جنبه های منفی تشویق ها چیست؟
جنبه‌های منفی تشویقها عبارتند از: 1 تشویق نباید به کیفیتی باشد که مایه غرور و غفلت تشویق شونده، یا خاموش شدن شعله فعالیت‌ها و نظم و انضباط او گردد. 2 اساس تشویق‌ها باید بر جنبه‌های معنوی باشد تا به افراد شخصیت والا دهد اما این بدان معنا نیست که از تشویق‌های مادی به کلی چشم پوشیده شود. 3 تشویق یک فرد نباید مفهوم مخالفی برای دیگران باشد، و مایه تحقیر و توهین آنها گردد و این از کارهای ظریف و دقیقی است که ذوق و سلیقة مدیران و فرمانده‌هان ضامن اجرای آن است. 4 تشویق نباید پر خرج و دارای هزینه فراوان باشد زیرا اولًا محور شخصیت و افتخار را از مسائل معنوی به ماد ی می‌کشاند، و ثانیاً عملًا در مورد افراد کمی صورت می‌گیرد در حالی که تشویق باید کاملًا گستردگی و شمول داشته باشد. 5 تشویق باید بر اساس (ضوابط) صورت گیرد نه (روابط)، و چیزی اسفبارتر از این نیست که افراد تحت پوشش فرماندهی و مدیریت ببینند (روابط) بر این مسأله حاکم است نه (ضوابط)، که این امر مایة دلسردی و بدبینی و فقدان نشاط در یک تشکیلات می‌شود. 6 طبیعی است که میان تشویق و کار انجام شده باید تناسبی وجود داشته باشد و سلسله مراتب و کمیت و کیفت در این زمینه ملحوظ گردد. امام علی (علیه السلام) فرمودند: (الثَّناءُ بِأَکْثَرِ مِنَ الْاسْتِحْقاقِ مَلَقٌ وَ التَّقْصیرُ عَنِ الْإِستِحْقاقِ عِیُّ أَوْحَسَدٌ(1) ثنا گفتن و تمجید بیش از حدّ شایستگی و لیاقت، تملّق و چاپلوسی است، و کمتر از حدّ لازم، ناشی از عجز یا حسد است). 7 تشویق‌ها معمولًا در حضور جمع صورت می‌گیرد و یا نتیجه آن به اطلاع عموم می‌رسد ولی مواردی وجود دارد که باید تشویق شکل خصوصی و محرمانه داشته باشد، و مدیران با ذکاوت خود می‌توانند این موارد استثنائی را تشخیص دهند. پی‌نوشت‌ (1)) نهج البلاغه، کلمات قصار، شمارة 347) مدیریت و فرماندهی در اسلام، حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
عنوان سوال:

جنبه های منفی تشویق ها چیست؟


پاسخ:

جنبه‌های منفی تشویقها عبارتند از:
1 تشویق نباید به کیفیتی باشد که مایه غرور و غفلت تشویق شونده، یا خاموش شدن شعله فعالیت‌ها و نظم و انضباط او گردد.
2 اساس تشویق‌ها باید بر جنبه‌های معنوی باشد تا به افراد شخصیت والا دهد اما این بدان معنا نیست که از تشویق‌های مادی به کلی چشم پوشیده شود.
3 تشویق یک فرد نباید مفهوم مخالفی برای دیگران باشد، و مایه تحقیر و توهین آنها گردد و این از کارهای ظریف و دقیقی است که ذوق و سلیقة مدیران و فرمانده‌هان ضامن اجرای آن است.
4 تشویق نباید پر خرج و دارای هزینه فراوان باشد زیرا اولًا محور شخصیت و افتخار را از مسائل معنوی به ماد ی می‌کشاند، و ثانیاً عملًا در مورد افراد کمی صورت می‌گیرد در حالی که تشویق باید کاملًا گستردگی و شمول داشته باشد.
5 تشویق باید بر اساس (ضوابط) صورت گیرد نه (روابط)، و چیزی اسفبارتر از این نیست که افراد تحت پوشش فرماندهی و مدیریت ببینند (روابط) بر این مسأله حاکم است نه (ضوابط)، که این امر مایة دلسردی و بدبینی و فقدان نشاط در یک تشکیلات می‌شود.
6 طبیعی است که میان تشویق و کار انجام شده باید تناسبی وجود داشته باشد و سلسله مراتب و کمیت و کیفت در این زمینه ملحوظ گردد.
امام علی (علیه السلام) فرمودند: (الثَّناءُ بِأَکْثَرِ مِنَ الْاسْتِحْقاقِ مَلَقٌ وَ التَّقْصیرُ عَنِ الْإِستِحْقاقِ عِیُّ أَوْحَسَدٌ(1) ثنا گفتن و تمجید بیش از حدّ شایستگی و لیاقت، تملّق و چاپلوسی است، و کمتر از حدّ لازم، ناشی از عجز یا حسد است).
7 تشویق‌ها معمولًا در حضور جمع صورت می‌گیرد و یا نتیجه آن به اطلاع عموم می‌رسد ولی مواردی وجود دارد که باید تشویق شکل خصوصی و محرمانه داشته باشد، و مدیران با ذکاوت خود می‌توانند این موارد استثنائی را تشخیص دهند.
پی‌نوشت‌
(1)) نهج البلاغه، کلمات قصار، شمارة 347)
مدیریت و فرماندهی در اسلام، حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین