کودکان و نوجوانان، مستعد فراموشی اند و این رفتار آنان عللی دارد:
1. اختلال در تمرکز: ممکن است فرزند شما دچار بیش فعالی همراه با اختلال در تمرکز باشد(ر.ک: ج1، ص 48).
2. مشکل روحی- روانی: گاهی علت فراموشکاری نوجوان، مشکلات روحی- روانی است. مشکلات روحی مربوط به خانه، مدرسه و محله را شناسایی و مرتفع سازید.
3. مشغولیت فکری: گاهی به سبب فعالیت هایی چون اردو، مسابقه، قرار با دوستان و... حواسش پرت است. این مشکل در بزرگسالان نیز فراوان دیده می شود؛ پس مدارا کنید.
چند توصیه
أ. مواردی را که به طور معمول فراموش می کند، بنویسید و در دید او قرار دهید.
ب. به او بیاموزید که پیش از ترک خانه، با خود بگوید: آیا چیزی را فراموش کرده ام؟
ج. به او بیاموزید که قبل از ترک خانه یا مدرسه، بدن خود را از فرق سر تا نوک پا وارسی کند تا ببیند کلاه، عینک، ژاکت، کیف و .... را برداشته است یا نه.
د. او را عادت دهید که پیش از خروج از خانه یا مدرسه، وسایل داخل کیف( لوازم التحریر) خود را بررسی کند.
ه. از او بخواهید که تکالیف مدرسه اش را در دفترچه ای بنویسد و اگر دفترچه را هم فراموش می کند، کف دست خود بنویسد.
و. در صورت فراموشی چیزی از روی بی دقتی، اجازه دهید با پیامدهای طبیعی رفتارش مواجه شود؛ برای مثال، اگر بارها وسیله ای از لوازم مدرسه را یادش می رود، آن را برایش نبرید.
ز. اگر به جهت فراموشکاری، چیزی را گم می کند، در یافتن آن کمکش نکنید و او را وادارید تا قسمتی از پول شیء گمشده را از پول توجیبی اش بپردازد.
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
