در راه ایجاد مسؤولیت‌پذیری در فرزندان، چه موانعی وجود دارد و چگونه می‌توان آن‌ها را از سر راه برداشت؟
موانع ایجاد مسؤولیت‌پذیری در فرزندان عبارتند از: 1. به دوش کشیدن مسؤولیت به جای فرزند: مسؤولیت آماده شدن برای مدرسه، انجام تکالیف، پر کردن اوقات فراغت، امور شخصی، غذا خوردن و... بر عهده خود فرزند است و اگر والدین این مسؤولیت‌ها را به جای او به دوش کشند، مانع از مسؤولیت‌پذیری فرزند می‌شوند. نقش والدین فقط نظارت و کمک در صورت نیاز است. کمک مستقیم به فرزند برای انجام تکالیف مدرسه ممکن است این فکر را در ذهن او ایجاد کند که به تنهایی قادر نیست کاری را در این زمینه انجام دهد. 2. عدم اعطای استقلال به فرزند: برای مسؤولیت‌پذیر کردن فرزند، باید به او استقلال دهید؛ البته استقلالی منطقی و با نظارت. استقلال و مسؤولیت رابطه تنگاتنگی با هم دارند. اگر به فرزند خود مسؤولیت بدهید؛ اما استقلال در تصمیم‌گیری ندهید نمی‌تواند مسؤولیت‌پذیر شود و اگر استقلال بدهید و او احساس مسؤولیت نکند، باید منتظر حادثه‌ای ناخوشایند باشید. 3. ترس از ایجاد تنش با فرزند: گاهی ترس از ایجاد تنش والدین و فرزند باعث می‌شود او را از انجام مسؤولیت‌هایش معاف دارند و از این اندیشه پیروی کنند که (برایم راحت‌تر است خودم انجامش دهم). این رفتار، فرصت مسؤولیت‌پذیری را از فرزند می‌گیرد و در آینده متضرر خواهد شد. 4. انتقاد از فرزند و سرزنش او: اگر زندگی کودک با انتقاد و سرزنش همراه شود، احساس مسؤولیت را نخواهد آموخت. 5. کند بودن فرزند در انجام کارها: برخی کودکان آن قدر کند عمل می‌کنند که والدین، کار و مسؤولیت را از آنان می‌گیرند و خود انجام می‌دهند. برای ایجاد سرعت عمل در فرزند از بازی رکوردگیری (ر. ک: ص 177 و 178) استفاده کنید. 6. ناقص انجام دادن کارها: برخی کودکان یا نوجوانان، مسؤولیت واگذار شده را ناقص انجام می‌دهند و این باعث می‌شود که والدین یا معلم، وظیفه او را به دیگری واگذارند یا خود انجام دهند. برای رفع این مشکل، مسؤولیت را به قسمت‌های کوچک تقسیم کنید. 7. سمبل کردن کارها به وسیله فرزند: برخی فرزندان به جای انجام کار، آن را سمبل می‌کنند و سرسری انجام می‌دهند؛ برای مثال به جای تمیز کردن اتاق، تمام وسایل را زیر تخت، داخل کمد یا جاهای دیگر پنهان می‌کنند. در این صورت، مسؤولیت حتما باید با نظارت شما انجام گیرد. 8. تقاضای انجام مسؤولیت از فرزند در زمان نامناسب: انجام مسؤولیت‌ها را از فرزندتان در زمان‌های مناسب بخواهید. طبیعی است که هنگام دیدن فیلمی جذاب از تلویزیون یا در اثنای بازی فوتبال با همسالان، به انجام مسؤولیت رغبت نشان نمی‌دهد. 9. تذکرهای پی‌درپی والدین: از تذکرهای پی‌درپی بپرهیزید. یک بار به فرزند خود پیام دهید و فرصتی را در اختیارش قرار دهید تا پیام را در ذهن خود تجزیه و تحلیل کند. 10. عدم پیگیری و نظارت والدین: برای اطمینان از انجام مسؤولیت‌ها به وسیله فرزندان، بازرسی منظم و مکرر والدین لازم است. منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
عنوان سوال:

در راه ایجاد مسؤولیت‌پذیری در فرزندان، چه موانعی وجود دارد و چگونه می‌توان آن‌ها را از سر راه برداشت؟


پاسخ:

موانع ایجاد مسؤولیت‌پذیری در فرزندان عبارتند از:
1. به دوش کشیدن مسؤولیت به جای فرزند: مسؤولیت آماده شدن برای مدرسه، انجام تکالیف، پر کردن اوقات فراغت، امور شخصی، غذا خوردن و... بر عهده خود فرزند است و اگر والدین این مسؤولیت‌ها را به جای او به دوش کشند، مانع از مسؤولیت‌پذیری فرزند می‌شوند.
نقش والدین فقط نظارت و کمک در صورت نیاز است. کمک مستقیم به فرزند برای انجام تکالیف مدرسه ممکن است این فکر را در ذهن او ایجاد کند که به تنهایی قادر نیست کاری را در این زمینه انجام دهد.
2. عدم اعطای استقلال به فرزند: برای مسؤولیت‌پذیر کردن فرزند، باید به او استقلال دهید؛ البته استقلالی منطقی و با نظارت. استقلال و مسؤولیت رابطه تنگاتنگی با هم دارند. اگر به فرزند خود مسؤولیت بدهید؛ اما استقلال در تصمیم‌گیری ندهید نمی‌تواند مسؤولیت‌پذیر شود و اگر استقلال بدهید و او احساس مسؤولیت نکند، باید منتظر حادثه‌ای ناخوشایند باشید.
3. ترس از ایجاد تنش با فرزند: گاهی ترس از ایجاد تنش والدین و فرزند باعث می‌شود او را از انجام مسؤولیت‌هایش معاف دارند و از این اندیشه پیروی کنند که (برایم راحت‌تر است خودم انجامش دهم). این رفتار، فرصت مسؤولیت‌پذیری را از فرزند می‌گیرد و در آینده متضرر خواهد شد.
4. انتقاد از فرزند و سرزنش او: اگر زندگی کودک با انتقاد و سرزنش همراه شود، احساس مسؤولیت را نخواهد آموخت.
5. کند بودن فرزند در انجام کارها: برخی کودکان آن قدر کند عمل می‌کنند که والدین، کار و مسؤولیت را از آنان می‌گیرند و خود انجام می‌دهند. برای ایجاد سرعت عمل در فرزند از بازی رکوردگیری (ر. ک: ص 177 و 178) استفاده کنید.
6. ناقص انجام دادن کارها: برخی کودکان یا نوجوانان، مسؤولیت واگذار شده را ناقص انجام می‌دهند و این باعث می‌شود که والدین یا معلم، وظیفه او را به دیگری واگذارند یا خود انجام دهند. برای رفع این مشکل، مسؤولیت را به قسمت‌های کوچک تقسیم کنید.
7. سمبل کردن کارها به وسیله فرزند: برخی فرزندان به جای انجام کار، آن را سمبل می‌کنند و سرسری انجام می‌دهند؛ برای مثال به جای تمیز کردن اتاق، تمام وسایل را زیر تخت، داخل کمد یا جاهای دیگر پنهان می‌کنند. در این صورت، مسؤولیت حتما باید با نظارت شما انجام گیرد.
8. تقاضای انجام مسؤولیت از فرزند در زمان نامناسب: انجام مسؤولیت‌ها را از فرزندتان در زمان‌های مناسب بخواهید. طبیعی است که هنگام دیدن فیلمی جذاب از تلویزیون یا در اثنای بازی فوتبال با همسالان، به انجام مسؤولیت رغبت نشان نمی‌دهد.
9. تذکرهای پی‌درپی والدین: از تذکرهای پی‌درپی بپرهیزید. یک بار به فرزند خود پیام دهید و فرصتی را در اختیارش قرار دهید تا پیام را در ذهن خود تجزیه و تحلیل کند.
10. عدم پیگیری و نظارت والدین: برای اطمینان از انجام مسؤولیت‌ها به وسیله فرزندان، بازرسی منظم و مکرر والدین لازم است.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین