و اقتصادی، در مجموع اگر معدل ویژگی های او در حد متوسط و بالاتر از آن بود این فرد می تواند مورد مناسبی برای ازدواج با شما باشد. هرچند همه آنچه بیان شد به معنای آن نیست که در این سن ازدواج نکنید یا این که زود ازدواج کردن را نفی کنیم بلکه منظور آن است که انتخاب به همراه دقت و از روی پختگی باشد. زمان و شرایط آن باید فراهم باشد و این شرایط برای افراد متفاوت است. یکی در همین سن و سال از شرایط مناسب برخوردار است و برای دیگری ممکن است زود هنگام یا دیر هنگام باشد. در پایان و پس از بررسی های لازم اگر مطمئن شدید که فرد مورد نظر دارای امتیازات لازم و ویژگی های مناسب برای ازدواج می باشد طی مراسمی رسمی و از طریق خانواده محترمتان از وی خواستگاری کنید و هرگز به خود اجازه ندهید از آن علاقه باطنی نسبت به وی پرده برداشته و به طور مستقیم به وی اظهار علاقه نمایید. منبع: پرسمان
عنوان سوال:

من دانشجوی 20ساله ام و به دختری علاقه مندم که بهش گفتم ولی نمی دونم واقعا دوستش دارم یا از سر بچگیه؟ چه طوری بفهمم و چی کار کنم؟


پاسخ:

تمایل به جنس مخالف امری طبیعی است و نشان دهنده یک نیاز جسمی و روحی است که تنها راه حل مناسب و عقلانی آن، ازدواج است. هر چند گفتن و اظهار آن تمایل و علاقه درونی به فردی خاص تابع آداب و مقرراتی عقلایی و متعارف باید صورت بگیرد و نمی توان به محض شروع علاقه و تمایل باطنی، آن را علنی کرده و به اطلاع طرف مقابل رساند. در واقع مشکل شما مانند این است که کسی تشنه باشد و با دیدن آب بیشتر احساس تشنگی کند و وقتی دوباره آب از جلوی چشمش کنار رفت موقتا تشنگی اش را فراموش کند و دوباره وقتی چشمش به آب دیگر افتاد، هوس نوشیدن آن را پیدا کند. نیاز به ازدواج نیز کم و بیش این گونه است. البته نمی توان به احساس خود در سن بیست سالگی به طور کامل اطمینان کرد. جوان در این سن دچار خیالات بسیار قوی ای نسبت به جنس مخالف است و به تجربه ثابت شده است عشقهایی که در این سن ایجاد می شوند واقعی و پایدار نیستند و بیشتر ناشی از غلیان احساس هستند. باید سعی کنید از دلبستگی به فردی خاص در این سن پرهیز کنید و به خودتان فرصت بدهید تا قدری عاقلانه تر با مسایل مهم زندگی مانند ازدواج برخورد نمایید. ازدواج یکی از مهمترین فرصتهای زندگی انسان است و نقش مهمی در سرنوشت، سعادت و خوشبختی و همچنین ناکامی و شقاوت انسان دارد لذا باید با دقت کافی همه جوانب مسئله مد نظر قرار گیرد و غفلت از هر یک از ابعاد این مسئله می تواند پیامدهای ناگوار و جبران ناپذیری را به دنبال داشته باشد؛ پس عاقلانه ترین راه این است که شما ویژگی ها و معیارهایی که از همسر آینده خود در نظر دارید را بر روی کاغذ بیاورید و هرگاه به مورد خاصی مانند این خانم برمی خورید شرایط آن مورد را با معیارهای مد نظر خود مقایسه کنید.
معیارهایی مانند پای بندی به دین و حجاب، سازگاری در زندگی، اخلاق و تفاهم و خانواده قابل قبول از جهت فرهنگی و اقتصادی، در مجموع اگر معدل ویژگی های او در حد متوسط و بالاتر از آن بود این فرد می تواند مورد مناسبی برای ازدواج با شما باشد. هرچند همه آنچه بیان شد به معنای آن نیست که در این سن ازدواج نکنید یا این که زود ازدواج کردن را نفی کنیم بلکه منظور آن است که انتخاب به همراه دقت و از روی پختگی باشد. زمان و شرایط آن باید فراهم باشد و این شرایط برای افراد متفاوت است. یکی در همین سن و سال از شرایط مناسب برخوردار است و برای دیگری ممکن است زود هنگام یا دیر هنگام باشد.
در پایان و پس از بررسی های لازم اگر مطمئن شدید که فرد مورد نظر دارای امتیازات لازم و ویژگی های مناسب برای ازدواج می باشد طی مراسمی رسمی و از طریق خانواده محترمتان از وی خواستگاری کنید و هرگز به خود اجازه ندهید از آن علاقه باطنی نسبت به وی پرده برداشته و به طور مستقیم به وی اظهار علاقه نمایید.
منبع: پرسمان





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین