برای ایجاد روحیه‌ی مسؤولیت‌پذیری در کودکان چه باید کرد؟

باید از همان سنین کودکی، اموری را به آنان واگذارید. برخی والدین به سبب ترس از خطرها یا به جهت ضررهای مالی، کودکان را از انجام کارها منع می‌کنند که مطلوب نیست.
اگر مسؤولیت‌ها را با توجه به اقتضای سن کودکان به آنان واگذارید، دیگر نباید نگران خطرها باشید. کودک 3 ساله می‌تواند زباله‌ها را جمع کند و در سطل زباله قرار دهد؛ اما توانایی ندارد آن را از پله‌ها پایین ببرد. فرزند 4
ساله‌ی شما می‌تواند ظروف خالی غذا را بیاورد و روی میز یا سفره بچیند، اما آوردن ظرف غذای داغ در توانش نیست.
اگر سن کودک اقتضا دارد کارهایی با احتمال خطر را انجام دهد (آوردن چای و غذای داغ، کار با چرخ گوشت، هویه، اتو زدن لباس، کار با درل، گذر از خیابان برای خرید و...) تا مدتی بر کارش نظارت کنید و زمانی که اطمینان نسبی یافتید می‌تواند بدون نظارت شما مسؤولیت‌ها را انجام دهد، با توکل به خدای بزرگ و توسل به امامان معصوم علیهم‌السلام به او استقلال دهید.
اگر از ضررهای مالی واگذاری مسؤولیت نگرانید، از کارهای کم اهمیت‌تر (پول کم برای خرید، لباس ارزان قیمت برای اتو زدن، پارچه‌ی کم بها برای دوخت و دوز، آشپزی برای اعضای خانواده و نه مهمان و...) آغاز کنید.
اگر امر دایر است بین رشد عاطفی و شخصیتی فرزند و ضرر مالی قابل تحمل (ریختن ظرف ماست، گم کردن پول خرید نان، خرید میوه‌ی نامطلوب، خرید روزنامه‌ی اشتباهی، شکستن لیوان، سوزاندن لباس کم بها با اتو، خراب کردن پارچه‌ی کهنه هنگام خیاطی، شور کردن خورش در آشپزی و...)، رشد او ترجیح دارد و آثار این رشد را در آینده‌ی زندگی‌اش خواهید دید.
برای ایجاد تنوع و پیشگیری از خستگی کودکان همسال، بکوشید مسؤولیت‌ها را چرخشی کنید. به کودکان خردسال که مایلند مسؤولیت‌های برادر یا خواهر بزرگ‌تر را انجام دهند، توضیح دهید که وقتی سنشان بالاتر رود، آن مسؤولیت‌ها را به عهده خواهند گرفت.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)