طبیعی است که فرزند شما از این گونه بازی‌ها به هیجان می‌آید و شاید خودش نیز بی‌میل نباشد؛ اما به طور قطع پیامدهای منفی خواهد داشت.
توجه داشته باشید که خردسالان نمی‌توانند مرزهای خیال و واقعیت را از هم باز شناسند و این گونه بازی‌ها آنها را دچار وحشت می‌کند یا دست کم کابوس‌های وحشتناکی را در پی خواهد داشت؛ به ویژه که جاندار پندار نیز هستند و به شکل‌ها و اشیا جان می‌دهند و ممکن است این ترس به اشیای بی‌جان نیز گسترش یابد.
نکته مهم‌تر این که ممکن است در دنیای واقع هم از موجوداتی (گربه، سگ، خرس و...) که پدر نقش آنها را به عهده می‌گیرد بترسد، و این ترس تا سال‌ها او را رها نسازد.
این مسأله در دزد بازی، پلیس بازی، دکتر بازی و مانند آن نیز صادق است. نشان دادن چهره‌ای ترسناک از دزد یا پزشک یا افرادی از ملیت‌های مختلف نیز همین پیامدها را دارد.
در صورتی که فرزند شما علاقه فراوانی به این گونه بازی‌ها دارد و بر بازی با پدر به این صورت اصرار می‌ورزد، باید بازی، بسیار ملایم، کوتاه و زودگذر باشد.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
