گناه
گناه به معنای خلاف است و در اسلام هر گونه کاری که برخلاف فرمان خداوند باشد گناه است.
برادرم ظلم و ستم های فراوانی به من کرده است آیا اگر با او قهر کنم گناه است ؟
قهر کردن با برادرتان درست نیست؛ ولی چنان چه حقی را از شما ضایع کند، می‌توانید با مراجعه به محاکم قانونی،حق خود را طلب کنید و تا جایی که مقدور است، با گذشت و اغماض با او رفتار نمایید و اگر تحمل رفتار او را ندارید،مراوده‌تان را با او کمتر کنید. اما قهر کردن سزاوار نیست و اگر بتوانید با عمل خوب خود او را شرمنده کنید بهتر است.هم‌چنین اگر بتوانید (به طوری که او متوجه نشود) زمینه دوستی و رفاقتش را با افرادی سالم و نمازخوان، فراهمکنید، تا به تدریج توسط آنان به سوی دین و نماز جذب شود. www.eporsesh.com
قهر کردن با برادرتان درست نیست؛ ولی چنان چه حقی را از شما ضایع کند، می‌توانید با مراجعه به محاکم قانونی،حق خود را طلب کنید و تا جایی که مقدور است، با گذشت و اغماض با او رفتار نمایید و اگر تحمل رفتار او را ندارید،مراوده‌تان را با او کمتر کنید. اما قهر کردن سزاوار نیست و اگر بتوانید با عمل خوب خود او را شرمنده کنید بهتر است.هم‌چنین اگر بتوانید (به طوری که او متوجه نشود) زمینه دوستی و رفاقتش را با افرادی سالم و نمازخوان، فراهمکنید، تا به تدریج توسط آنان به سوی دین و نماز جذب شود. www.eporsesh.com
پاسخ:
قهر کردن با برادرتان درست نیست؛ ولی چنان چه حقی را از شما ضایع کند، می‌توانید با مراجعه به محاکم قانونی،حق خود را طلب کنید و تا جایی که مقدور است، با گذشت و اغماض با او رفتار نمایید و اگر تحمل رفتار او را ندارید،مراوده‌تان را با او کمتر کنید. اما قهر کردن سزاوار نیست و اگر بتوانید با عمل خوب خود او را شرمنده کنید بهتر است.هم‌چنین اگر بتوانید (به طوری که او متوجه نشود) زمینه دوستی و رفاقتش را با افرادی سالم و نمازخوان، فراهمکنید، تا به تدریج توسط آنان به سوی دین و نماز جذب شود.
www.eporsesh.com
- [سایر] اگر مالک این جهان خداست پس چرا ظلم و ستم را سرکوب نمی کند؟
- [سایر] چه کنیم تا در مقابل ظلم و ستم دیگران قدرت عمل بیشتری داشته باشیم و دائما آنها را نفرین نکنیم؟
- [سایر] سلام من در مورد گذشت سوال داشتم .می‌گویند درمان دردها است من شدیدا مورد ستم یکی از نزدیکان بوده ام و هر چند میخواهم او را ببخشم نمیشود. شاید گاهی او را میبخشم ولی با برخورد مجدد او و ظلم او که همیشه ادامه دارد نمیتوانم او را ببخشم و چون شنیده ام که باید بخشید از این مو ضوع گاهی احساس گناه میکنم چرا ما باید دیگران را که ظلم فراوان کرده اند ببخشیم .و مجددا مورد ستم انها قرار گیریم ظلمهایی که نمیشود ان را جبران کرد چگونه می شود بخشید.......
- [سایر] ستم گران و گناه کارانی هستند که به هیچ گونه گرفتاری دچار نشده اند. این مسأله چگونه توجیه می شود؟
- [سایر] شنیدهام که یکی از علائم ظهور، شیوع ظلم و ستم در جهان می‌باشد با نگاهی اجمالی به علائم ظهور و ستمی که در جهان حاکم است، پس چرا امام زمان(عج) ظهور نمیکنند؟
- [سایر] با فردی که پوچ گراست و معتقد است که «اگر خدایی بود، این همه ظلم و ستم در حق مظلومان صورت نمی گرفت» چه برخوردی داشته باشم؟
- [سایر] زشت ترین نوع ستم کدام است؟
- [سایر] باسلام حکمت اینکه یکی از دلایل ظهور پر شدن جهان از ظلم و جور هست،از اون طرف هم ما باید گناه نکنیم چیه؟
- [آیت الله علوی گرگانی] با توجّه به ظلم و ستم و فساد و تباهی که هر روز در جهان بیشتر و بیشتر می‌شود و همینطور با توجّه به رشد فکری جهانیان نسبت به اسلام واقعی و با به وقوع پیوستن اکثر علامات غیر حتمیه که در مورد ظهور امام زمان (عج) آمده است آیا احتمال ظهور امام در عصر کنونی میرود یا خیر؟
- [سایر] ظلم چیست و چه گناهانی ظلم هستند؟
- [آیت الله مظاهری] ترک مراوده و قهر با اهل معصیت، در صورتی که به قصد نهی از منکر انجام شود و تأثیر داشته باشد، جائز بلکه واجب است؛ ولی دشمنی و رفتار خلاف عدالت با آنان جائز نیست.
- [آیت الله اردبیلی] بر مسلمانان لازم است روابط اجتماعی خود را از اموری همچون غیبت، تهمت، حسد، تکبّر، تجسّس، دروغ، تملّق، خدعه و مکر، رشوه، سوء ظن، فتنهانگیزی، خیانت، نفاق، استهزا، تضییع حقوق یکدیگر و ظلم و از هرگونه معصیت پاک گردانند.
- [آیت الله مظاهری] گرچه گناه قسم اوّل و سوّم و چهارم از گناه قسم دوّم بالاتر است، ولی توبه آنها فقط پشیمانی از گذشته و اصلاح خود در آینده است، مگر اینکه مظلوم توجّه به ظلم پیدا کرده باشد که در این صورت علاوه بر پشیمانی و اصلاح خود، رضایت مظلوم را نیز باید به دست آورد. امّا در قسم دوّم که به آن حقّالنّاس می‌گویند، باید مظلوم را راضی کند، توجّه به آن ظلم پیدا کرده باشد یا نه، مگر اینکه مظلوم به هیچ وجه راضی نشود یا ظالم قدرت کسب رضایت او را نداشته باشد.
- [آیت الله مظاهری] اگر کسی با کسی قهر کند ولی کینه او را در دل نداشته باشد و دشمنی هم با او نکند، اگرچه حرام نیست، ولی سزاوار نیست که بیش از سه روز قهر باشد و بعد از سه روز سزاوار است که آشتی کند مگر اینکه نتواند، و هم‌چنین است شوهر با زن، ولی اگر زن قهر کند باید یک روز بیشتر نباشد.
- [آیت الله مظاهری] از اقسام ظلم، ظلم به نفس است که قرآن شریف مکرراً به آن تذکّر داده است: (وَ مَنْ یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ)[1] (و هر کس از حدود الهی تجاوز کند، پس به تحقیق بر خویشتن ظلم کرده است.) و مراد از آن، مخالفت پروردگار عالم است در ترک واجبات و یا ارتکاب محرّمات که شقاوت را برای خود تهیه میکند، بلکه در ترک مستحبّات که خود را محروم از فیوضات الهی میکند. [1]. طلاق، 1.
- [آیت الله مظاهری] تفحّص و شنود بهواسطه خواب کردن یا مست کردن و یا او را از خود بیخود کردن و هم‌چنین بهواسطه شکنجههای روحی و جسمی، گناه مضاعف دارد، زیرا هم از نظر تفحّص و شنود حرام است و هم از نظر ظلم، و آنچه از این راهها به دست میآید حجّت نیست، مگر اینکه با قرائن دیگر یقین پیدا شود.
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه خود سفر حرام نباشد و به منظور کار حرامی نیز سفر نمی کند، ولی در اثناء سفر، معصیت یا معصیتهایی انجام می دهد، مثل این که در سفر شراب بخورد، یا غیبت کند و به مردم ظلم نماید، نماز او شکسته است.
- [آیت الله مظاهری] یکی از گناهان بزرگ در اسلام عاقّ پدر و مادر است، و در روایات فراوانی از گناه کبیره شمرده است، و در بعضی از آیات و روایات، گناه آن را در حدّ کفر دانسته است و آن اقسامی دارد: الف) ناراحت کردن پدر و مادر در عدم پرداخت نفقه آنها، زیرا اداره پدر و مادر در معیشت به طور متعارف اگر فقیر باشند، بر اولاد واجب است و ترک آن، گناهش خیلی بزرگ است. ب) غصب مال پدر و مادر و ممنوع نمودن آنها از حقّ خودشان، و این قسم علاوه بر اینکه گناهش خیلی بزرگ است، حقّالنّاس نیز می‌باشد و گناه حقّالنّاس، بسیار سنگین است. ج) بردن آبروی پدر و مادر یا غیبت آنان، یا تهمت زدن به آنها، یا مکر و خدعه و یا دشمنی و امثال اینها با آنان، و این قسم علاوه بر اینکه گناه بزرگ عاقّ پدر و مادر را دارد، گناه آبروریزی و تهمت و غیبت و امثال اینها را نیز دارد. د) تندی و پرخاشگری و یا- العیاذ باللَّه- فحش به آنها، حتّی قهر و داد زدن بر سر آنها، و این قسم همان عاقّی است که در قرآن و روایات از گناهان کبیره شمرده شده است و حتّی قرآن شریف اظهار ناراحتی نسبت به آنها را منع فرموده است: (وَ لا تَقُلْ لَهُما افّ)[1] (پس به پدر و مادر (حتّی) افّ هم نگویید.)
- [آیت الله مظاهری] از گناهان بزرگ در اسلام تعییر و سرزنش است که قرآن شریف با کلمه (وَیْل) سرزنشکننده و غیبتکننده را تهدید فرموده است: (وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَة)[1] (وای بر هر بدگویِ عیب جوی.) و آن اقسامی دارد: الف) سرزنش بهواسطه عیبی که در او نیست؛ و این صورت علاوه بر اینکه گناه سرزنش را دارد، گناه تهمت را نیز دارد. ب) سرزنش بهواسطه عیبی که در او می‌باشد و این صورت همان (لمزه) قرآن است که با کلمه ویل، سرزنشکننده را تهدید کرده است. ج) سرزنش که با ضمیمه استهزا یا اهانت و یا فحش باشد؛ و این صورت علاوه بر اینکه حرام است، گناه آن ضمیمه را نیز دارد، و ممکن است سرزنش بهواسطه ضمائمی که دارد، گناهان فراوانی داشته باشد. د) سرزنش کسی بهخاطر معصیت، و آن سرزنش نیز حرام است، مگر اینکه از باب نهی از منکر باشد، و در نهی از منکر و یا امر به معروف، چارهای جز تعییر و سرزنش نداشته باشد.
- [آیت الله مظاهری] یکی از گناهان بزرگ در اسلام ظلم است و عقلًا و شرعاً گناهی بزرگتر از ظلم نداریم، و از نظر قرآن و روایات اهلبیت(سلاماللهعلیهم) ظلم اقسامی دارد: الف) ظلم به خداوند متعال، و کفر و شرک و کفران نعمت از مصادیق بارز این قسم است، چنانکه مخالفت با خدای متعال و ظلم به بندگان او از مصادیق خفیّه این قسم است. ب) ظلم به بندگان خدای متعال بلکه به مخلوقات او، و از مصادیق بارز آن تجاوز به جان و مال دیگران است که به آن حقّالنّاس گفته می‌شود و پروردگار عالم از ذرّهای از آن نخواهد گذشت. ج) ظلم به بندگان در جهت آبروی آنها، و از مصادیق بارز آن غیبت، تهمت، استهزا و سرزنش است و در روایات آن را از رباخواری بدتر دانسته است، در حالی که رباخواری در اسلام جنگ با خداست. د) ظلم به دیگران در جهت عرض و ناموس آنها، و در اسلام و نزد متشرّعه بلکه نزد همه مردم، این قسم قبیحتر از اقسام گذشته است.