لطفا خطاب به فرزندان چند توصیه تربیتی مطرح نمایید.

1- خودت تصمیم بگیر
کودک و دوستش در اتاق مشغول بازی هستند. سر و صدای آنها باعث اذیت و آزار شماست، بهتر است بگویید: (بچه‌ها تصمیم بگیرید یا بی‌سر و صدا بازی کنید، یا از اتاق خارج شوید.)
اگر بعد از 5 دقیقه هنوز سر و صدا ادامه داشت، بگوئید: (خوب می‌بینم تصمیم گرفتید که بروید بیرون از اتاق.)
این جمله، شما را از داشتن نقش منفی نجات می‌دهد. زیرا آنها می‌دانند این تصمیم آنها بوده که منجر به این نتیجه شده است. به این ترتیب کودک مسئول عمل خودش است.
2- من تو را دوست دارم ولی این کار تو را نمی‌پسندم.
اگر می‌خواهید لفظی را به کودک بیاموزید، کار خوب و بد را برایش مشخص کنید. به او بیاموزید ما کار خوب و کار بد داریم ، نه بچه ی خوب و بچه ی بد.
هدف از وضع قوانین، آموزش رفتارهای مناسب است نه تنبیه کودک. اگر چه به رفتار ناپسند او اعتراض می‌کنید ولی محبت خود را به او قطع نمی کنید.
3- از تو می‌خواهم مشکل مرا حل کنی.
اگر کودک کاری را انجام می‌دهد که باعث رنجش شماست، به او بگویید که دچار مشکل شده‌اید. ازاو بخواهید در حل مشکل به شما کمک کند. در این صورت او که خود را دشمن شما نمی‌بیند خود را موظف می‌داند کاری انجام ندهد که برای شما مشکل آفرین باشد. اگر به رضایت خاطر شما اهمیت دهد، رفتار بد را خاتمه خواهد داد: (صدای بلند تلویزیون باعث می ‌شود دچار سردرد شوم.)
4-احساس تو را درک می‌کنم
وقتی کودک عصبانی است جملاتی را به کار می‌برد تا دیگران را متوجه احساس خود کند. (از تو متنفرم) یا (خیلی بدی). این تنها جملاتی است که همه ذهن او را پرکرده. شما می‌توانید به او کمک کنید تا جمله مناسب را به کار ببرد.
5- (آیا دوستت چیزی گفته که واقعیت ندارد و تو عصبانی شده‌ای؟)
افراد متفاوت، نیازهای متفاوتی دارند. اغلب کودکان در اعتراض به والدین می‌گویند: (عدالت را رعایت کنید. منصف باشید.) و این جملات زمانی مطرح می‌شوند که کودک می‌خواهد وسیله ی خاصی برایش تهیه شود. صرفاً به این دلیل که برای برادرش تهیه شده است.
باید به کودکان بیاموزیم: (انصاف و عدالت این است که هر فرد، هر چه را نیاز دارد تهیه کند. اگر شما به عینک نیاز داری و خواهرت به کفش، هر کدام وسایل مورد نیاز خود را خریداری خواهید کرد و این است اجرای عدالت. گمان نمی‌کنم زمانی که خواهر شما به عفونت گوش مبتلاست و آنتی‌بیوتیک مصرف می‌کند لازم باشد شما هم آنتی‌بیوتیک مصرف کنی!)
پنج جمله بد برای کودکان :
1- مناسب سن خودت رفتار کن!!
گاه والدین به رفتار کودک انتقاد می‌کنند؛ زیرا آن رفتار تأثیر بدی بر بزرگترها داشته است. در صورتی که رفتار کودک، نشان‌دهنده ی احساس درونی اوست و والدین وظیفه دارند احساس کودک را درک کنند.
کودک شش ساله‌ای که نمی‌داند چه می‌خواهد و گریه می‌کند ، یا کودک چهار ساله‌ای که از محدود شدن در صندلی اتومبیل ناراحت است و گریه می‌کند ، هر دو متناسب سنشان عمل می‌کنند اگر چه ما انتظار داریم رفتار آنها ما را آزار ندهد. به جای این که به کودک بگویید (مناسب سن خودت عمل کن.) بگویید: (به نظر می‌رسد واقعاً عصبانی هستی) می‌دانم وقتی چنین اتفاقی می‌افتد بسیار ناراحت‌کننده است.) این جملات به کودک آرامش می‌دهد و شرایط را قابل تحمل خواهد کرد.
2- شوخی کردم.
دست انداختن کودک اگر چه ظاهراً شرایط را شاد می‌کند ولی در واقع به شدت مخرب است. هنگامی که کودک عصبانی است، خندیدن به او باعث می‌شود احساس بدتری پیدا کند. شما به عنوان والدین کودک وظیفه دارید او را حمایت کنید نه این که باعث اذیت و آزار او شوید. اگر چنین منظوری ندارید هنگامی که کودک ناراحت است شاد نباشید.
3-چرا مثل [...] نیستی؟
با مقایسه ی کودکان، آنها احساس می‌کنند در مرتبه ی پایین‌تری قرار گرفته‌اند و این راه مناسبی برای وا داشتن آنها به فعالیت نیست.
زمانی که کودک خود را پایین‌تر از دیگری احساس کند ، روحیه ی خود را می‌بازد و دست از فعالیت خواهد کشید. شما باید ضعف و قوت کودکان را بپذیرید و آنها را تشویق کنید بر اصلاح رفتار خودشان.
4- ندو و گرنه می‌افتی !!
علی‌رغم تمام توجه شما به محافظت از کودک، به کار بردن این نوع جملات باعث می‌شود کودک بیافتد. زیرا به او القا می‌کنید منتظرید که او به زمین بخورد و این برای کودکی که تلاش می‌کند مستقل باشد بسیار مضر است. بهتر است در این موارد بگویید. (قبل از دویدن از محکم بودن بند کفش‌هایت مطمئن باش.) در این صورت شما در مورد اشکال کفش صحبت کرده‌اید نه ناتوانی کودک.
5- چی بهت گفتم:
چرا سوالی را می‌پرسید که خودتان جواب را می‌دانید؟ انتظار دارید کودک چه پاسخی بدهد؟ وقتی می‌پرسید: لباست را کجا پرتاب کردی؟ لبخندی موذیانه می‌زند و می‌گذرد. اگر از رفتار او رنجیده‌اید بگویید: (من متاسفم که مجبورم برای بار سوم تکرار کنم که لباست را روی چوب‌لباسی آویزان کن.)
www.eporsesh.com