موانع ایجاد مسؤولیت‌پذیری در فرزندان عبارتند از: 1. به دوش کشیدن مسؤولیت به جای فرزند: مسؤولیت آماده شدن برای مدرسه، انجام تکالیف، پر کردن اوقات فراغت، امور شخصی، غذا خوردن و... بر عهده خود فرزند است و اگر والدین این مسؤولیت‌ها را به جای او به دوش کشند، مانع از مسؤولیت‌پذیری فرزند می‌شوند. نقش والدین فقط نظارت و کمک در صورت نیاز است. کمک مستقیم به فرزند برای انجام تکالیف مدرسه ممکن است این فکر را در ذهن او ایجاد کند که به تنهایی قادر نیست کاری را در این زمینه انجام دهد. 2. عدم اعطای استقلال به فرزند: برای مسؤولیت‌پذیر کردن فرزند، باید به او استقلال دهید؛ البته استقلالی منطقی و با نظارت. استقلال و مسؤولیت رابطه تنگاتنگی با هم دارند. اگر به فرزند خود مسؤولیت بدهید؛ اما استقلال در تصمیم‌گیری ندهید نمی‌تواند مسؤولیت‌پذیر شود و اگر استقلال بدهید و او احساس مسؤولیت نکند، باید منتظر حادثه‌ای ناخوشایند باشید. 3. ترس از ایجاد تنش با فرزند: گاهی ترس از ایجاد تنش والدین و فرزند باعث می‌شود او را از انجام مسؤولیت‌هایش معاف دارند و از این اندیشه پیروی کنند که (برایم راحت‌تر است خودم انجامش دهم). این رفتار، فرصت مسؤولیت‌پذیری را از فرزند می‌گیرد و در آینده متضرر خواهد شد. 4. انتقاد از فرزند و سرزنش او: اگر زندگی کودک با انتقاد و سرزنش همراه شود، احساس مسؤولیت را نخواهد آموخت. 5. کند بودن فرزند در انجام کارها: برخی کودکان آن قدر کند عمل می‌کنند که والدین، کار و مسؤولیت را از آنان می‌گیرند و خود انجام می‌دهند. برای ایجاد سرعت عمل در فرزند از بازی رکوردگیری (ر. ک: ص 177 و 178) استفاده کنید. 6. ناقص انجام دادن کارها: برخی کودکان یا نوجوانان، مسؤولیت واگذار شده را ناقص انجام می‌دهند و این باعث می‌شود که والدین یا معلم، وظیفه او را به دیگری واگذارند یا خود انجام دهند. برای رفع این مشکل، مسؤولیت را به قسمت‌های کوچک تقسیم کنید. 7. سمبل کردن کارها به وسیله فرزند: برخی فرزندان به جای انجام کار، آن را سمبل می‌کنند و سرسری انجام می‌دهند؛ برای مثال به جای تمیز کردن اتاق، تمام وسایل را زیر تخت، داخل کمد یا جاهای دیگر پنهان می‌کنند. در این صورت، مسؤولیت حتما باید با نظارت شما انجام گیرد. 8. تقاضای انجام مسؤولیت از فرزند در زمان نامناسب: انجام مسؤولیت‌ها را از فرزندتان در زمان‌های مناسب بخواهید. طبیعی است که هنگام دیدن فیلمی جذاب از تلویزیون یا در اثنای بازی فوتبال با همسالان، به انجام مسؤولیت رغبت نشان نمی‌دهد. 9. تذکرهای پی‌درپی والدین: از تذکرهای پی‌درپی بپرهیزید. یک بار به فرزند خود پیام دهید و فرصتی را در اختیارش قرار دهید تا پیام را در ذهن خود تجزیه و تحلیل کند. 10. عدم پیگیری و نظارت والدین: برای اطمینان از انجام مسؤولیت‌ها به وسیله فرزندان، بازرسی منظم و مکرر والدین لازم است. منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
در راه ایجاد مسؤولیتپذیری در فرزندان، چه موانعی وجود دارد و چگونه میتوان آنها را از سر راه برداشت؟
موانع ایجاد مسؤولیتپذیری در فرزندان عبارتند از:
1. به دوش کشیدن مسؤولیت به جای فرزند: مسؤولیت آماده شدن برای مدرسه، انجام تکالیف، پر کردن اوقات فراغت، امور شخصی، غذا خوردن و... بر عهده خود فرزند است و اگر والدین این مسؤولیتها را به جای او به دوش کشند، مانع از مسؤولیتپذیری فرزند میشوند.
نقش والدین فقط نظارت و کمک در صورت نیاز است. کمک مستقیم به فرزند برای انجام تکالیف مدرسه ممکن است این فکر را در ذهن او ایجاد کند که به تنهایی قادر نیست کاری را در این زمینه انجام دهد.
2. عدم اعطای استقلال به فرزند: برای مسؤولیتپذیر کردن فرزند، باید به او استقلال دهید؛ البته استقلالی منطقی و با نظارت. استقلال و مسؤولیت رابطه تنگاتنگی با هم دارند. اگر به فرزند خود مسؤولیت بدهید؛ اما استقلال در تصمیمگیری ندهید نمیتواند مسؤولیتپذیر شود و اگر استقلال بدهید و او احساس مسؤولیت نکند، باید منتظر حادثهای ناخوشایند باشید.
3. ترس از ایجاد تنش با فرزند: گاهی ترس از ایجاد تنش والدین و فرزند باعث میشود او را از انجام مسؤولیتهایش معاف دارند و از این اندیشه پیروی کنند که (برایم راحتتر است خودم انجامش دهم). این رفتار، فرصت مسؤولیتپذیری را از فرزند میگیرد و در آینده متضرر خواهد شد.
