کودکان بیشتر در همین سن (7 - 6 سالگی) آتش‌بازی می‌کنند و به آن علاقه نشان می‌دهند. آتش بازی در این سن، بیشتر به جهت تقلید از بزرگ‌ترها و ارضای حس کنجکاوی است. او دائم می‌بیند که بزرگ‌ترها برای پختن غذا، آماده کردن چایی، و روشن کردن سیگار و پیپ از آتش استفاده می‌کنند و می‌خواهد آن را تجربه کند.
برای ارضای این حس، گاهی اجازه دهید در حضور شما اجاق یا شمع را روشن کند. اگر این رفتار، افزایش و ادامه یافت، ممکن است نشان دهنده مشکلی عاطفی در او نیز باشد (ر. ک: ج 2، ص 15).
این رفتار در کودکانی که تنبیه بدنی می‌شوند، بیشتر دیده می‌شود؛ پس اگر چنین رفتاری با او دارید، آن را متوقف کنید.
در هر صورت، تا اطمینان از حل شدن مشکل، فرزندتان را به مدت طولانی تنها نگذارید و بدون حساسیت و واکنش شدید (اما جدی و با قاطعیت)، او را از این کار نهی کنید؛ زیرا بسیار خطرناک است و احتمال دارد آتش بازی او فاجعه‌ای را به بار آورد.
وسایل روشن کردن آتش (کبریت و فندک) را از دسترس او دور نگه دارید و او را از خطرهای احتمالی آگاه سازید (ر. ک: ج 2، ص 15).
افزون بر راهکارهای پیشین، به او بیاموزید که اگر چوب کبریت روشنی روی فرش یا وسایل قابل اشتعال افتاد، چگونه با پتو یا پارچه‌ای آن را خاموش کند.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
