چرا روان شناسان و متخصصان مسائل تربیتی، بر تشویق فرزندان تأکید می کنند؟
تأکید فراوان روان شناسان بر تشویق، به جهت تأثیر معجزه آسای آن است. اگر تشویق، با شرایط و به موقع انجام شود، در رفتار فرزند، دگرگونی جدی ایجاد می کند و مسیر زندگی او را تغییر می دهد. حتی رام کنندگان حیوانات نیز برای رام کردن آن ها از همین ابزار استفاده می کنند. تشویق، شیوه ای است که خداوند متعال و اولیای او از آن استفاده می کرده اند. خداوند، بردباران را این گونه تشویق می کند: اولئک علیهم صلواتٌ من ربهم و رحمةٌ(1). ایشان همانانند که درود و رحمت خداوند شامل حالشان شده است، و به پیامبرش فرمان می دهد که از مسلمانان صدقه بگیرد و بر آنان درود فرستد( آن ها را تشویق کند): خذ من اموالهم صدقةً ... و صلّ علیهم(2) از ایشان [= ابولبابه و یارانش] صدقه[ = زکات] بگیر و بر آنان درود فرست. در سیره اولیای الاهی نیز تشویق های جالب و فراوانی دیده می شود: رسول خدا عمامه خود را برای تشویق حضرت علی بر سر وی قرار داد(3)، و به جعفرطیار، نماز جعفرطیار را هدیه کرد.(4) امام حسین(ع) به معلم فرزندش هزار درهم عطا فرمود.(5) امام رضا(ع) پیراهن خود را همراه با سی هزار درهم رضویه به دعبل شاعر بخشید(6)، و امام کاظم(ع) تکه ای از کفن خویش را به شطیطه، پیرزن با تقوای نیشابوری هدیه کرد.(7) ویلیام جیمز( William James) می گوید: عمیق ترین انگیزه در نهاد آدمی، عطش مورد تحسین قرار گرفتن است.(8) در طول تاریخ، بسیاری از فرهیختگان و شخصیت های بزرگ، توفیق خود را مدیون تشویق دیگران دانسته اند.( ر.ک: ج1، ص 158). پی نوشتها: 1. بقره(2)، 157. 2. توبه(9)، 103. 3. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج16، ص 250. 4. حر عاملی، وسائل الشیعه، ج5، ص 194. 5. محمدتقی فلسفی، کودک، ج2، ص 188. 6. شیخ عباس قمی، منتهی الامال، ذکر اصحاب امام رضا(ع). 7. همان، در معجزات امام کاظم(ع). 8. مصطفی بی آزار شیرازی، قرآن و تبلیغ، ص 119. منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
عنوان سوال:

چرا روان شناسان و متخصصان مسائل تربیتی، بر تشویق فرزندان تأکید می کنند؟


پاسخ:

تأکید فراوان روان شناسان بر تشویق، به جهت تأثیر معجزه آسای آن است. اگر تشویق، با شرایط و به موقع انجام شود، در رفتار فرزند، دگرگونی جدی ایجاد می کند و مسیر زندگی او را تغییر می دهد.
حتی رام کنندگان حیوانات نیز برای رام کردن آن ها از همین ابزار استفاده می کنند.
تشویق، شیوه ای است که خداوند متعال و اولیای او از آن استفاده می کرده اند. خداوند، بردباران را این گونه تشویق می کند:
اولئک علیهم صلواتٌ من ربهم و رحمةٌ(1).
ایشان همانانند که درود و رحمت خداوند شامل حالشان شده است، و به پیامبرش فرمان می دهد که از مسلمانان صدقه بگیرد و بر آنان درود فرستد( آن ها را تشویق کند):
خذ من اموالهم صدقةً ... و صلّ علیهم(2)
از ایشان [= ابولبابه و یارانش] صدقه[ = زکات] بگیر و بر آنان درود فرست.
در سیره اولیای الاهی نیز تشویق های جالب و فراوانی دیده می شود: رسول خدا عمامه خود را برای تشویق حضرت علی بر سر وی قرار داد(3)، و به جعفرطیار، نماز جعفرطیار را هدیه کرد.(4) امام حسین(ع) به معلم فرزندش هزار درهم عطا فرمود.(5) امام رضا(ع) پیراهن خود را همراه با سی هزار درهم رضویه به دعبل شاعر بخشید(6)، و امام کاظم(ع) تکه ای از کفن خویش را به شطیطه، پیرزن با تقوای نیشابوری هدیه کرد.(7)
ویلیام جیمز( William James) می گوید:
عمیق ترین انگیزه در نهاد آدمی، عطش مورد تحسین قرار گرفتن است.(8)
در طول تاریخ، بسیاری از فرهیختگان و شخصیت های بزرگ، توفیق خود را مدیون تشویق دیگران دانسته اند.( ر.ک: ج1، ص 158).
پی نوشتها:
1. بقره(2)، 157.
2. توبه(9)، 103.
3. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج16، ص 250.
4. حر عاملی، وسائل الشیعه، ج5، ص 194.
5. محمدتقی فلسفی، کودک، ج2، ص 188.
6. شیخ عباس قمی، منتهی الامال، ذکر اصحاب امام رضا(ع).
7. همان، در معجزات امام کاظم(ع).
8. مصطفی بی آزار شیرازی، قرآن و تبلیغ، ص 119.
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین