مقصود از شروط ضمن عقد چیست و چه چیزهایی را می‌توان در ضمن عقد، شرط کرد؟

شروط ضمن عقد، شروطی است که حین جاری شدن عقد، در عقدنامه گنجانده می‌شود و اگر عروس و داماد امضا کنند، الزام‌آور است.
طبق ماده 1119 قانون مدنی ایران، دو طرف عقد ازدواج می‌توانند هر شرطی را برای ازدواج قرار دهند؛ به شرط آن که مخالف مقتضای عقد نباشد؛ ) سید حسن امامی، حقوق مدنی، ج 4، ص 438. به طور مثال زن می‌تواند بگوید: با این شرط ازدواج می‌کنم که با من رابطه زناشویی برقرار نکنی؛ زیرا این رابطه مقتضای عقد است.
افزون بر این شرط که در قانون مدنی آمده، توجه داشته باشید که خلاف شرع نباشد؛ مثل این که زن بگوید: با تو ازدواج می‌کنم به این شرط که نماز نخوانی یا مرد بگوید: به این شرط با تو ازدواج می‌کنم که حجاب نداشته باشی، و امکان عملی شدن شرطها نیز وجود داشته باشد؛ مثل این که نگوید: با این شرط با تو ازدواج می‌کنم که قد خود را بلند یا کوتاه کنی یا در یک روز، یک کتاب تخصصی هزار صفحه‌ای را بنویسی و...
مواردی که می‌شود شروط ضمن عقد قرار داد، انتخاب شهر محل سکونت، محل سکونت مستقل، اشتغال، تحصیل و چیزهایی از این قبیل است.
توجه داشته باشید که اگر شرطی را پذیرفتید، حتما به آن عمل کنید؛ زیرا رسول خدا )صلی الله علیه وآله( بر وفا کردن به عهد تأکید فرموده است:
المؤمنون عند شروطهم. ) شیخ طوسی، تهذیب، ج 7، ص 371
مؤمنان به شرطهایشان عمل می‌کنند.
این نکته را هم در نظر بگیرید که ممکن است این شروط عملی نشود؛ پس اگر شرطی برایتان بسیار مهم است به گونه‌ای که بدون آن نمی‌توانید به زندگی مشترک ادامه دهید، آن را نپذیرید.
برخی به امید عملی شدن شرطی چون ادامه تحصیل یا اشتغال یا بدان امید که بعد بتوانند همسرشان را راضی کنند، به ازدواج تن می‌دهند و بعد که شرط عملی نمی‌شود، دچار افسردگی‌های حاد می‌شوند و زندگی برایشان لذتی نخواهد داشت.