4. انتقاد از فرزند و سرزنش او: اگر زندگی کودک با انتقاد و سرزنش همراه شود، احساس مسؤولیت را نخواهد آموخت.
5. کند بودن فرزند در انجام کارها: برخی کودکان آن قدر کند عمل میکنند که والدین، کار و مسؤولیت را از آنان میگیرند و خود انجام میدهند. برای ایجاد سرعت عمل در فرزند از بازی رکوردگیری (ر. ک: ص 177 و 178) استفاده کنید.
6. ناقص انجام دادن کارها: برخی کودکان یا نوجوانان، مسؤولیت واگذار شده را ناقص انجام میدهند و این باعث میشود که والدین یا معلم، وظیفه او را به دیگری واگذارند یا خود انجام دهند. برای رفع این مشکل، مسؤولیت را به قسمتهای کوچک تقسیم کنید.
7. سمبل کردن کارها به وسیله فرزند: برخی فرزندان به جای انجام کار، آن را سمبل میکنند و سرسری انجام میدهند؛ برای مثال به جای تمیز کردن اتاق، تمام وسایل را زیر تخت، داخل کمد یا جاهای دیگر پنهان میکنند. در این صورت، مسؤولیت حتما باید با نظارت شما انجام گیرد.
8. تقاضای انجام مسؤولیت از فرزند در زمان نامناسب: انجام مسؤولیتها را از فرزندتان در زمانهای مناسب بخواهید. طبیعی است که هنگام دیدن فیلمی جذاب از تلویزیون یا در اثنای بازی فوتبال با همسالان، به انجام مسؤولیت رغبت نشان نمیدهد.
9. تذکرهای پیدرپی والدین: از تذکرهای پیدرپی بپرهیزید. یک بار به فرزند خود پیام دهید و فرصتی را در اختیارش قرار دهید تا پیام را در ذهن خود تجزیه و تحلیل کند.
10. عدم پیگیری و نظارت والدین: برای اطمینان از انجام مسؤولیتها به وسیله فرزندان، بازرسی منظم و مکرر والدین لازم است.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
- [سایر] با چه روشهایی میتوان مسؤولیتپذیری را در کودکان ایجاد کرد؟
- [سایر] برای ایجاد روحیهی مسؤولیتپذیری در کودکان چه باید کرد؟
- [سایر] بهترین سن ایجاد روحیهی مسؤولیتپذیری در کودکان چه زمانی است؟
- [سایر] چه موانعی باعث میشود فرزندمان اعتماد به نفس نیابد و چگونه میتوان این موانع را از بین برد؟
- [سایر] چه موانعی بر سر راه تحقق همبستگی ملّی و مشارکت عمومی وجود دارد؟
- [سایر] چه موانعی بر سر راه تحقق همبستگی ملّی و مشارکت عمومی وجود دارد؟
- [سایر] چگونه بدون درگیری با فرزندان برای آنها محدودیت ایجاد کنیم ؟
- [سایر] تعداد فرزندان امام حسین(علیه السلام) و حضور آنها در واقعهی کربلا چگونه بود؟
- [سایر] چگونه میتوان حس مسوولیت را در کودک ایجاد کرد؟
- [سایر] آیا میتوان با ایجاد فساد، ظهور را جلو انداخت؟
- [آیت الله سیستانی] اگر بعد از آنکه سر از سجده برداشت ، بفهمد پیش از آنکه ذکر سجده تمام شود سر برداشته ، نمازش صحیح است .
- [آیت الله مظاهری] اگر بعد از آنکه سر از سجده برداشت بفهمد که پیش از آرام گرفتن بدن ذکر را گفته یا پیش از آنکهذکر سجدهتمامشود سر برداشته، نمازشصحیح است.
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر بعد از ان که سر از سجده برداشت بفهمد پیش از ان که ذکر سجده تمام شود سر بر داشته نمازش صحیح است
- [آیت الله خوئی] اگر بعد از آن که سر از سجده برداشت، بفهمد پیش از آنکه ذکر سجده تمام شود سر برداشته، نمازش صحیح است.
- [آیت الله خوئی] اگر در صورت یا دستها چند جبیره باشد، باید بین آنها را بشوید و اگر جبیرهها در سر یا روی پاها باشد، باید بین آنها را مسح کند، و در جاهائی که جبیره است باید بهدستور جبیره عمل نماید.
- [آیت الله اردبیلی] اگر میّت وصیّت نکرده باشد که کفن را از ثلث مال او بردارند، هر مقدار از هزینه کفن را که بیشتر از شأن اوست با اجازه ورثه بالغ او میتوان از سهم آنان برداشت.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر بعد از آن که سر از سجده برداشت، بفهمد که پیش از آرام گرفتن بدن ذکر را گفته، یا پیش از آن که ذکر سجده تمام شود، سر برداشته، نمازش صحیح است.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر بعد از آنکه سر از سجده برداشت بفهمد که پیش از آرام گرفتن بدن، ذکر را گفته یا پیش از آنکه ذکر سجده تمام شود سر برداشته نمازش صحیح است.
- [آیت الله بهجت] اگر بعد از آنکه سر از سجده برداشت، بفهمد که پیش از آرام گرفتن بدن ذکر را گفته یا پیش از آنکه ذکر سجده تمام شود سر برداشته، نمازش صحیح است.
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر بعد از آن که سر از سجده برداشت، بفهمد که پیش از آرام گرفتن بدن ذکر را گفته، یا پیش از آن که ذکر سجده تمام شود سر برداشته، نمازش صحیح است.